Denk niet dat je op het consulaat een gezellig onderonsje hebt met een kopje thee en koekje er bij. Het interview ter verkrijging van het visum gebeurt aan een van de loketten en ging bij ons ongeveer zo:
Hij: "Eerst identificeren met een vingerscan. Mevrouw, wilt u uw rechter wijsvinger plaatsen?" Dan: "Meneer, uw linkerduim alstublieft."
Hij: "Wat is de reden voor jullie vertrek naar de Verenigde Staten?"
Frank: "Voor mijn werk."
Hij: "Wat doe je voor werk?"
Frank: "Ik zit in de IT, ik maak software."
Hij: "Naar welke staat gaan jullie?"
Wij: "Californie."
Hij: "Nice", "Zijn jullie getrouwd?"
Wij: "Ja" en ik laat direct onze internationale trouwakte zien.
Hij: "Hoe lang kennen jullie elkaar al?"
Wij: "Uh..." (dat is altijd moeilijk bij ons) "Tien jaar?"
Hij: "Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?" [??Wat heeft dat met het visum te maken? Maar vooruit, voor zijn beeldvorming dan maar.]
Frank: "Op het werk. Ik maakte software, Manon legde het uit."
Hij: "Dat is dan goed gelukt." [zowaar, dat lijkt wel een grapje] "OK, jullie visa zijn goedgekeurd hoor. Je kunt jullie paspoorten binnen 3 dagen terug verwachten."
Wij: "Bedankt!"
Buiten hebben even staan stuiteren, voordat we richting tram konden lopen.
woensdag 17 december 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Gelukkig, dat het nu gelukt is.
Wat nu? zijn jullie met kerst straks
'thuis' in Californie?
Yup. We vliegen de 24e terug.
Een reactie posten