Marrije en Jan hadden al eens verteld dat een rit naar Lick Observatory op Mount Hamilton de moeite waard was. Dus toen het gisteren mooi en helder weer was, zijn we daar naartoe gegaan. Zou toch leuk zijn om Silicon Valley eens van boven te bekijken en om ons huis dan te zoeken. We waren goed voorbereid, dus met genoeg benzine in de tank, drinken en broodjes voor de lunch. Op de
website van Lick Observatory had ik namelijk al gelezen dat dat daar niet te krijgen is. Ik had ook nog op de website van
California Department of Transportation gecheckt of de weg open was, omdat we vanuit onze woonkamer konden zien dat er wat sneeuw op de berg ligt. Maar er was niets afgesloten.
We zijn door Milpitas en Alum Rock richting Mount Hamilton Road (highway 130) gereden. Dat was een mooie gelegenheid om die wijken eens te bekijken. Het was wel raar: naarmate we dichter bij de eerste heuvelrug kwamen, werden de woningen slechter, maar toen we de berg op reden werd het weer beter. Mooie huizen met uitzicht over Silicon Valley.
De weg begon al snel naar boven te kronkelen en mijn blikken in de vallei leverden alleen maar duizelingen op, dus heb ik me maar geconcentreerd op de weg. Gelukkig hadden we niet veel tegenliggers, want de weg was niet superbreed. Frank had het idee dat ik erg naar rechts reed, maar ik reed expres met de banden net tegen of op de blokjes in het midden van de weg. De omgeving werd steeds mooier, maar dat nam niet weg dat we met samengeknepen billen bleven rijden. Het leek alsof Lick Observatory maar erg ver in de verte bleef, als een wortel voor onze neus.
Eindelijk zagen we een bordje met 'Lick Observatory 7 miles'. En - voor ons gevoel -uren later '5 miles'. Een bocht verder werden we ingehaald door een politiewagen en twee bochten daarna was het einde oefening. Daar stond de politiewagen bij een wegafzetting.
Da's pech hebben...We vonden al dat er opvallend veel auto's de weg af kwamen rijden, maar ja, die mensen waren misschien al uitgekeken. De agent vertelde dat er te veel ijsvorming op de weg was en dat het daarom niet verantwoord was om auto's door te laten. Nou zagen we onderweg ook wat fietsers de berg op stoempen, hopelijk was hun einddoel niet de sterrenwacht...
Omkeren en afdalen dan maar. Gelukkig hadden we op de heenweg twee beginpunten van wandelroutes gezien. Bij de parkeerplaats Twin Gates zijn we even gestopt.
Lick Observatory in de verteOp een heuvel hebben we geluncht en ons verbaasd hoe de kolonisten vroeger door dit soort gebieden hebben moeten ploeteren met hun ossenwagens.
Lunchen in de zonOnze volgende stop was bij Grant Lake, voor ons toetje: cinnamon & sugar cookie die we met gevaar voor eigen leven hebben opgegeten, want bergleeuwen die zich bijna niet laten zien, maar vast dol zijn op zulke koeken. Op het informatiebord bij de parkeerplaats stond wat je moet doen als je ineens een bergleeuw voor je hebt: je groot maken, nooit bukken en nooit met je rug naar het beest toe weglopen.
Je kunt je misschien voorstellen dat we na deze dag met natuurschoon en spanning om half negen zaten te knikkebollen op de bank.
Hiermee ga je naar de afdeling 'written test'. Althans, dat was de bedoeling. Het was alleen tien over half vijf en na half vijf nemen ze geen tests meer af. Dat staat ook heel netjes in het handboek vermeld, maar ik dacht dat dat alleen voor het afrijden was. Ik sta morgenochtend om 9 uur dus weer op de stoep bij het DMV.
Wat ik verder vooral zie in de schappen met schoonmaakproducten, zijn sprays en schoonmaakdoekjes (wipes). Misschien ben ik ouderwets, maar ik geloof niet dat je met spray of wegwerpdoekje de boel goed schoon krijgt. Ik wil boenen met schuurmiddel en een emmer met sop. 
Na een schoonmaakactie hiermee zien wastafels, gootsteen en douche er een stuk beter uit en het ruikt prettiger dan azijn!
Voor het museum staat een groot beeld van een paard: 'The Sforza Horse'. DaVinci heeft Sforza in 1492 ontworpen voor Ludovico il Moro, hertog van Milaan, ter nagedachtenis van Ludovico's voorganger Francesco Sforza. Dit bronzen Sforza-paard zou DaVinci's enige grote standbeeld zijn geweest als de 70 ton brons voor het paard niet gebruikt zou zijn om er kanonnen van te gieten voor de oorlog tegen Frankrijk. DaVinci is nooit verder gekomen dan een kleien Sforza. Gelukkig waren de ontwerpen bewaard gebleven, zodat deze replica gemaakt kon worden van staal en glasvezel. Is dit eigenlijk wel een replica als het origineel nooit heeft bestaan? 
Toen ik weer naar binnen ging om te vertellen dat het gelukt was, vroeg ik de man direct hoe al die andere mensen de nozzle nou vastzetten tijdens het tanken. Ze gaan dan tijdens het tanken weer in de auto zitten (vrouwen), of ze leunen een beetje tegen hun auto aan (mannen) en komen weer in actie als de pomp afslaat. Hij heeft 't me laten zien, je moet een palletje vastzetten. Dat had ik natuurlijk wel geprobeerd, maar die schoot steeds los. De volgende keer als ik weer kom tanken, zal meneer Valero het me voordoen. Wat een service!
De trein zelf is een dubbeldekker, al is de tweede verdieping meer een 'balkon'. Via een smal trappetje kom je daar. Boven zijn alleen losse stoelen, prettig voor de laptoppende reizigers. De conducteur komt niet naar boven. Als hij zijn controle doet, dan laat je hem van bovenaf je kaartjes zien.
Volgens ons wordt er geen onderscheid gemaakt tussen 1e en 2e klas.
De haltes worden duidelijk aangegeven en omgeroepen. De tram stopt alleen als er iemand uit moet. Dat wordt ook regelmatig omgeroepen. Ik kon alleen niet helemaal traceren waar de stopknop zat. Ik zag wel de tekst 'Push for stop request' onder een soort rare rubberen tochtstrip. Dat is dus de stopknop.
De Clock Tower Building
Heb je de 'opengeklapte laptops' op de apparaten gezien? Dat zijn tv-schermen die je tijdens je training kunt aanzetten. Zoek een leuk kanaal op, sluit je oordopjes aan en starten maar.
Het is nog net niet zo dat de tv uit gaat als je te traag bent.
Posts
