Dit jaar stuurde ze een mini-uitvoering -een zogenaamde dwarsligger - van De reunie (Simone van der Vlugt). Ideaal formaat om mee te nemen in het vliegtuig naar Las Vegas. Daarover later meer!
donderdag 31 december 2009
Kerstliteratuur
Volgens mij is er een nieuwe traditie geboren: een Nederlands boek voor onder de kerstboom van Alaude ;o) Voor Frank had ze een leuke 'brain teaser' meegestuurd.
Dit jaar stuurde ze een mini-uitvoering -een zogenaamde dwarsligger - van De reunie (Simone van der Vlugt). Ideaal formaat om mee te nemen in het vliegtuig naar Las Vegas. Daarover later meer!
Dit jaar stuurde ze een mini-uitvoering -een zogenaamde dwarsligger - van De reunie (Simone van der Vlugt). Ideaal formaat om mee te nemen in het vliegtuig naar Las Vegas. Daarover later meer!
woensdag 30 december 2009
Openingstijden supermarkt
De supermarkt waar we vlakbij wonen is 7 dagen per week, 24 uur per dag open. We moedigen ons bezoek dan ook meestal aan om vooral even om drie uur 's nachts 'n broodje of 'n fles water te gaan halen. Tot nog toe heeft niemand dat gedaan - het lijkt erop dat 24-uurs-supermarkten nog niet echt iets voor onze Nederlanderse familie/vrienden zijn.
En hoewel zulke openingstijden natuurlijk 'n beetje absurd zijn, wen je wel snel aan het feit dat je elke dag boodschappen kunt doen. Zo twijfelden we op Christmas day (25 December) ineens of we wel genoeg melk in huis hadden. Zo'n nieuw Nespresso-apparaat met Cappucino-functie slokt namelijk nogal wat op. Dus...
Je kunt Manon nog net achter het openingsbordje zien lopen.
Met Thanksgiving is de supermarkt de hele dag dicht is. Maar gelukkig is dat maar één dag per jaar.
En hoewel zulke openingstijden natuurlijk 'n beetje absurd zijn, wen je wel snel aan het feit dat je elke dag boodschappen kunt doen. Zo twijfelden we op Christmas day (25 December) ineens of we wel genoeg melk in huis hadden. Zo'n nieuw Nespresso-apparaat met Cappucino-functie slokt namelijk nogal wat op. Dus...
Je kunt Manon nog net achter het openingsbordje zien lopen.
Met Thanksgiving is de supermarkt de hele dag dicht is. Maar gelukkig is dat maar één dag per jaar.
dinsdag 29 december 2009
Der Wienerschnitzel
Zoals je vast wel weet zijn Amerikanen gek op "fast food". Op zich is dat ook niet zo gek, want de variatie in tentjes waar ze 'n snelle hap verkopen is groot. En niet alleen Amerikanen weten die te vinden, ook sommige hier naartoe verhuisde Nederlanders zijn benieuwd wat er te krijgen is.
Zo zijn we al tijden benieuwd naar de "Wienerschnitzel". Eigenlijk komt dat vooral de hun reclames en marketing. Ze doen namelijk alle met "der". Dus is het "DER Wienerschnitzel" waar alles "wunDERbar" en "DERlicious" is. Een beetje flauw, maar soms vallen we daarvoor.
Het helpt natuurlijk ook dat de Wienerschnitzel in dit soort leuke "tentjes" zit. Je herkent ze direct als je erlangs rijdt. Het is dan ook eigenlijk 'n wonder dat het 'n jaar geduurd heeft voordat we er zijn gaan eten
De prijzen zijn weer typisch Amerikaans: laag. De porties zijn redelijk normaal, maar het vetgehalte leek me (nog) wat hoger dan gemiddeld. Ik had de hoop sauerkraut op m'n hotdog te kunnen krijgen, maar dat zat er niet in. Zo "der" zijn ze dan ook weer niet.
Zo zijn we al tijden benieuwd naar de "Wienerschnitzel". Eigenlijk komt dat vooral de hun reclames en marketing. Ze doen namelijk alle met "der". Dus is het "DER Wienerschnitzel" waar alles "wunDERbar" en "DERlicious" is. Een beetje flauw, maar soms vallen we daarvoor.
Het helpt natuurlijk ook dat de Wienerschnitzel in dit soort leuke "tentjes" zit. Je herkent ze direct als je erlangs rijdt. Het is dan ook eigenlijk 'n wonder dat het 'n jaar geduurd heeft voordat we er zijn gaan eten
De prijzen zijn weer typisch Amerikaans: laag. De porties zijn redelijk normaal, maar het vetgehalte leek me (nog) wat hoger dan gemiddeld. Ik had de hoop sauerkraut op m'n hotdog te kunnen krijgen, maar dat zat er niet in. Zo "der" zijn ze dan ook weer niet.
maandag 28 december 2009
Sara's DA
Is dit de auto van Sara's vriendje die District Attorney is?
Of zou dit een voor- of achternaam zijn?
Of zou dit een voor- of achternaam zijn?
zondag 27 december 2009
Andere koffie
In april vertelde ik al dat je hier in Amerika best redelijke koffie kan krijgen. Met de nadruk op "kan". Want in veel eettentjes is de koffie inderdaad van het soort dat je wel kent van TV. Veel, goedkoop en eigenlijk niet te zuipen.
Maar laatst betrapte ik mezelf erop dat ik zelf 'n Machiato bij Peets wel aardig vond smaken. Tenslotte zit er in die hele grote beker melk ook 'n prima "shot" espresso verscholen.
Dat ging me te ver. Er moet tegengif komen tegen die Amerikaanse milkshakes.
Vandaar dat er bij ons nu 'n Nespresso-apparaat op het aanrecht staat. Ok, ik geef het toe - het helpt ook wel mee dat die Nespresso-apparaten ongelofelijk mooi zijn.
Citiz & Milk - mooi of mooi?
elk kleurtje is 'n andere smaak - ze hebben er nu 20
een eerste stapel koffie - ondersteboven
Zoals je op de foto misschien kunt zien, kunnen we met ons apparaat ook cappuccino, latte en dat soort onzin maken. Het is misschien niks voor mij, maar Manon vindt ze erg lekker. En met zo'n eenvoudig apparaat is het wel leuk om dat soort dingen te maken.
Nadeel van Nespresso is dat het nogal duur is. En Nespresso is Europees, dus je betaalt hier de import-prijs voor die apparaten. Maar ja, dat is wel weer 'n goeie reden voor 'n BigMac-index:
Zie ook:
Maar laatst betrapte ik mezelf erop dat ik zelf 'n Machiato bij Peets wel aardig vond smaken. Tenslotte zit er in die hele grote beker melk ook 'n prima "shot" espresso verscholen.
Dat ging me te ver. Er moet tegengif komen tegen die Amerikaanse milkshakes.
Vandaar dat er bij ons nu 'n Nespresso-apparaat op het aanrecht staat. Ok, ik geef het toe - het helpt ook wel mee dat die Nespresso-apparaten ongelofelijk mooi zijn.
Citiz & Milk - mooi of mooi?
elk kleurtje is 'n andere smaak - ze hebben er nu 20
een eerste stapel koffie - ondersteboven
Zoals je op de foto misschien kunt zien, kunnen we met ons apparaat ook cappuccino, latte en dat soort onzin maken. Het is misschien niks voor mij, maar Manon vindt ze erg lekker. En met zo'n eenvoudig apparaat is het wel leuk om dat soort dingen te maken.
Nadeel van Nespresso is dat het nogal duur is. En Nespresso is Europees, dus je betaalt hier de import-prijs voor die apparaten. Maar ja, dat is wel weer 'n goeie reden voor 'n BigMac-index:
| Nespresso Citiz & Milk | $349 | €219 | ||
| Nespresso Citiz | $279 | €120 | ||
| Nespresso Espresso & Lungo | 1 cup | $0.55 | €0.33 | |
| Nespresso Special, Pure origin & Variations | 1 cup | $0.62 | €0.37 |
Zie ook:
- deze eerdere foto's op onze Engelstalige fotoblog
- Nespresso-afval als kunst op onze Nederlandse fotoblog
- Hoezo, geen koffieland?
vrijdag 25 december 2009
Kerstkokkie
Terwijl ik dit zit te tikken, is Manon in de keuken druk bezig met het voorbereiden van het kerstdiner. Ik help vooral door af en toe te proeven. Als we namelijk samen in de keuken staan is het snel bonje. Zelfs in zo'n grote keuken als we nu hebben.
Gisteren is Manon al begonnen met de eerste dingen zoals cornbread (maisbrood), sweet potato casserole en de green bean casserole. Vandaag gaa(r)t ze vrolijk verder met 'n pompoentaart, aardappelpuree en lamb chops.
corn bread - afgedekt, want deze is gisteren al gemaakt
Manon's eerste zelfgemaakte pumpkin pie
Hier in de VS viert men kerst op 24 en 25 december. Op de ochtend van 25 december worden er kadootjes uitgewisseld. Wij hebben niet zolang kunnen wachten, dus onze kadootjes zijn al open en in gebruik.
Vrolijk kerstfeest allemaal!
Gisteren is Manon al begonnen met de eerste dingen zoals cornbread (maisbrood), sweet potato casserole en de green bean casserole. Vandaag gaa(r)t ze vrolijk verder met 'n pompoentaart, aardappelpuree en lamb chops.
corn bread - afgedekt, want deze is gisteren al gemaakt
Manon's eerste zelfgemaakte pumpkin pie
Hier in de VS viert men kerst op 24 en 25 december. Op de ochtend van 25 december worden er kadootjes uitgewisseld. Wij hebben niet zolang kunnen wachten, dus onze kadootjes zijn al open en in gebruik.
Vrolijk kerstfeest allemaal!
dinsdag 22 december 2009
Mooie wandeling: Russian Ridge
Normaal vindt Frank wandelen te langzaam gaan, hij fietst liever. Dus als hij zegt dat hij zin heeft om te wandelen, dan laat ik me dat niet 2x zeggen. We zijn in de auto gestapt en naar de Russian Ridge Open Space Preserve gereden. Dat is hier 3 kwartier rijden vandaan (het natuurgebied ligt ten zuiden van Palo Alto/Stanford). Je hoeft er geen parkeer- of entreegeld te betalen, maar honden zijn niet toegestaan in het natuurgebied.
Een van de paden, lekker breed en goed begaanbaar. De andere paden waren veel smaller en soms wat blubberig, maar verder goed begaanbaar.
De kaart die we van internet hadden geplukt. Van de ranger in het Ranger Center kregen we een grotere kaart.
Het mooie van deze route is dat je op een bergkam tussen de San Francisco Bay en de Pacific loopt. De vergezichten waren dan ook erg mooi.
Frank met op de achtergrond de oceaan.
Uitzicht richting de baai. Het eerste witte torentje in het midden van de foto staat op het terrein van Stanford University.
Op die hoogte waait 't best wel, vandaar dat ik weer eens met een 'coupe du vent' rondliep.
Beestenboel
Op de heenweg zagen we vanuit de auto al een coyote de weg oversteken. Helaas hadden we toen geen camera bij de hand, dus hier is een plaatje van het internet geplukt:
Op een gegeven moment zagen we iets liggen op het pad. Je moet toch een beetje uitkijken met al die vreemde beesten, dus we zijn niet te dicht bij gekomen en we hebben ook niet tegen het ding gepord. Hij leek dan wel dood, maar of 'ie dat ook was...
Een (dode) sprinkhaan? Update ( 17 januari): dit blijkt een Jerusalem cricket te zijn, ook wel 'sand cricket' en 'potato bug' genoemd. Het is een ongevleugelde nepkrekel. Vanwege de babyachtige (?) kop wordt 't ook wel 'child of the earth' of 'nina de la tierra' genoemd. De Navajo-indianen noemen het 'woh-seh-tsinni', vrij vertaald 'oude, kale man'.
Omdat het een beetje blubberig was, konden we aardig wat afdrukken in de paden zien.
Afdrukken van wandelaars, mountainbikers en herten.
En een eindje verder op zagen we deze pootafdruk:
Afdruk van bobcat of misschien wel bergleeuw. Update (17 januari): een trackingdeskundige denkt toch dat het om een hondenpoot gaat. Valt dat even tegen... Maar dan toch wel van een coyote of zo? Ah toe!
Dat waren wel weer genoeg indrukken die we hadden opgedaan in de 'wildernis'. We zijn daarna snel naar de McDonalds in de Stanford Shopping Mall gegaan om weer bij te komen.
Een van de paden, lekker breed en goed begaanbaar. De andere paden waren veel smaller en soms wat blubberig, maar verder goed begaanbaar.
De kaart die we van internet hadden geplukt. Van de ranger in het Ranger Center kregen we een grotere kaart.
Het mooie van deze route is dat je op een bergkam tussen de San Francisco Bay en de Pacific loopt. De vergezichten waren dan ook erg mooi.
Frank met op de achtergrond de oceaan.
Uitzicht richting de baai. Het eerste witte torentje in het midden van de foto staat op het terrein van Stanford University.
Op die hoogte waait 't best wel, vandaar dat ik weer eens met een 'coupe du vent' rondliep.
Beestenboel
Op de heenweg zagen we vanuit de auto al een coyote de weg oversteken. Helaas hadden we toen geen camera bij de hand, dus hier is een plaatje van het internet geplukt:
Op een gegeven moment zagen we iets liggen op het pad. Je moet toch een beetje uitkijken met al die vreemde beesten, dus we zijn niet te dicht bij gekomen en we hebben ook niet tegen het ding gepord. Hij leek dan wel dood, maar of 'ie dat ook was...
Een (dode) sprinkhaan? Update ( 17 januari): dit blijkt een Jerusalem cricket te zijn, ook wel 'sand cricket' en 'potato bug' genoemd. Het is een ongevleugelde nepkrekel. Vanwege de babyachtige (?) kop wordt 't ook wel 'child of the earth' of 'nina de la tierra' genoemd. De Navajo-indianen noemen het 'woh-seh-tsinni', vrij vertaald 'oude, kale man'.
Omdat het een beetje blubberig was, konden we aardig wat afdrukken in de paden zien.
Afdrukken van wandelaars, mountainbikers en herten.
En een eindje verder op zagen we deze pootafdruk:
Afdruk van bobcat of misschien wel bergleeuw. Update (17 januari): een trackingdeskundige denkt toch dat het om een hondenpoot gaat. Valt dat even tegen... Maar dan toch wel van een coyote of zo? Ah toe!
Dat waren wel weer genoeg indrukken die we hadden opgedaan in de 'wildernis'. We zijn daarna snel naar de McDonalds in de Stanford Shopping Mall gegaan om weer bij te komen.
maandag 21 december 2009
Enorm veel mandarijnen
Je kent ze vast wel, die mopjes over Amerikanen. Dat alles in Amerika veeeeel groter is. "Wat zegt u? Dit is de Maas? Oh, ik dacht dat mijn radiator lekte."
Maar in het geval van deze stapel mandarijnen, denk ik dat het ook echt waar is. Of heeft er iemand bij de lokale Appie of Dirk ook z'n leuk stapeltje zien liggen?
Ik denk trouwens dat die ladder alleen voor de medewerkers is. Als ook klanten die gebruiken moet meneer "Whole Foods Market" de kleine lettertjes van zijn aansprakelijkheidsverzekering nog maar 'ns nalezen.
vrijdag 18 december 2009
The Tech in San Jose
The Tech is 'n technologie-museum in het hartje van San Jose. We gingen er naar toe voor de Star Trek tentoonstelling, maar hebben daarna ook de rest van het museum bezocht.
Je kunt The Tech het beste zien als 'n soort Nemo voor nerds. Of 'n Exploratorium voor nerds, als je hier al wat langer in de buurt bent. Je vindt er veel experimenteer-opstellingen, maar dan met meer elektronische en minder mechanishe zaken. Echt 't soort museum dat je in het hart van Silicon Valley verwacht dus.
Zo hebben we ons uitstekend vermaakt bij 'n opstelling waarbij je deze "Mr. Potato Head" kunt programmeren. Met blokjes leg je opdrachten als "als het warm is en er is geluid, zet dan de ventilator aan". Erg grappig, want in het kleine kamertje worden je opdrachten echt uitgevoerd.
Deze auto is eigenlijk net zoiets, maar dan met draadjes. Dus: "als er 'n volwassene in de auto zit en de deur is dicht, start de motor". Of wat moeilijker: "als er 'n kind in de auto zit OF er zit 'n volwassene in met de deur open, doe dan de radio aan". Ik wou dat ik dit soort opdrachten in mijn eerste jaar elektro op zo'n leuke manier had gekregen.
Een interactieve muur. De vlinders worden aangetrokken (als je stilstaat) en afgestoten (als je beweegt) door je schaduw. Er is ook 'n muur waar continu 'n stroom "knikkers" valt. Die knikkers kun je met je schaduw opvangen en sturen.
Je kunt je naam in houten blokjes laten schrijven door 'n robot. Hier is de robot druk bezig met Manon's naam.
Dit zijn slechts 'n paar voorbeelden, want het museum zit tjokvol met dit soort dingen. Wat dacht je van 'n 3d-scan van je hoofd? Of ontwerp je eigen achtbaan en rij er vervolgens in. Of voer 'n operatie uit op 'n patient via 'n afstandbediening. Allemaal heel erg leuk. Het museum is dan ook 'n echte aanrader.
Entree is $10 per persoon. Voor die prijs krijg je 'n persoonlijke TechTag, 'n kaartje waarmee je bij veel opstellingen je resultaten kunt opslaan. Die kun je dan later in het museum of via internet terugkijken. Of je gaat gewoon nog 'n keer natuurlijk.
Je kunt The Tech het beste zien als 'n soort Nemo voor nerds. Of 'n Exploratorium voor nerds, als je hier al wat langer in de buurt bent. Je vindt er veel experimenteer-opstellingen, maar dan met meer elektronische en minder mechanishe zaken. Echt 't soort museum dat je in het hart van Silicon Valley verwacht dus.
Zo hebben we ons uitstekend vermaakt bij 'n opstelling waarbij je deze "Mr. Potato Head" kunt programmeren. Met blokjes leg je opdrachten als "als het warm is en er is geluid, zet dan de ventilator aan". Erg grappig, want in het kleine kamertje worden je opdrachten echt uitgevoerd.
Deze auto is eigenlijk net zoiets, maar dan met draadjes. Dus: "als er 'n volwassene in de auto zit en de deur is dicht, start de motor". Of wat moeilijker: "als er 'n kind in de auto zit OF er zit 'n volwassene in met de deur open, doe dan de radio aan". Ik wou dat ik dit soort opdrachten in mijn eerste jaar elektro op zo'n leuke manier had gekregen.
Een interactieve muur. De vlinders worden aangetrokken (als je stilstaat) en afgestoten (als je beweegt) door je schaduw. Er is ook 'n muur waar continu 'n stroom "knikkers" valt. Die knikkers kun je met je schaduw opvangen en sturen.
Je kunt je naam in houten blokjes laten schrijven door 'n robot. Hier is de robot druk bezig met Manon's naam.
Dit zijn slechts 'n paar voorbeelden, want het museum zit tjokvol met dit soort dingen. Wat dacht je van 'n 3d-scan van je hoofd? Of ontwerp je eigen achtbaan en rij er vervolgens in. Of voer 'n operatie uit op 'n patient via 'n afstandbediening. Allemaal heel erg leuk. Het museum is dan ook 'n echte aanrader.
Entree is $10 per persoon. Voor die prijs krijg je 'n persoonlijke TechTag, 'n kaartje waarmee je bij veel opstellingen je resultaten kunt opslaan. Die kun je dan later in het museum of via internet terugkijken. Of je gaat gewoon nog 'n keer natuurlijk.
woensdag 16 december 2009
Dat heet hier anders
Vraag hier om een 'beamer' om je presentatie te projecteren en ze kijken je vreemd aan. Je vraagt dan namelijk om een BMW, hier 'Beemer' genoemd. Het apparaat om je PowerPoint te laten zien, heet namelijk -heel logisch- een 'projector'.
Zo zijn er nog wat Engelse woorden die hier toch net anders zijn:
Football is geen voetbal, dat is 'soccer'. Dit en dit is football.
Tie-wraps (zo'n nylon bundelbandje dat je -eenmaal bevestigd- niet meer los krijgt) noemen ze hier 'cable ties'.
Carpoolen kennen ze hier wel ('carpool lane'), maar wordt vooral aangeduid met de term 'ridesharing'.
Ze vinden het niet zo leuk als je hier om een doggy bag vraagt voor je kliekjes in een restaurant. Je kunt beter vragen naar een 'box' of 'to-go box'.
Een string wordt hier vooral gewoon 'thong' genoemd. G-, V- en C-strings zijn allemaal soorten 'thongs'. Een 'thong' is een (leren) riempje of snoer dat ergens tussendoor gaat. Zo kan het dus gebeuren dat in het Australisch 'thongs' slippers zijn. Je hebt immers iets tussen je tenen. Slippers heten hier 'flip flops', je hebt wel 'slippers' maar dat zijn pantoffels.
In het verlengde: een panty of panties slaan hier op een damesslip. Wat wij een panty noemen, noemen ze hier een 'pantyhose' of 'tights'.
Een entree is geen ingang, dat is een 'entrance'. Entrees vind je op het menu in restaurants. Denk dan niet dat een 'entree' een voorgerecht (een binnenkomertje) is! Een entree is een hoofdgerecht! Een voorgerecht heet een 'appetizer'.
Ga hier niet midgetgolfen. Dat is discriminerend ten opzichte van de kleine mensen. Hier spelen we minigolf (van 'miniature golf').
Een camper is iemand die kampeert, niet de kampeerauto. Dat is een RV (van 'recreational vehicle').
Als je gaat klussen doe je hier een coverall aan, niet een 'overall'. Als je hier om een overall vraagt, heb je grote kans dat je een tuinbroek krijgt (ook wel 'bib-and-brace' genoemd, oftewel in Nederlands 'slab-en-bretels').
Een buggy is geen kinderwagen, maar een crossautootje voor volwassenen. Zo had mijn oom een buggy om in de duinen te crossen. Een buggy om kleine kinderen in te vervoeren is een 'stroller'.
De afkorting SMS in SMS-en staat voor 'Short Message Service', maar hier 'texten' we vooral.
Ook grappig: in Nederland heb je de bench, een klein draagbaar hondenverblijf. Hier doen ze dat in een 'cage'. Een bench is een (werk)bank.
Als je hier op vakantie bent, ben je 'on vacation', niet 'on holidays'. Holidays zijn de feestdagen.
Wie weet er meer van dit soort Engelse woorden die we in het Nederlands gebruiken, maar die in Amerika toch iets anders betekenen?
Zo zijn er nog wat Engelse woorden die hier toch net anders zijn:
Football is geen voetbal, dat is 'soccer'. Dit en dit is football.
Tie-wraps (zo'n nylon bundelbandje dat je -eenmaal bevestigd- niet meer los krijgt) noemen ze hier 'cable ties'.
Carpoolen kennen ze hier wel ('carpool lane'), maar wordt vooral aangeduid met de term 'ridesharing'.
Ze vinden het niet zo leuk als je hier om een doggy bag vraagt voor je kliekjes in een restaurant. Je kunt beter vragen naar een 'box' of 'to-go box'.
Een string wordt hier vooral gewoon 'thong' genoemd. G-, V- en C-strings zijn allemaal soorten 'thongs'. Een 'thong' is een (leren) riempje of snoer dat ergens tussendoor gaat. Zo kan het dus gebeuren dat in het Australisch 'thongs' slippers zijn. Je hebt immers iets tussen je tenen. Slippers heten hier 'flip flops', je hebt wel 'slippers' maar dat zijn pantoffels.
In het verlengde: een panty of panties slaan hier op een damesslip. Wat wij een panty noemen, noemen ze hier een 'pantyhose' of 'tights'.
Een entree is geen ingang, dat is een 'entrance'. Entrees vind je op het menu in restaurants. Denk dan niet dat een 'entree' een voorgerecht (een binnenkomertje) is! Een entree is een hoofdgerecht! Een voorgerecht heet een 'appetizer'.
Ga hier niet midgetgolfen. Dat is discriminerend ten opzichte van de kleine mensen. Hier spelen we minigolf (van 'miniature golf').
Een camper is iemand die kampeert, niet de kampeerauto. Dat is een RV (van 'recreational vehicle').
Als je gaat klussen doe je hier een coverall aan, niet een 'overall'. Als je hier om een overall vraagt, heb je grote kans dat je een tuinbroek krijgt (ook wel 'bib-and-brace' genoemd, oftewel in Nederlands 'slab-en-bretels').
Een buggy is geen kinderwagen, maar een crossautootje voor volwassenen. Zo had mijn oom een buggy om in de duinen te crossen. Een buggy om kleine kinderen in te vervoeren is een 'stroller'.
De afkorting SMS in SMS-en staat voor 'Short Message Service', maar hier 'texten' we vooral.
Ook grappig: in Nederland heb je de bench, een klein draagbaar hondenverblijf. Hier doen ze dat in een 'cage'. Een bench is een (werk)bank.
Als je hier op vakantie bent, ben je 'on vacation', niet 'on holidays'. Holidays zijn de feestdagen.
Wie weet er meer van dit soort Engelse woorden die we in het Nederlands gebruiken, maar die in Amerika toch iets anders betekenen?
dinsdag 15 december 2009
Star Trek tentoonstelling
Momenteel is Star Trek: The Exhibition te bezichtigen in The Tech Museum in San Jose. Helaas mochten we geen foto's maken, maar op de website www.startrekexhibition.com kun je wel het een en ander zien, zoals deze kostuums:
Misschien dat de tentoonstelling een Walhalla is voor de vele Trekkies in Silicon Valley, maar ik vond de tentoonstelling niet 'mind-blowing' spectaculair. Het is grappig om de 'props' (rekwisieten) en kostuums te zien, maar om daar nou $25 entree per persoon voor te betalen... OK, je hebt dan wel toegang tot de rest van The Tech. Er zijn ook twee Star Trek flight simulators ($5 en $6 pp) en in het IMAX-theater van het museum wordt de meest recente Star Trek-film ($8 pp) vertoond. Bezoek je alleen The Tech en niet de Star Trek-tentoonstelling, dan is de entree $10 pp, inclusief 1 (educatieve, dus niet Star Trek) IMAX-film.
Nog meer Star Trek
Op 23 en 24 januari is de Star Trek Convention in San Francisco. Zaterdag is entree $35 pp, op zondag $65 (tja, dan geven William 'Captain Kirk' Shatner en Patrick 'Captain Picard' Stewart acte-de-presence).
maandag 14 december 2009
Stroomverbruik en de prijs van elektriciteit
Onze nepkerstboom staat. Met ruim 300 lampjes is hij goed verlicht. Maar als "rasechte Amerikanen" kunnen we natuurlijk geen genoeg krijgen van die lampjes. Dus hebben we ook nog 100 lampjes voor het raam hangen.
Amerikanen mogen dan energieverbruikers numero uno zijn, ze/we willen wel "groen" bezig zijn. Dus als je dan 'n doos lampjes koopt, dan liefst wel LED-lampjes. Die gebruiken tenslotte veel minder stroom.
Bijkomend voordeel van "groen doen" is dat het ook geld bespaart. En volgens de tabel op het doosje is dat wel... uhm... $1.42 voor 'n heel seizoen? Wow jongens, dat scheelt enorm.
Jan zegt er altijd bij "Ze produceren ook minder warmte. Dus je bespaart niet alleen geld doordat de lampjes minder stroom gebruiken, maar ook omdat de airconditioning minder vaak aan gaat". In de zomer is dat natuurlijk 'n solide argument. Maar nu ook hier de koude winter is aangebroken zijn die warme gloeilampjes misschien toch niet zo'n gek idee. Oh nee, wacht even... dat is niet "groen".
Ik vroeg me ineens af hoe de energieprijs zich hier verhoudt tot de prijs in Nederland.
Wie haalt zijn/haar rekening tevoorschijn om te vergelijken? Let wel: dit is de totale prijs, dus netwerkkosten + leveringskosten.
Die 365kWh is ons verbruik over September. Gewoonlijk zitten we tussen de 250kWh en 350kWh. In de warme en koude maanden schiet dat omhoog door het gebruik van de airco en de verwarming ook verwarming (die is bij ons ook elektrisch).
Zie ook:
Amerikanen mogen dan energieverbruikers numero uno zijn, ze/we willen wel "groen" bezig zijn. Dus als je dan 'n doos lampjes koopt, dan liefst wel LED-lampjes. Die gebruiken tenslotte veel minder stroom.
Bijkomend voordeel van "groen doen" is dat het ook geld bespaart. En volgens de tabel op het doosje is dat wel... uhm... $1.42 voor 'n heel seizoen? Wow jongens, dat scheelt enorm.
Jan zegt er altijd bij "Ze produceren ook minder warmte. Dus je bespaart niet alleen geld doordat de lampjes minder stroom gebruiken, maar ook omdat de airconditioning minder vaak aan gaat". In de zomer is dat natuurlijk 'n solide argument. Maar nu ook hier de koude winter is aangebroken zijn die warme gloeilampjes misschien toch niet zo'n gek idee. Oh nee, wacht even... dat is niet "groen".
Ik vroeg me ineens af hoe de energieprijs zich hier verhoudt tot de prijs in Nederland.
Wie haalt zijn/haar rekening tevoorschijn om te vergelijken? Let wel: dit is de totale prijs, dus netwerkkosten + leveringskosten.
| Stroom | 365kWh | $29.05 | €102,28 | |
| €74,39 |
Die 365kWh is ons verbruik over September. Gewoonlijk zitten we tussen de 250kWh en 350kWh. In de warme en koude maanden schiet dat omhoog door het gebruik van de airco en de verwarming ook verwarming (die is bij ons ook elektrisch).
Zie ook:
zondag 13 december 2009
Exploratorium
Een erg leuk museum om met kinderen naar toe te gaan, is het Exploratorium in San Francisco. Het is 'the museum of science, art and human perception'. Vergelijk het maar met NEMO in Amsterdam. Zonder kinderen is het overigens ook een prima plek om je te vermaken met alle testopstellingen.
Spelende mannen
Zie hier wat Vincent en Frank met het zwarte (magnetische) zand maakten:
Ik wilde eigenlijk vooral in de Tactile Dome. Dat is een ruimte binnen het Exploratorium waar je niks kunt zien. Oh, dat klinkt saai. Ik bedoel dat het in die ruimte zo donker is dat je op de tast op ontdekkingstocht moet. Hm, dat klinkt misschien weer wat te spannend. In elk geval, we konden er niet, want we hadden niet gereserveerd voor een van de 75-minuten durende sessies. We komen er zeker nog wel een keer terug.
Grappig experiment:
Om de invloed van kleuren te ervaren. Ik vond 't vooral een vies idee dat iedereen maar in die bol ademt en snottert.
Entree is $14 per persoon, jeugd (13-17) $11, kinderen (4-12) $9. Parkeren is gratis. Wil je ook de Tactile Dome in dan betaal je $17 (voor 7 jaar en ouder), maar daar zit ook het gewone museumbezoek bij in. Vergeet niet te reserveren!.
Spelende mannen
Zie hier wat Vincent en Frank met het zwarte (magnetische) zand maakten:
Ik wilde eigenlijk vooral in de Tactile Dome. Dat is een ruimte binnen het Exploratorium waar je niks kunt zien. Oh, dat klinkt saai. Ik bedoel dat het in die ruimte zo donker is dat je op de tast op ontdekkingstocht moet. Hm, dat klinkt misschien weer wat te spannend. In elk geval, we konden er niet, want we hadden niet gereserveerd voor een van de 75-minuten durende sessies. We komen er zeker nog wel een keer terug.
Grappig experiment:
Om de invloed van kleuren te ervaren. Ik vond 't vooral een vies idee dat iedereen maar in die bol ademt en snottert.
Entree is $14 per persoon, jeugd (13-17) $11, kinderen (4-12) $9. Parkeren is gratis. Wil je ook de Tactile Dome in dan betaal je $17 (voor 7 jaar en ouder), maar daar zit ook het gewone museumbezoek bij in. Vergeet niet te reserveren!.
vrijdag 11 december 2009
donderdag 10 december 2009
Sint verwent ons maar
Sinterklaas is al lang en breed weer in thuis in Spanje, maar z'n cadeaus komen hier nog binnen. We kregen een SinterClaus-verrassing van mijn ouders met wat Margrieten, kerstkrasloten (kunnen we ons inhouden en elke dag maar een vakje open krassen?), kruidnoten en taaitaai (kunnen we ons inhouden en steeds maar een klein beetje snoepen?), het filosofisch kookboek (uit de stal van hun uitgeverij Dilemma) en heel wat uren luisterplezier! Frank werd er helemaal stuiterig van ;)
Dank u SantaKlausje!
Dank u SantaKlausje!
woensdag 9 december 2009
Gekruide pecannootjes
Ingredienten
3 cups pecannoten
1/4 cup maple syrup (ahornstroop)
cayennepeper
oregano
rozemarijn
salie
bonenkruid
tijm
marjolein
zout
3 eetlepels olijfolie
Bereiding
1. Verwarm de oven voor op op 300 F (150 C).
2. Mix alles door elkaar en leg het op een bakplaat.
3. Bak de noten 7 minuten, schep de noten om en bak nog eens 7 minuten.
3 cups pecannoten
1/4 cup maple syrup (ahornstroop)
cayennepeper
oregano
rozemarijn
salie
bonenkruid
tijm
marjolein
zout
3 eetlepels olijfolie
Bereiding
1. Verwarm de oven voor op op 300 F (150 C).
2. Mix alles door elkaar en leg het op een bakplaat.
3. Bak de noten 7 minuten, schep de noten om en bak nog eens 7 minuten.
maandag 7 december 2009
Eerste sneeuw op de heuvels
Het is momenteel net zo koud als in Nederland, 's nachts zelfs kouder als ik mijn Google weer-gadget moet geloven. Vanochtend zagen we de eerste sneeuw op de foothills (naar het oosten) liggen. De Santa Cruz Mountains (westen) zien er ook flink wit uit.
Ananas-kaas-Tucjes-ovenschotel
De ovenschotel die Esmarij voor Thanksgiving had gemaakt, was zo lekker dat ik die graag met jullie deel. Ik heb 'm omgedoopt tot de Ananas-kaas-Tucjes-ovenschotel. Volgens het recept is het voor 4 personen.
Ingredienten
1 20 oz (600 gram) blik ananaspartjes, uitgelekt
1 8 oz (236 gram) blikje ananaspuree in sap, niet uitgelekt
1 cup (200 gram) suiker, of minder
2 eetlepels bloem
1.5 cup (170 gram) scherpe cheddar
1.5 cup (one sleeve) verkruimelde Ritz crackers (Tuc werkt ook)
3 eetlepels gesmolten margarine
Bereiding
1. Plaats een ovenrooster in het midden van de oven en verwarm de oven voor op 350 F (180 C).
2. Mix de uitgelekte ananasstukjes met de ananaspuree, suiker en bloem.
3. Schep de mix in een ovenschaal en verdeel de cheddar over de mix.
4. Verdeel nu de verkruimelde Ritz crackers over de schotel en besprenkel de kruimels met de gesmolten margarine.
5. Bak de schotel in zo'n 25 minuten mooi bruin.
6. Laat het gerecht vervolgens 10 minuten afkoelen.
Eet smakelijk!
Ingredienten
1 20 oz (600 gram) blik ananaspartjes, uitgelekt
1 8 oz (236 gram) blikje ananaspuree in sap, niet uitgelekt
1 cup (200 gram) suiker, of minder
2 eetlepels bloem
1.5 cup (170 gram) scherpe cheddar
1.5 cup (one sleeve) verkruimelde Ritz crackers (Tuc werkt ook)
3 eetlepels gesmolten margarine
Bereiding
1. Plaats een ovenrooster in het midden van de oven en verwarm de oven voor op 350 F (180 C).
2. Mix de uitgelekte ananasstukjes met de ananaspuree, suiker en bloem.
3. Schep de mix in een ovenschaal en verdeel de cheddar over de mix.
4. Verdeel nu de verkruimelde Ritz crackers over de schotel en besprenkel de kruimels met de gesmolten margarine.
5. Bak de schotel in zo'n 25 minuten mooi bruin.
6. Laat het gerecht vervolgens 10 minuten afkoelen.
Eet smakelijk!
zondag 6 december 2009
Meer Sinterklaascadeautjes
We hebben nog meer cadeautjes gekregen van de Sint. Pa en Ma Puf stuurden ons een doos met onder andere strooigoed, chocoletters en pure cacaopoeder om echte warme chocomelk te maken (en niet die kant-en-klare zakjes die ze hier hebben waar ze heet water bij gieten). Met gedicht!
En eerder hadden we van Ine al hele schattige Sinterklaasservetten gekregen:
Dank u Sinterklaasjes!
En eerder hadden we van Ine al hele schattige Sinterklaasservetten gekregen:
Dank u Sinterklaasjes!
zaterdag 5 december 2009
Have a Disney Christmas!
Vorig jaar waren we op 4 december ook al hier. Maar op de een of andere manier voelt het dit jaar toch als de eerste keer dat we Sinterklaas missen. Natuurlijk wisselen we wel kadootjes uit met lokale Nederlandse vrienden. Maar Sinterklaas is toch bij uitstek 'n familiefeest en ik vind het maar niks leuk om het te moeten missen.
Gelukkig weet onze familie dat. En zijn ze gaarne bereid om het overzeese deel van de familie ook van kadootjes te voorzien.
Van de week lag er 'n enorme doos van de Disney-winkel op de deurmat. Ik heb de Sint niet horen bonken, maar de pakjes waren er niet minder welkom in.
In de doos zaten vier fantastische kerstballen. Nou ja, laten we de term van Disney zelf maar gebruiken: kerst-ornamenten.
Micky en Minnie in 'n kerstkrans
Mickie ligt lekker lui op 'n kerstbal
een grote kerstbal met twee kleintjes. Dat is 'n Hidden Mickey
Tinkerbel zit verleidelijk in de boom verstops
Dank jullie wel Nederlandse Sinterklazen. Wij zijn er enorm blij mee!
Zie ook:
Gelukkig weet onze familie dat. En zijn ze gaarne bereid om het overzeese deel van de familie ook van kadootjes te voorzien.
Van de week lag er 'n enorme doos van de Disney-winkel op de deurmat. Ik heb de Sint niet horen bonken, maar de pakjes waren er niet minder welkom in.
In de doos zaten vier fantastische kerstballen. Nou ja, laten we de term van Disney zelf maar gebruiken: kerst-ornamenten.
Micky en Minnie in 'n kerstkrans
Mickie ligt lekker lui op 'n kerstbal
een grote kerstbal met twee kleintjes. Dat is 'n Hidden Mickey
Tinkerbel zit verleidelijk in de boom verstops
Dank jullie wel Nederlandse Sinterklazen. Wij zijn er enorm blij mee!
Zie ook:
Stevens Creek Trail
De Stevens Creek Trail is 'n fietspad dat vanaf het randje van de baai bij Shoreline park loopt tot aan Sleeper avenue, 'n klein stukje onder El Camino Real. Het fietspad loopt van noord naar zuid.
We hebben dit pad nooit helemaal in één keer gereden, het ligt namelijk wat onhandig voor ons om te bereiken. Maar elke stuk hebben we meerdere keren getrapt.
Bij elkaar is het pad bijna 8 kilometer lang. We beginnen in het noorden bij Shoreline park.
Je kunt Shoreline Park om 'n aantal redenen kennen. Het is bijvoorbeeld het park waar het Shoreline Amphitheatre zit, waar elke zomer flink wat concerten worden gegeven. Maar het park zelf is ook 'n bekende recreatieplaats vopr Mountain Viewers. En tenslotte zit het hoofdkantoor van Google er om de hoek.
Het hele Shoreline park is goed met de fiets te doorkruizen. Maar aan de oostkant van het park begint de Stevens Creek Trail.
View Larger Map
Het eerste stuk naar het zuiden fiets je over 'n dijk. Aan je linkerkant (in het oosten) zie je het Moffett airfield, rechts vooral industrie.
View Larger Map
Vanaf iets voor de 101 wordt het pad nog 'n stuk mooier. Je fietst nu bijna door 'n park over 'n goed onderhouden asfaltpad. Let wel goed op, want het pad wordt druk gebruikt door zowel fietsers als voetgangers.
View Larger Map
Bij Moffett boulevard kun je kiezen of je de gelijkvloerse kruising of de nieuwe brug kiest. Die laatste is vele malen mooier en sneller, dus dat is wel aan te raden. Wij zelf gaan hier vaak de trail op en af, dus voor ons is de gelijkvloerse kruising wel handig.
View Larger Map
Alle kruisingen op deze trail zijn nu met bruggen of tunnels. Soms moeten de bruggen best hoog zijn, dus schrik niet van dit soort lus- of S-constructies:
View Larger Map
View Larger Map
Als je net onder El Camino Real door bent, zie je aan je linkerkant het ziekenhuis van de Palo Alto Medical Foundation liggen. Een wandelaar wees ons erop dat de artsen het fietspad gebruiken om van hun werk naar huis te lopen.
View Larger Map
Diezelfde wandelaar vertelde ook dat de tunnel onder de Camino Real door zo'n 5 miljoen heeft gekost en dat dit neerkomt op wel $1000 per gebruik. Nou klinkt 5 miljoen als best 'n hoop geld. Maar ik denk dat de prijs per gebruik vast nog wel gaat zakken, want het is 'n mooi fietspad.
Vanaf El Camino Real gaat het fietspad nog 'n kilometer of twee verder door naar het zuiden. Daar houd het pad bij Sleeper avenue ineens op met het intussen bekende "Trail ends" bord.
Gelukkig staat er ook 'n heel groot bord met de aankondiging dat je vanaf eind 2011 ook verder de 85 over kan om op Dale avenue of Heatherstone way verder te fietsen. Dat zijn dan weliswaar geen trails, maar ze zijn wel veilig voor fietsers.
Zie ook:
We hebben dit pad nooit helemaal in één keer gereden, het ligt namelijk wat onhandig voor ons om te bereiken. Maar elke stuk hebben we meerdere keren getrapt.
Bij elkaar is het pad bijna 8 kilometer lang. We beginnen in het noorden bij Shoreline park.
Je kunt Shoreline Park om 'n aantal redenen kennen. Het is bijvoorbeeld het park waar het Shoreline Amphitheatre zit, waar elke zomer flink wat concerten worden gegeven. Maar het park zelf is ook 'n bekende recreatieplaats vopr Mountain Viewers. En tenslotte zit het hoofdkantoor van Google er om de hoek.
Het hele Shoreline park is goed met de fiets te doorkruizen. Maar aan de oostkant van het park begint de Stevens Creek Trail.
View Larger Map
Het eerste stuk naar het zuiden fiets je over 'n dijk. Aan je linkerkant (in het oosten) zie je het Moffett airfield, rechts vooral industrie.
View Larger Map
Vanaf iets voor de 101 wordt het pad nog 'n stuk mooier. Je fietst nu bijna door 'n park over 'n goed onderhouden asfaltpad. Let wel goed op, want het pad wordt druk gebruikt door zowel fietsers als voetgangers.
View Larger Map
Bij Moffett boulevard kun je kiezen of je de gelijkvloerse kruising of de nieuwe brug kiest. Die laatste is vele malen mooier en sneller, dus dat is wel aan te raden. Wij zelf gaan hier vaak de trail op en af, dus voor ons is de gelijkvloerse kruising wel handig.
View Larger Map
Alle kruisingen op deze trail zijn nu met bruggen of tunnels. Soms moeten de bruggen best hoog zijn, dus schrik niet van dit soort lus- of S-constructies:
View Larger Map
View Larger Map
Als je net onder El Camino Real door bent, zie je aan je linkerkant het ziekenhuis van de Palo Alto Medical Foundation liggen. Een wandelaar wees ons erop dat de artsen het fietspad gebruiken om van hun werk naar huis te lopen.
View Larger Map
Diezelfde wandelaar vertelde ook dat de tunnel onder de Camino Real door zo'n 5 miljoen heeft gekost en dat dit neerkomt op wel $1000 per gebruik. Nou klinkt 5 miljoen als best 'n hoop geld. Maar ik denk dat de prijs per gebruik vast nog wel gaat zakken, want het is 'n mooi fietspad.
Vanaf El Camino Real gaat het fietspad nog 'n kilometer of twee verder door naar het zuiden. Daar houd het pad bij Sleeper avenue ineens op met het intussen bekende "Trail ends" bord.
Gelukkig staat er ook 'n heel groot bord met de aankondiging dat je vanaf eind 2011 ook verder de 85 over kan om op Dale avenue of Heatherstone way verder te fietsen. Dat zijn dan weliswaar geen trails, maar ze zijn wel veilig voor fietsers.
Zie ook:
vrijdag 4 december 2009
Zoete aardappel met marshmallows
Laat het maar aan de Amerikanen over om marshmallows door hun eten te doen! We hebben al eens verteld over de smores, maar hier is nog een ander gerecht: een ovenschotel met zoete aardappel, pecannoten en marshmallows.
Ingredienten
3 grote, zoete aardappelen (ook wel bataat genoemd in Nederland)
3/4 cup (180 ml) kristalsuiker
2 eieren
1/2 cup (120 ml) gesmolten ongezouten margarine
1/3 cup (80 ml) melk
1 theelepel vanille-extract
Naar smaak verder opleuken met rozijnen, cranberries, kaneel en/of nootmuskaat
Ingredienten voor kruimellaag
1/3 cup (80 ml) bruine suiker
1 cup (235 ml) pecannootjes, in kleine stukjes gehakt
1/3 cup (80 ml) bloem
1/3 cup (80 ml)zachte margarine (kamertemperatuur)
handje (of twee) mini-marshmallows
Verder nodig: ingevette ovenschotel, mixer en 2 kommen.
Instructies
1. Verwarm de oven voor op 180 C. Snijd de zoete aardappels in stukken en kook ze in zo'n 15 minuten gaar. Snijd ze dan in kleinere stukjes.
2. Mix de zoete aardappel, kristalsuiker, eieren, gesmolten margarine, melk en vanille-extract tot een glad geheel. Giet het mengsel in een ingevette ovenschotel.
3. Maak nu de bovenlaag: meng de bruine suiker, pecannoten, bloem en zachte margarine in een kom. Dat kun je met twee vorken doen of gewoon met de hand kneden. Verdeel het kruimelmengsel over de zoete-aardappelmix in de ovenschaal.
4. Bak het geheel nu 15 minutes en haal het er uit om de mini-marshmallows bovenop te strooien.
5. Bak nu nog zo'n 10 minuten of todat de marshmallows mooi lichtbruin gekleurd zijn.
Zo moet het er ongeveer uit komen te zien:
Ingredienten
3 grote, zoete aardappelen (ook wel bataat genoemd in Nederland)
3/4 cup (180 ml) kristalsuiker
2 eieren
1/2 cup (120 ml) gesmolten ongezouten margarine
1/3 cup (80 ml) melk
1 theelepel vanille-extract
Naar smaak verder opleuken met rozijnen, cranberries, kaneel en/of nootmuskaat
Ingredienten voor kruimellaag
1/3 cup (80 ml) bruine suiker
1 cup (235 ml) pecannootjes, in kleine stukjes gehakt
1/3 cup (80 ml) bloem
1/3 cup (80 ml)zachte margarine (kamertemperatuur)
handje (of twee) mini-marshmallows
Verder nodig: ingevette ovenschotel, mixer en 2 kommen.
Instructies
1. Verwarm de oven voor op 180 C. Snijd de zoete aardappels in stukken en kook ze in zo'n 15 minuten gaar. Snijd ze dan in kleinere stukjes.
2. Mix de zoete aardappel, kristalsuiker, eieren, gesmolten margarine, melk en vanille-extract tot een glad geheel. Giet het mengsel in een ingevette ovenschotel.
3. Maak nu de bovenlaag: meng de bruine suiker, pecannoten, bloem en zachte margarine in een kom. Dat kun je met twee vorken doen of gewoon met de hand kneden. Verdeel het kruimelmengsel over de zoete-aardappelmix in de ovenschaal.
4. Bak het geheel nu 15 minutes en haal het er uit om de mini-marshmallows bovenop te strooien.
5. Bak nu nog zo'n 10 minuten of todat de marshmallows mooi lichtbruin gekleurd zijn.
Zo moet het er ongeveer uit komen te zien:
donderdag 3 december 2009
Countryfan of IT-er?
Houdt deze automobilist van Johnny Cash of cash geld of werkt hij/zij met caches (geheugenopslag)?
woensdag 2 december 2009
Rondleiding door Jelly Belly-fabriek
Frank heeft nu elke vrijdag vrij, want hij moet zijn vakantiedagen opmaken. Dat komt mooi uit, want daarom konden we mooi op een werkdag een kijkje nemen in de Jelly Belly-fabriek. In het weekend kun je de fabriek wel bezichtigen, maar dan wordt er niet gewerkt. En we vinden het nou juist zo leuk om machines en robots in actie te zien. We kijken niet voor niets regelmatig naar programma's zoals 'How it's Made'. Gratis helikopterview
Elk kwartier start er een gratis rondleiding. Iedereen krijgt een papieren petje op 'ter bescherming van het productieproces', maar tijdens deze rondgang kom je helemaal niet in de buurt van de jelly beans in wording.
Helaas mochten we in de fabriekshal geen foto's maken...
Je loopt boven de fabriekshal en kunt vanaf de galerij een blik in de hal werpen. Op een aantal plekken krijg je een film met achtergrondinformatie te zien en krijg je een jelly bean om te proeven. De galerij is met een glaswand van de hal gescheiden, dus je kunt niet zomaar haren of -jukkie- een snotje in de kokende jelly laten vallen. Hoeft ook niet, want in de BeanBoozled-serie zit ook de smaak 'Booger' (snot dus).
Na deze rondleiding was het tijd voor de lunch.
Ehm ja, hamburgers en pizza's zijn hier inderdaad in de vorm van een jelly bean...
Betaalde JBU-rondleiding op de vloer
Nou had Frank op een bord gezien dat er ook een priverondleiding mogelijk was. Dat is de Jelly Belly University (JBU) Tour en die kost $47,50 per persoon. Daarbij zit een JBU t-shirt inbegrepen.
Gekleed in wegwerpoverjas, latex handschoenen en deze keer een haarnetje, ga je onder begeleiding van een gids door de fabriek. Dus echt tussen de machines door en tussen de opgestapelde kratten met verse jelly beans die klaar zijn om in te pakken. Veel is geautomatiseerd, zoals het schiften van de te grote en te kleine jelly beans. Maar jelly beans met afwijkende kleur worden er nog met de hand uitgevist. Ook het toevoegen van de kleurstof voor het buitenlaagje gebeurt met de hand. En ondertussen kregen we steeds jelly beans toegestopt om te proeven.
Dit is het enige stuk van de fabriek dat wel op de foto mocht. Het is dan ook het inpakgedeelte, dus niet heel spannend.
In deze fabriek worden overigens niet alleen jelly beans gemaakt, maar ook de Sunkist zachte fruitsnoepjes en Sinassnipper-achtigen. Het schijnt zelfs dat de 'Chocolate Covered Orange Sticks' van de Trader Joe's uit deze Jelly Belly-fabriek komen.
Belly Flops
Een 'belly flop' is niet alleen een platte duik waarbij met je buik op het water kletst (niet fijn, heb 't als klein kind eens gedaan van de 3-meter plank), maar het is ook een mislukte jelly bean. We mochten er een paar meenemen:
De roze mega Belly Flop is eigenlijk een Sunkist Fruit Gem die vreemd is gegaan in een suikerglazuurbad met jelly beans. Smaakte overigens lekker die combi! Of zou dit een van hun nieuwe uitvindingen zijn?
Belly Flops zijn uiteraard te koop. Een zak met 2 lb (907 gram) misvormde jelly beans kost $9.
Nog meer proeven!
Na de JBU-rondleiding moesten we even op adem komen. In de fabriekshal hangt namelijk een nogal zoete walm en hoor je het gestamp van de machines. Daarna hebben we nog wat meer geproefd bij de Sample Bar.
Sample Bar: snoepjes proeven tot je een ons (meer) weegt.
We waren toch wel erg benieuwd naar de 'Canned Dog Food' van de BeanBoozled-serie, zeg maar Harry Potters 'Smekkies in alle smaken'. Het is een doosje met gewone jelly beans en vieze. Je weet dus niet of je een lekkere of een gore jelly bean te pakken hebt. Totdat je er in bijt...
Hoe de 'Canned Dog Food' smaakte? Veel viezer dan ik me herinner, of zou gedroogd hondenvoer toch minder sterk smaken dan blikvoer? Zelfs een paar andere zoete jelly beans en water konden de smaak niet wegspoelen.
Onze Jelly Belly-parafernalia na ons tripje
Bijna echt
Wil je een kijkje nemen in de fabriek, maar ben je niet in de buurt? Doe dan de virtuele tour.
Zie ook:
- Jelly Belly Mania
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
