Huis aanhouden of verkopen?

Wat doen we: het huis verhuren, zodat we eventueel terug kunnen? Of verkopen we het huis en zien wel waar we terechtkomen als we terugkomen in Nederland?

We kwamen al gauw op verkopen uit. We willen geen zorgen hebben over de staat en onderhoud van het huis als er huurders in zitten. Dat kan je natuurlijk uitbesteden, maar toch. Je huurders zullen maar wanbetalers zijn of niet 'zoals een goede vader betaamt' voor het huis zorgen... Bovendien zaten we toch al steeds vaker te kijken naar iets appartementigs in een stadscentrum.

Sinds half juli staat het huis in de verkoop en we willen het voor oktober kwijt zijn. Nou moet dat in onze buurt niet zo'n probleem zijn. Gemiddeld staan de huizen hier 3-6 weken te koop (leuke buurt he). De open dag voor ons huis leverde 3 bezoekers op (tja, het is tenslotte zomervakantie), waarvan eentje serieus. Wordt vervolgd.

Een Amerikaans aanbod

Vandaag kreeg ik van m'n baas 'n flink pak papier met daarin het aanbod van onze Amerikaanse dochteronderneming voor mij. Volgens hem zijn er maar 'n paar "parameters" in het aanbod om naar te kijken. Maar voor mij is het allemaal nieuw, dus ik heb het met grote ogen door zitten nemen.

at will employment

Zo is er de clausule over "at will employment". Daar staat gewoon dat de werkgever je er van het ene op het andere moment uit kan gooien en dat je zelf ook mag besluiten om morgen niet meer op te komen dagen. Ik wist natuurlijk allang dat zo'n clausule in mijn contract zou staan; je gaat tenslotte niet voor niks voor 'n Amerikaans bedrijf werken.

Maar de manier waarop ze het verwoorden vond ik wel mooi:

"De werkgever gelooft alleen in 'n arbeidsverhouding zolang beide partijen daarachter staan."

Dat moet toch zeker door 'n advocaat zijn bedacht?

salaris

De belangrijkste "parameter" in het aanbod is toch wel het salaris. Wat zouden ze bieden? En belangrijker, hoe komen ze erop?

"Big Mac"-index

In de begintijd van mijn carrière ging het steeds over de "Big Mac"-index als we het hadden over het verschil in salaris tussen verschillende landen. De logica was dat 'n Big Mac in elk land 'n even grote aanslag zou zijn op het budget, dus dat je de prijs ervan als indicatie kan gebruiken voor het kosten-niveau.

Nu moet je het natuurlijk niet helemaal beperken tot de prijs van 'n Big Mac, maar het idee is wel aardig. Zoek dezelfde of vergelijkbare artikelen in beide landen en kijk wat ze kosten. Een aardig idee, maar wel tijdrovend. Feitelijk kan je dit pas doen als je al 'n tijdje in het land woont. Hey... misschien is dat wel 'n idee voor deze blog. :-)

Maar uiteindelijk bleek het aanbod gebaseerd te zijn op:

• 'n conversie van mijn huidige salaris met de huidige dollarkoers


• 'n zoektocht op internet naar het salaris van mensen met mijn functie in Silicon Valley


• 'n vergelijking met de salarissen van collega's die al voor ons Amerikaanse bedrijf werken

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel geloof. Ik heb nog geen idee wat het kostenniveau in de Bay Area is. En ik vertrouw er ook op dat mijn werkgever er niet op uit is om me een oor aan te naaien. Toegegeven... het is misschien wat naïef, maar op dit moment heb ik wel genoeg andere zaken aan mijn hoofd.

verhuisvergoeding

Mijn werkgever biedt me ook nog 'n verhuisvergoeding. Dit is 'n budget waaruit ik de gemaakte kosten kan betalen voor bijvoorbeeld het verschepen van meubelen, het kopen van nieuwe apparatuur en... de vliegtickets. Jawel... de vliegtickets komen ook uit 'n eigen budget.

Dat zou niet zo erg zijn als het budget 'n beetje ruim is. Maar het totale budget is 10.000 dollar. Dat klinkt misschien in dollars nog aardig, dus zal ik 't even voor je omrekenen. Met de huidige koers is dat zo'n 6800 euro. Wil er iemand 'n gokje doen hoeveel vliegtickets je daarvoor koopt? Of hoe duur de verhuizer is?

Nou ja, ik zie het maar als 'n tegemoetkoming in de kosten. Het is toch aardig dat mijn werkgever 'n stukje van de verhuiskosten draagt. Maar dan moeten ze natuurlijk niet gaan zeggen dat eigenlijk niemand dat budget ooit opmaakt, want ik denk dat dat bij ons wel gaat lukken.

De 'Mee/Weg'-lijst

Om goed te kunnen bepalen wat er nou mee moet naar Amerika hebben we een lijst gemaakt. In Google Docs staan al onze spullen in een spreadsheet. Ze staan gerubriceerd per vertrek (woonkamer, keuken, slaapkamer en zo). In de kolom ernaast staat simpelweg 'Mee' of 'Weg'. Bij sommige spullen staat een naam van de gelukkige nieuwe eigenaar die al iets geclaimd heeft. Zodra er iets van de inboedel weg is (verkocht, weggegeven of weggegooid), verbergen we de regel. Zo wordt ons huis steeds leger en de lijst steeds korter.

De lijst was ook handig toen hier de boel werd geïnventariseerd voor de verhuisoffertes.

Geen opslag
We zijn inmiddels al zover dat we niets in opslag doen. 6-9m3 opslaan kost vanaf 30 euro per maand, 12-16m3 vanaf 60 euro per maand. Dat is best veel en de kans is groot dat we de opgeslagen spullen alsnog weg doen. Een paar spullen brengen we onder bij (schoon)ouders en broer.

Toch verschepen

Heel toevallig woont de tante van onze buurman ook in de Silicon Valley en is goed bekend in San Jose en omstreken. Ze was even over in Nederland en toen hebben we tips gekregen. Over in welke wijken je wel en beter niet kunt wonen, hoe het daar is, over de woensdagavond koffieavond van de Nederlandse vrouwen enzovoort. Maar ook om toch maar wel zoveel mogelijk eigen spullen mee te nemen ("Als je toch een verhuisvergoeding krijgt, doen!" was haar motto), want het is zo fijn om thuis te komen tussen je oude, vertrouwde spullen.

Dat heeft ons aan het denken gezet en we hebben besloten toch spullen te laten verschepen. Uiteindelijk zijn wij doorgegaan met KHZ. Ze komen de boel hier inpakken, verschepen het naar Oakland, CA en vanaf de haven verzorgt een Amerikaanse collega-verhuizer het inklaren bij de douane, het vervoeren naar en plaatsen in onze woning. Al het verpakkingsmateriaal nemen ze dan weer mee.