zaterdag 31 januari 2009

Auto kopen

Je bent in Californie aangekomen op je werkvisum en je krijgt geen auto van de zaak. Dan ga je zelf op zoek naar een auto. Je orienteert je op internet (www.cars.com), loopt eens bij wat autodealers naar binnen, je ziet een leuke auto die je wilt hebben en doet een proefrit. De sales man gaat dan met je mee, want je zou maar eens niet meer terugkomen...

Dan komen de vragen:
"Wil je de auto financieren, hoeveel wil je aanbetalen?"
"We willen graag in 1x cash betalen. We hebben namelijk nog geen credit history en dat houdt in dat je dan veel meer rente betaalt dan nodig is. Dat willen we niet."
"Oh, jullie zijn net hier komen wonen, werkvisum? Cash betalen is geen probleem, heb je een cashier's check bij je? En heb je al een autoverzekering? Dan kunnen we het nu allemaal regelen en dan kun je de auto direct meenemen. Je mag niet onverzekerd hier het terrein afrijden."

Wow, dat gaat allemaal snel! Uh, moet zo'n auto niet besteld worden? Nee dus, hier hebben de dealers een grote voorraad rijklare auto's staan. Daaruit kies je een exemplaar en dat is 'm. What you see, is what you get.

Eerst maar eens naar huis om die autoverzekering en een cashier's check te regelen.

Autoverzekering
Zonder autoverzekering kun je in Californie dus geen auto kopen en op je naam laten zetten bij het DMV (Department of Motor Vehicles). De staat eist dat alle autobezitters een aansprakelijkheidsverzekering hebben. Daarnaast heb je het verzekeringsbewijs van de auto nodig als je wilt afrijden in je recent aangeschafte auto. Auto niet verzekerd, geen driver's test. Het verzekeringsbewijs moet je altijd in je auto (handschoenenkastje) bij je hebben. Als je aangehouden wordt en geen verzekeringspasje kunt overhandigen, dan riskeer je minimaal $500 boete of inbeslagname.

Je moet je minimaal verzekeren voor 'Bodily Injury and Property Damage Liability'. Meestal worden de bedragen weergegeven als 15/30/5:

  • $15.000 voor lichamelijk letsel of overlijden van 1 persoon per ongeluk,

  • $30.000 voor lichamelijk letsel of overlijden voor 2 of meer personen per ongeluk,

  • $5.000 materiele schade aan andermans eigendom per ongeluk.


Je mag deze bedragen natuurlijk ophogen.

Uitbreidingen
J kunt je het pakket aanvullen met COMP ('comprehensive') en COLL ('collision'). COMP dekt schade aan je auto door brand, diefstal, vandalisme en zo. COLL dekt schade veroorzaakt door een botsing met een 'nonliving object', bijvoorbeeld een andere auto of een paaltje. Dan heb je nog een stel uitbreidingen, waaronder de 'Uninsured Motorist Bodily & Property'. Mocht een onverzekerde bestuurder jou aanrijden en heb je kosten voor ziekenhuis of reparatie, dan kun je die kosten nergens verhalen. Heb je zo'n 'Uninsured Motorist'-verzekering, dan vergoedt jouw verzekeraar die kosten tot een bepaald bedrag.
Volgens onze verzekeringsagent is het tegenwoordig niet meer nodig, omdat de meeste mensen wel verzekerd zijn. Zo'n 10 jaar geleden kwam het te vaak voor dat mensen onverzekerd rondreden. Daarom is die 'Uninsured Motorist'-verzekering in het leven geroepen. Ik ben bang dat er met de huidige economische situatie steeds meer mensen onverzekerd zullen gaan rondtuffen, dus wij hebben het wel toegevoegd. Nou heb ik de neiging om alles over te verzekeren, maar toch.

Quotes aanvragen
Wettelijk gezien mogen verzekeraars autoverzekeringen verkopen aan mensen zonder rijbewijs, maar de meeste willen toch wel dat je een Californisch of op z'n minst een Amerikaans rijbewijs hebt. Dat merk je wel als je online 'quotes' (offertes) opvraagt bij autoverzekeraars. Bij een aantal formulieren vragen ze naar je Amerikaanse rijbewijs (bijvoorbeeld AAA, de Amerikaanse ANWB). Even nabellen maakt duidelijk dat AAA geen buitenlandse autorijders verzekeren, ook niet als je een 'temporary driver license' hebt en binnenkort afrijdt (bovendien was AAA erg duur).
Op andere sites kun je wel aangeven dat je een buitenlands rijbewijs hebt, maar dan krijg je prompt een 'violation'-vermelding en dus een hogere premie (Progressive). Bij Progressive eisen ze wel dat je de auto least of bezit.

Sommige verzekeraars gaan wel akkoord als je bezig bent met het halen van dat rijbewijs en die binnen een korte termijn ontvangt (Geico). Kijk ook eens op carinsurance.com.

Onze verzekering
Wij zijn uiteindelijk via een verzekeringsagent bij Access General terechtgekomen. We betalen $89 per maand voor COLL, COMP en Uninsured Motorist. O ja, en $251 voor de tussenpersoon. Wij gingen er eigenlijk vanuit (hoe naief) dat de adviseur zijn commissie krijgt van de verzekeringsmaatschappij. Hier zal dat ook wel zo zijn, maar wij moesten ook een 'fee' betalen. De volgende keer denken we nog even goed na voordat we een tussenpersoon inschakelen.

Recycling <> GFT

In Nederland heb je meestal twee soorten afvalbakken: eentje voor Groente-, Fruit- en Tuinafval (GFT) en eentje voor de rest. In ons appartementencomplex hebben we twee afvalkokers. Dus dan zou je zeggen: eentje voor de GFT en eentje voor de rest. Maar dat is dus niet zo.

De ene koker is voor het materiaal dat gerecycled kan worden. En dat is hier dus: papier, blikjes en plastic flesjes. En al het overige vuil gooi je gewoon in de andere koker. Wel graag in 'n goed afgesloten zak, want anders wordt het zo'n puinzooi onderaan de koker.

Maar wat doe je dan met je GFT-afval? Nou, dat kan dus in die tweede koker in de afgesloten zak. Dan gaat het gewoon naar de vuilstort en niet naar de composthoop. Maar voor de echte Amerikaan is er een betere manier: je spoelt het GFT door de gootsteen en zet dan de maler aan. Daarmee verdwijnt je GFT in het riool.

Voor ons Europeanen klinkt dat misschien heel milieu-onvriendelijk. Maar hier is de stelling dat het systeem juist veel schoner is dan het opstapelen van al dat GFT. Ik hou het er maar op dat het "'s lands wijs, 's lands eer" is en doe m'n best om braaf de schillen in de gootsteen te gooien. Ik denk dat het nu ongeveer 50/50 gaat bij ons. De helft van het GFT verdwijnt in de gootsteen, de andere helft gaan nog gewoon in de vuilniszak.

vrijdag 30 januari 2009

Rodin in Stanford

Op het terrein van Stanford University ligt het Cantor Arts Center. Daar hebben ze een meer dan vijftig Rodin-beelden, dat is de grootste verzameling buiten Parijs. Het museum is gratis te bezoeken.

Rodin was een arrogante kwal die ideeen pikte van zijn maitresse Camille, die daardoor gek werd. Wacht, dat komt uit een musical met Janke Dekkers die we vorig jaar in Maarssen hebben gezien. Auguste Rodin is vooral bekend van de sculptuur 'De Denker' (Le Penseur).

Deze beelden staan links van het Cantor Arts Center:

Een eindje verderop bij het hoofdgebouw (Main Quad) staan zes figuren uit de serie 'Burghers of Calais'. Deze komt me wel bekend voor met die arm zo:


En wat vinden jullie van deze 'Penseur' voor 'The Gates of Hell':

Gezond


Vraag nooit aan Manon of ze wat fruit wil meenemen uit de supermarkt

donderdag 29 januari 2009

Hagelslag

Ik heb weer een nieuwe supermarkt ontdekt: de Ranch 99. Dat is een Chinese super, maar dan met allerlei Aziatische schappen (en een hoekje Mexicaans): Chinees dus, Japans, Indiaas en Indonesisch. Met allemaal boemboes, kroepoek en emping om zelf te bakken, satesaus, spekkoek en zoete en zoute ketjap. En daar stonden ook kleine en grote verpakkingen hagelslag van De Ruijter!


Helemaal lachen was dat ze bij deze Ranch 99 ook hazelnotenpasta van de Spar verkopen. De prijs van de pasta weet ik niet meer, maar die van de hagelslag nog wel ongeveer:

De Ruijter melkhagelslag400 gram$5.36€1.77

Misschien moeten we toch maar wachten op de verrassingsdozen uit Nederland en hopen dat er hagelslag bij zit ;o)

Verloopstekkertjes

Je kent ze vast wel van vakantie: verloopstekkertjes. Het lijkt wel alsof alle landen in de hele wereld andere stekkers gebruiken. En 'n gevolg is dus dat je als je bijvoorbeeld naar Engeland gaat 'n verloopstekker bij je moet hebben.

Amerika gebruikt ook 'n andere stekker dan Nederland. Het is er een met twee platte strookjes, terwijl we in Nederland ronde puntjes gebruiken.


Daarnaast gebruiken ze in de Verenigde Staten 110 volt in plaats van 220 volt.

Vroeger hield vooral dat laatste in dat je geen enkel apparaat mee kon nemen uit Nederland. Maar tegenwoordig kunnen steeds meer apparaten zowel op 110V als op 220V werken. Vooral apparaten met 'n transformator zijn steeds vaker zowel op 110V als op 220V te gebruiken. En dat is echt heel prettig voor twee nerds zoals wij.

Het enige wat je dan dus nog nodig hebt, is 'n verloopstekker van de ronde puntjes naar de dunne strookjes die ze hier gebruiken. Als rechtgeaarde vakantiegangers hadden we natuurlijk altijd al 'n wereldstekker.


Een wereldstekker kan alle systemen naar alle andere systemen omzetten. Hartstikke handig, maar wel nogal groot. En we hoeven nu eigenlijk maar één systeem naar één ander systeem om te zetten, namelijk Nederlands-naar-Amerikaans.

En daar heb je gelukkig ook hele kleine verloopstekkertjes voor.


Hou er wel rekening mee dat je 'n hoop van deze stekkertjes nodig hebt. Wij hadden er in eerste instantie twee gekocht bij 'n Radio Shack voor 9 dollar per stuk. Maar nog geen week later hebben we er bij de Fry's nog 'ns 4 gehaald voor in totaal 'n tientje.


Iemand merkte laatst op dat we natuurlijk ook 'n Nederlands stekkerblok mee hadden kunnen nemen. Dan hadden we met één verloopje namelijk gelijk vier of zes Nederlandse apparaten kunnen aansluiten. Oh ja, daar zit wat in. We hebben er nu alleen niet zo veel meer aan.

woensdag 28 januari 2009

Around the world in ... days

Toch leuk als je spullen uitpakt en ineens dit doosje van het toetsenbord van onze iMac tegenkomt.



Dat ding heeft 'n flinke reis gemaakt: ontworpen in Californië (in Cupertino hier vlakbij), waarschijnlijk geproduceerd in het verre oosten, verscheept naar en verkocht in Nederland en dan nu via 'n boot weer terug naar Californië. Het is 'n klein toetsenbordje, maar hij heeft de hele wereld al gezien.

Mogen we 'n extra fietsenrek?

Een paar weken terug kregen we van de kantoorlui van ons appartementencomplex heel trots 'n mailtje dat de fietsenrekken waren geplaatst. Wij blij, want dan hoeft mijn California Beach Cruiser tenminste niet meer in de logeerkamer.

Nu ook onze fietsen uit Nederland zijn gearriveerd, begint het alleen wat vol te worden in het fietsenrek.


Vijf fietsen: drie van ons en twee van de buren

Zouden ze verbaasd reageren als we vragen om er nog 'n rek naast te zetten?

dinsdag 27 januari 2009

Rijbewijs - part four of three

Dat is snel, nog geen week na het afrijden heb ik mijn rijbewijs binnen! Dit is 'm dan. Nou ja, ongeveer dan, want ik heb wat gegevens weggepoetst:

Alleen het bordje met nummer ontbreek nog aan deze 'mug shot'.

Ik vind het wel raar dat je woonadres ook op het rijbewijs staat. Je zou maar vaak verhuizen voor je werk. Als je binnen Californie verhuist, kun je achter op de pas je nieuwe adres zetten (en het natuurlijk ook doorgeven aan het DMV). Ga je naar een andere staat, dan haal je daar een nieuw rijbewijs.

Uitpakken

Manon vertelde al dat onze spullen uit Nederland zijn aangekomen. Joepie! Eindelijk onze eigen gigantische eettafel. Eentje waar ik tenminste wel op durf te gaan zitten.



Je ziet duidelijk dat we even met 'n dubbele huisraad zitten. Maar als het goed is, wordt dat vanmiddag ook opgelost. Dan komen de mannen en vrouwen van het verhuurbedrijf hun spullen terughalen. Pas dan weten we echt hoe compleet onze eigen huisraad is.

Voor mij hebben de afgelopen dagen bestaan uit het uitpakken van dozen. Volgens de lijst van de verhuizers zaten in dat kleine containertje dat Manon liet zien namelijk 90 (!) dozen met onze spullen. En hoewel de verhuizers er al 'n paar hadden uitgepakt en Manon de dozen in de keuken voor haar rekening heeft genomen, stond een flink deel van de kartonnen monsters de afgelopen dagen braaf op me te wachten.



Gelukkig hebben we behoorlijk wat stellingkasten meeverhuisd. Ik heb in de logeerkamer 'n paar stellingen opgebouwd en ben gewoon dingen uit het karton op de "mooie" Ikea-plankjes gaan stapelen. Eerst zoveel mogelijk boeken, later ook wat papieren en nog later... onze spelletjes.



Gisterenmiddag en -vanavond hebben we de kleren uitgepakt. Daar heb ik geen foto van, maar je moet me geloven: onze kledingkasten hangen nu 'n stuk voller dan 'n week geleden. Zeker ook omdat we de ladenkast die we gehuurd hebben ook leeg moeten maken voor vanmiddag.

Het was 'n heel geprop. Maar op 'n paar dozen CD's en DVD's na, staat alles nu op planken en in kastjes. Maar ja, wat doe je met die 90 dozen en de enorme stapel vloeipapier die de verhuizer erin hebben gestopt om schade te voorkomen?

Gelukkig hebben we 'n tweede badkamer in huis. Dus het bad in die kamer heeft de afgelopen dagen gediend als opslag voor lege dozen en vloeipapier.



Het is soms wel even opletten dat ik niet per ongeluk de kraan aantik. Anders zitten we ineens met 'n wel heel grote bak papier macher.

Als er iemand trouwens nog wat verhuisdozen wil hebben, dan kan'ie ze komen ophalen. Zo niet, dan zet ik ze vanavond in de afvalruimte hier op de verdieping. Als het goed is worden ze dan "vanzelf" door iemand afgevoerd. En het vloeipapier prop ik gewoon in de stortkoker waar "recycling" opstaat. Wieieieie.... plof.

maandag 26 januari 2009

Reparaties

Hmpfff... scheidt eerst de magnetron er mee uit, blijkt de wasmachine het ook niet helemaal goed te doen. Gelukkig zijn het allebei GE-apparaten, dus de monteur kon beide tijdens een bezoek repareren.

Kanonne
In de magnetron was 'het kanon' dat de microgolven uitzendt, kaduuk. De bevroren gehaktballetjes bleven bevroren en een kopje water draaide mooi rond maar bleef koud. Het kanon was oververhit geraakt en dat is een bekend probleem bij deze magnetrons. De monteur had al een nieuw exemplaar bij zich. Er is niets wat wij kunnen doen om het te voorkomen.

Doe ze in de wasmachine
De wasmachine kon niet op 'koud' wassen. Tot vorige week had ik meestal op 'warm' gewassen, een keer op 'hot'. Maar ik had een paar kekke, felgekleurde shirts gekocht die allemaal koud gewassen moesten worden, dus dan doe ik dat braaf. Alleen kwam er geen water in de machine als ik de knop op 'koud' zette. Frank heeft al eerder verteld dat de wasmachine is aangesloten op de warmwatertoevoer vanaf de ketel op het balkon. Daardoor kan ik niet zelf de temperatuur instellen op bijvoorbeeld 30, 40, 60 of 90 graden (Celsius).

De GE-man heeft met wat draadjes geklooid en nu werkt het wel. Hij vertelde er alleen bij dat het 'warme' water niet warm genoeg is om schoon te wassen. Dat dat een bekend probleem is. Dat had ik in het begin al gemerkt met de witte was. Maar sinds ik Tide met baking soda gebruik ziet de witte was er een stuk beter uit. Zijn tip is om de trommel eerst half te vullen met heet water en vervolgens pas de knop op 'warm' te zetten. Heel fijn zo'n tip, maar is het niet handiger als GE gewoon apparaten maakt die goed werken?

Gelukkig Chinees nieuwjaar

Vandaag begint het Chinese nieuwe jaar. Gezien de hoeveelheid Aziaten hier in de buurt, wordt dat natuurlijk groots gevierd. Komend jaar is het 't jaar van de os, hoewel ik ook al het jaar van de stier heb gehoord. Nou ja, het is natuurlijk min of meer hetzelfde beest.



Afgelopen weekend hadden we 'n feestje bij 'n Vietnamese collega. Gewoon lekker met z'n allen eten en spelletjes doen. Bijna Nederlands "gezellig", maar dat woord kennen ze hier niet.

Toen we weer naar huis gingen, moesten we allemaal 'n klein rood envelopje uit de kerstboom (!) halen. In dat envelopje zat 'n lot voor de Californische loterij.

De jackpot stond op 56 miljoen en de trekking was zaterdagavond. Wat 'n fantastische manier om mensen 'n gelukkig Nieuwjaar te wensen.

Helaas hadden we geen prijs. Maar dat geeft niks hoor. Met zulke goede wensen ben ik ook allang blij.

zondag 25 januari 2009

Ons eerste rondje

Hoewel het weer al 'n paar dagen belabberd is, Manon snipverkouden is en de weersverwachting voor vandaag 35% kans op regen aangaf, konden we ons vanochtend toch niet beheersen. Voor het eerst hebben we samen 'n stukje op onze Hollandse fietsen gereden.

Omdat het weer niet al te best zou worden, besloten we om alleen maar even op de fiets naar de bioscoop te gaan (3 mijl verderop), daar 'n filmpje te pakken en dan weer terug te fietsen.



Zoals gebruikelijk hadden we het op het eerste stukje prima naar ons zin. Begrijpelijk, want het weer was fantastisch. Alleen stormde het flink en hadden we wind tegen. 'n Mijl of twee later stortte Manon dan ook behoorlijk in en had ze enorm behoefte aan 'n banaan.



Dat van dat instorten was ook niet zo gek, want haar bloedsuiker was van 11.5 thuis gezakt naar net 4. En dat na zo'n twee mijl fietsen met 'n pomp die extra laag is gezet. Het blijft altijd raar hoe hard dat kan gaan.

Gelukkig ging het na de banaan wat beter en konden we rustig verder naar de bioscoop fietsen. Daar hebben we "traditioneel" onze fietsen samen aan 'n lantaarnpaal vastgezet en zijn "The Wrestler" met Mickey Rourke gaan kijken voor zes dollar per persoon.



Na de film bleek het weer 'n stuk minder mooi geworden. Door 'n lichte motregenbui zijn we terug naar huis gefietst. Dat ging gelukkig wel 'n stuk sneller dan de heenweg, want we hadden wind mee.

Dr. Seuss

[Deze post heeft ook op de Buitenblog gestaan]
Als klein meisje leerde ik een versje uit de Okki. Het had een leuke tekening erbij met rare beestjes die elk 1 grote haar op hun kop hadden. Het grappige aan het versje is dat het om Kniertjes gaat (mijn meisjesnaam is Knier). Het versje hangt nog steeds bij mijn ouders aan de muur. Even uit mijn hoofd:

Bij dag en nacht, bij zon en regen,
kom je deze diertjes tegen.

Deze diertjes heten Kniertjes.
Op hun hoofd een haartje, als een muizenstaartje.
Dat groeit heel vlug en heel stug.
Elke dag gaan ze dapper naar de kapper.
"Knip", zegt de schaar. Weg haar!


Deze week ging er ineens een lichtje bij me op: die tekeningen lijken wel verdacht veel op tekeningen van dr. Seuss, een zeer bekende Amerikaanse prentenboekenschrijver uit de jaren '60-'70 (Cat in the Hat, The Gringe, Green Eggs and Ham). Weer hulde aan Google, want met de zoekwoorden 'dr. Seuss haircut' kwam ik een zelfgemaakte ansichtkaart tegen. Ik heb de maker gemaild met de vraag uit welk boek het komt. Ik kreeg al snel antwoord: het komt uit "One fish, two fish, red fish, blue fish" (1960).

Dus ik ben snel naar de dichtsbijzijnde Barnes & Noble boekenwinkel gegaan en heb het boekje gekocht. Het origineel gaat zo:

From near to far
from here to there,
funny things are everywhere.

These yellow pets
are called the Zeds.
They have one hair
up on their heads.
Their hair grows fast...
so fast, they say,
they need a hair cut
every day.

zaterdag 24 januari 2009

De spullen zijn er!

15 Januari is de boot (de Jade) met onze container in de haven van Oakland aangekomen. De boot heeft er zo'n vier weken over gedaan vanuit Rotterdam. Omdat de visa begin november -dus toen we ons huis leeg ruimden voor verscheping- nog niet rond waren, durfden we het niet aan om de boel alvast vooruit te sturen. Stel je voor dat er toch iets mis zou gaan, dan zouden we in Nederland zitten zonder huis en zonder spullen. Bovendien zou het bij de Amerikaanse douane moeilijkheden opleveren. Dus hebben we de spullen een maand in de opslag gedaan bij onze internationale verhuizer (KHZ in Alphen aan den Rijn).

Gelukkig vond de douane het niet nodig om onze container te controleren. Dat scheelde weer een paar dagen. Onze contactpersoon van Crown WorldWide Moving & Storage belde begin deze week of we donderdag thuis waren voor de aflevering. Ja natuurlijk! Ik ben direct naar de leasing office gegaan om de verhuislift te reserveren voor 'priority service'. Dat is een lift die is bekleed met een soort paardendekens, tegen beschadiging van de lift. Bewoners en bezoekers moeten dan de andere lift gebruiken.

De avond voor de aflevering hebben Frank en ik gauw de huurmeubelen opzij geschoven, zodat er genoeg ruimte voor onze 'meuk' zou zijn.

De aankomst
Om kwart voor tien stond de truck met container voor de deur.


Na het voorstelrondje besprak ik met een van de mannen hoe we het uitpakken gingen aanpakken. Ondertussen plakten de andere twee de hoeken van de muren en de deurpost af en rolden de lopers uit.

Daarna was het tijd voor het sjouwwerk. En mijn Spaanse cijferlessen ;o) Bij elke doos die ze binnendroegen, riepen ze het nummer. Die kon ik dan afstrepen op de paklijst. Omdat ik had verteld dat ik Spaans aan het leren ben via internet (over een tijdje gewoon in een conversatieklasje), begonnen ze in het Spaans af te roepen.

Alle grote spullen hebben ze uitgepakt, het verpakkingsmateriaal voerden zij af. Ik was wel bijna een trapper van Franks fiets kwijt, die lag nog ergens in een lege doos. Gelukkig hadden we die snel opgespoord.

En zo zag het halverwege de ochtend eruit:

Toen alles boven stond hebben de mannen meegeholpen met uitpakken van de keukendozen. Dat scheelt ons mooi gesjouw met karton en papier. Dat hoort ook bij hun service hoor. Net als het monteren van eenvoudige dingen. Zo hebben ze de sturen van de fietsen weer goed en vast gezet en de trappers bevestigd. Verder hadden we op dit moment niet veel te monteren. Voordat we goed kunnen bepalen waar alles moet staan, moeten de huurmeubelen weg zijn. Die worden aanstaande dinsdag opgehaald.

Vertrek
Om kwart over een was het tijd voor controle van de container (is die echt leeg?) en het papierwerk: tekenen voor ontvangst, dat er niets beschadigd is, wat de mannen wel/niet hebben gedaan met mijn toestemming. Ze waren nog even bezig met lege dozen in de container gooien, dus ik ging nog even naar boven in de veronderstelling dat ik ze nog wel even zou zien om ze te bedanken en een fooi te geven. Maar toen waren ze ineens verdwenen. Wilden vast thuis gaan lunchen bij moeder de vrouw ;o)

Warm water voor de wasmachine

Toen ik vanochtend even in onze logeerkamer stond, hoorde ik dat de ketel (die in de balkonkast bij de logeerkamer staat) stond te loeien.

Ik vond het nogal raar dat de ketel aanstond. Manon zat namelijk rustig achter haar laptop en er stond niemand onder de douche. Voor zover is weet is onze ketel alleen voor het warme water in huis.

Manon wist gelukkig het antwoord: de wasmachine stond te draaien. En het blijkt dus zo te zijn dat onze ketel ook het warme water voor de wasmachine levert.

Er gaan dus twee leidingen naar de wasmachine: eentje voor het koude water en eentje voor het warme water. En in de wasmachine zit geen verwarmingselement, maar alleen 'n "mengkraan".

Zo leer je nog 'ns wat.

vrijdag 23 januari 2009

Stanford university campus

Soms kom je op 'n plek waar je bijna spijt krijgt dat je niet jonger bent. Zoals afgelopen weekend toen we min-of-meer bij toeval op de universiteitscampus van Stanford terecht komen. Wat een oase van rust is deze campus. Ik kan me niet herinneren dat ik hier eerder zo dicht bij de bewoonde wereld zoveel groen en stilte ben tegengekomen.

De gebouwen van de campus zijn allemaal opgetrokken in 'n soort Romeinse stijl (als iemand weet hoe het echt heet, dan hoor ik 't graag).





Waarom ik jonger zou willen zijn? Nou ja, dan zou ik natuurlijk hier gaan studeren.

donderdag 22 januari 2009

Naar de markt

De ouderwetse markt met kraampjes. Ik dacht altijd dat het typisch Europees was, maar je hebt ze hier ook. Het heet hier 'n "farmers market", oftewel een boerenmarkt. Afgelopen zondag zijn we naar de boerenmarkt in Mountain View geweest.

Een typisch Californische eis is dat alle producten die op de markt verkocht worden in Californië moeten zijn verbouwd. Dus hier vind je geen Chileense druiven en Peruaanse tomaten, maar alleen maar producten hier "uit de buurt". Dat laatste zet ik maar even tussen aanhalingstekens, want Californië is 'n nogal grote staat. Van noord tot zuid is het 1240 kilometer, dus dat is verder dan van noord Groningen tot zuid Frankrijk. Dan mag je ook inderdaad wel producten uit "de streek" verkopen.

We zagen inderdaad allerlei soorten kolen en knollen. Ze zijn hier gek op varianten. Zo hadden ze drie kleuren/soorten bieten (gele, oranje en rode). En ook drie kleuren bloemkool, zoals je hieronder kunt zien.



De prijzen van de meeste groenten zijn ook 'n stuk prettiger dan in de supermarkt bij ons om de hoek. Natuurlijk houdt dat in dat de producten soms 'n wat ongebruikelijke vorm hebben. Wat dacht je bijvoorbeeld van deze kiwi's?



Ja, ik dacht inderdaad ook eerst dat het aardappelen waren. Maar goed, voor $1.25 heb je wel 'n pond van deze uit de kluiten gewassen vitaminebommen.

Op de boerenmarkt stonden ook 'n aantal kraampjes met vers brood. Bij een van de kraampjes wat het zo druk dat er zelfs 'n rij stond - zoals gebruikelijk geduldig wachtend tot ze aan de beurt waren. We hebben ons voorgenomen om daar binnenkort 'ns 'n keer brood te halen. Als ze er echt voor in de rij gaan staan, zal het vast wel (bijna) net zo lekker zijn als Nederlands brood. Toch?

Oh ja, nog even de BigMac-index van die kiwi's:



Kiwi's1 lbs (450 gram)$1.25??? gram (bij de Lidl)€0,15
   500 gram (bij de C1000)€1,79
   500 gram (op de boerenmarkt)€2,99
Ik denk dat die laatste het meeste op de farmers market hier lijkt, want die zijn organisch en uit de streek. En dat waren de kiwi's op de foto ook.

woensdag 21 januari 2009

Condor

Een paar dagen geleden had ik op de Buitenblog een post gezet over een zwarte gier. Maar na wat gegoogel ben ik gaan twijfelen. Is dit niet een Californische condor? Maar die zie je niet zomaar, er zijn er niet meer zoveel. En condors hebben een langere nek zodat ze zich lekker in een kadaver kunnen 'verdiepen'.



Uiteindelijk vond ik het antwoord: het is een kalkoengier (Turkey Vulture). Hij heet zo omdat hij veel lijkt op de wilde kalkoen. Het is een zuinige vlieger, hij zweeft vooral op de thermiek naar een volgende maaltijd. Ik weet niet of kalkoengieren ook net zo dom als condors zijn, dat ze zich zo volvreten dat ze niet meer kunnen opvliegen.

Het storten van 'n check op je rekening


stortingsbewijs en "Notice of Hold"

Van het weekend had ik al verteld dat ik mijn eerste "pay check" had ontvangen. Of eigenlijk, dat ik hem niet had ontvangen. En toen maandag alsnog. Goed... lees het gerust even na.

Gistermiddag ben ik met die eerste check naar onze bank gegaan om hem op onze rekening te laten storten. Bij de ingang van de bank is 'n klein bureautje met twee soorten formulieren: "deposit to checking" en "deposit to saving". In goed Nederlands dus: "storting op rekening courant" en "storting op spaarrekening". Ik heb zo'n eerste formuliertje gepakt en dat al wachtend in de rij ingevuld.

Naam, adres, woonplaats, rekeningnummer... wacht 'ns? Als ze die laatste weten, waarom moet ik die andere zaken dan ook invullen? Nou ja, maar braaf doen. Bedrag, valuta... huh? Die staan toch op de check? Het is 'n echte Amerikaanse gewoonte om vooral veel formulieren in te vullen met allerlei informatie die ze allang van me weten.

Gelukkig was ik intussen aan de beurt en legde de baliemedewerker ("teller") uit dat ik mijn pasje door de kaartlezer moest halen en dat hij dan de rest zou invullen. Ja hallo? Waarom moest ik dan eerst dat formulier invullen? Dat wist hij ook niet, maar het moest wel. Hij heeft zelfs het totaalbedrag nog even netjes ingevuld.

Daarna vertelde de "teller" nog wel even dat het bedrag niet direct beschikbaar was. Er was namelijk 'n "hold" op geplaatst. 'n Wat? 'n hold. Wat dat is? Nou, dat houdt in dat het bedrag niet direct beschikbaar is. Ja precies, dat zei ik net ook al. Maar dit is vrij letterlijk wat de teller me herhaalde. Altijd leuk, zo'n cirkelredenering.

Goed, volgende poging: waarom is mijn salaris dan niet direct beschikbaar? De teller wist een aantal mogelijkheden. Was de rekening nieuw? Nou ja, we hebben 'm al bijna zes weken. Oh ja, dan was dat het vast. De computer zet altijd 'n hold op checks die op 'n nieuwe rekening worden gestort. Leuk is dat. Ik kreeg direct 'n beeld van "Little Brittain" voor m'n ogen: "computer says no".

Wanneer kan ik mijn geld dan wel gaan uitgeven? De teller zucht. Kijkt op de kalender. Even tellen. Volgende week dinsdag. Voor de zekerheid heeft hij het ook op 'n formuliertje afgedrukt en me dat meegegeven. Er gaat dus serieus 'n week overheen voordat ik mijn salaris op m'n rekening heb staan. Nee wacht even... ik had de check al zaterdag moeten krijgen, dat was de 17e. En nu staat het bedrag dus pas de 27e op mijn rekening.

En voordat je denkt "wat zeurt die man, ik krijg mijn salaris altijd pas rond die datum" - dit is m'n salaris over de eerste helft van Januari. Het salaris voor de tweede helft krijg ik aan het einde van de maand uitbetaald. Dus als het in hetzelfde tempo gaat, heb ik dat ergens rond Valentijnsdag op m'n rekening staan.

Nou ja, dat is dan wel weer 'n leuk idee. Dan weet ik tenminste zeker dat ik dan 'n mooie grote bos rode rozen voor Manon mee kan nemen.

Leuke post

Vandaag hadden we een pakje waar we al een tijdje op zaten te wachten. De inhoud: een zwarte polo en mijn roze mobiel die we bij de Puffels hadden laten liggen. En tot onze verrassing zaten er ook een stel Donald Ducks bij.



Mijn telefoon ligt nu heerlijk op te laden. Dan kan ik vanaf morgen weer gewoon de Nederlandse T9 gebruiken in mijn SMS-jes. De backuptelefoon die ik tot nu toe gebruikte, heeft alleen een Engels woordenboek. Dus Frank kreeg ineens allemaal Engelse berichten van mij. Het duurde mij te lang om alles letter voor letter in het Nederlands in te tikken.

dinsdag 20 januari 2009

Rijbewijs - Part three (the end)

Yes, ik ben geslaagd! Binnen 4 weken vind ik mijn Californisch rijbewijs in de brievenbus. Nu rijd ik rond met een 'Interim driver license' die een maand geldig is.

Frank was ook mee naar het DMV-kantoor, voor z'n theorieexamen. Er stond een bescheiden rij waar Frank in mocht gaan staan. Ik kon door naar een andere rij om me te melden voor het afrijden. Nadat de alle (verzekerings)papieren waren gecontroleerd, kon ik met de auto achter het kantoor gaan staan... wachten. Je staat dan in de rij totdat er een examinator beschikbaar is. Daar waren er vandaag maar 6 van, dus het duurde even.

Van de examinatrice moest ik eerst de knipper- en remlichten laten zien en de toeter laten horen. Als die het niet doen, mag je niet verder met je driver's test. Daarna moest ik laten zien hoe je met handgebaren de richting aangeeft. Zo dus:
Dat is voor het geval de lampen niet goed zichtbaar zijn door de laagstaande zon. Tot slot moest ik de volgende onderdelen aanwijzen: ruitenwissers, richtingaanwijzers, handrem ('emergency brake' of 'park brake'), bediening koplampen, knop voor de alarmlichten, ontdooistand (uh? die heb je hier toch niet nodig?) voor de voorruit.

Toen was het tijd voor 'het blokje om het kantoor'. Dat blokje duurde nog best lang hoor, ik ben zo'n twintig minuten aan het rijden geweest. Maar echt heel moeilijk was het niet.

Een stukje woonwijk, langs wegwerkers dus letten op hun instructies, een school die net uitging (dan mag je niet harder dan 25 m/h, anders 30-35), stuk El Camino Real waar je 40 mag. Rechtsafslaan, linksaf, naast de stoep parkeren en een stukje achteruitrijden (dat ging nu dus ook weer mis, recht achteruit zit niet in mijn systeem).

De examinatrice was een zwijgzaam type en krabbelde af en toe wat op haar evaluatieformulier:

Ze heeft me alleen niet verteld wat ik op die 4 punten nou verkeerd heb gedaan. Nou ja, maakt niet uit want ze zei wel 'Excellent, you've passed'. Dat is toch genoeg om te horen ;o)

Met mijn evaluatieformulier mocht ik weer de rij in om mijn papieren in te leveren. En wat een timing: vier wachtenden voor me stond Frank, hij was net klaar met zijn written test en wachtte op de score. Hij had uiteindelijk 3 fouten, net als ik. Over een week of wat lees je hier vast dat hij ook geslaagd is voor het praktijkgedeelte.

Monsieur le President

Voor mij blijft 'n President altijd 'n dure Brie. Maar voor veel mensen is het vandaag de dag der dagen. Vandaag is namelijk de inauguratie van Barrack Obama als de 44e president van de Verenigde Staten.


Zelfs 'n Frans restaurant hier in Santa Clara deed mee en heeft de hele week festiviteiten rondom de inauguratie. Zoals de "Barack-cocktail" met chocolade-martini en... uhm... ik heb eerlijk gezegd niet onthouden wat er nog meer inzit. De chocolade-martini was voor mij al reden genoeg om dit drankje te bestellen! :-)

maandag 19 januari 2009

Internationale bankcheque

Hoe betaal je de huur nou als je nog geen bankrekening hebt (of nog niet voldoende saldo daarop maar wel op je Nederlandse rekening) en je Amerikaanse huurbaas wil alleen maar cheques innen? Je kunt je werkgever natuurlijk vragen een cheque te regelen en dat te verrekenen met je salaris. Maar wij gebruiken de internationale bankcheque van de Postbank.

Als je online bankiert bij de Postbank, dan heb je onder het menu 'Overschrijvingen' de mogelijkheid om een internationale overschrijving te doen. In dat formulier kun je aangeven dat het een internationale bankcheque moet worden. Je hoeft dan geen IBAN-nummer te hebben van de begunstigde. Je geeft dan het bedrag in de goede valuta aan, vult de naam en adres in van de begunstigde in en drukt op 'Verzenden'. Er wordt dan een cheque gemaakt door de Postbank (of door een gelieerde bank in de VS) en die cheque wordt vervolgens verstuurd naar de ontvanger. De ontvanger moet de cheque weer inleveren bij de bank om het geld te ontvangen.

Het versturen van een internationale bankcheque via de Postbank kost 14 euro per cheque.

Onze focus

Zoals Manon laatst al vertelde is onze eerste eigen Amerikaanse auto 'n Ford Focus geworden.


Mijn twee witte monsters. Soms is het heel makkelijk om in Picasa op "I'm feeling lucky" te klikken

Normaal heb ik niet zoveel over auto's te vertellen, maar omdat ik weet dat er wat liefhebbers meelezen...







ModelFord Focus
Jaar2005
Deuren4 (sedan)
SchakelingAutomaat
Motorinhoud2.0 liter


En de bijbehorende BigMac-index:

Ford Focus2005, 2.0, automaat$81932005, 1.6, automaat€12000

Naar de dokter

Vandaag hebben we onze 'huisarts' ontmoet, of zoals ze het hier noemen onze 'primary care provider'. Als je een gezin hebt, zul je meestal bij een 'family medicine doctor' terecht komen. Deze arts lijkt het meest op onze huisarts en volgt je hele familie. Ben je boven de 18 en heb je drie of meer kwalen, dan zal je aan een 'internal medicine doctor' worden toevertrouwd. Omdat ik maar 1 kwaal heb (diabetes) had ik om een family doctor gevraagd, maar die had pas over een paar weken tijd. En ik zit wel een beetje krap in de insuline en teststrips. Dus werd het toch een internal medicine doctor voor ons.

Meestal werken de doktoren vanuit medische centra. Wij zitten nu bij de Palo Alto Camino Medical Group.

Bijna niet te vergeten
Eergisteren hadden we een voicemailbericht om ons er aan te helpen herinneren dat we zondag de 20e bij de dokter verwacht werden. En we werden gebeld om alvast telefonisch wat gegevens door te geven (welke zorgverzekeraar, polisnummer, hoeveel eigen bijdrage, social security nummer, wat is de reden van het bezoek). Gisteren werden we weer gebeld voor een laatste herinnering en de precieze locatie.

Locatie Mountain View
We moesten naar de locatie in Mountain View, een kwartiertje rijden van huis. In het centrum was het praktisch uitgestorven.

Kunstwerk in de lobby van Camino Medical Group in Mountain View

We meldden ons bij de balie en daar moesten we onze eigen bijdrage betalen ($15 per persoon per consult). Na een paar minuten werden we door een verpleegkundige opgehaald. Zij deed de basisonderzoekjes: gewicht, bloeddruk, hartslag, temperatuur, wat is de reden van bezoek. Dit onderzoek wordt elke keer gedaan als je bij de dokter komt. Vervolgens liet ze ons achter in het behandelhok. Na een kwartiertje kwam de arts bij ons. Zij heeft ons verder onderzocht (longen) en vragen gesteld. Allebei moeten we deze week ons bloed laten prikken, dat is ook standaard bij zo'n eerste bezoek. Eigenlijk moeten we ook een 'total physical' ondergaan maar dat hoeft nog niet direct. Voor vrouwen houdt dat ook borstonderzoek en gynaecologisch onderzoek. Je begrijpt misschien dat ik dat liever even uitstel.

Voor mijn diabetes heeft de dokter me toch doorverwezen naar een specialist van de afdeling 'Endocrinology'. Zij heeft namelijk geen ervaring met insulinepompgebruikers en ze vindt dat ik teveel jojo. Jajaja... Als het goed is kan ik daar deze week nog terecht en dan krijg ik van die specialist ook mijn 'prescription' (recept) voor de insuline en teststrips.

En ja, ik weet dat het vandaag zondag is, maar dat is hier geen probleem. Zondagen zijn ook gewone werkdagen voor de artsen hier.

zondag 18 januari 2009

Joy of Cooking

Nu ik lid ben van de Santa Clara Public Library, heb ik direct maar de kookbijbel van de VS geleend. Dat is de Joy of Cooking. Deze tip kreeg ik van zeptimius in een van z'n reacties op onze posts.



De Joy of Cooking bestaat al 75 jaar en is in 2006 voor het laatst aangepast. Het boek bevat niet alleen recepten, maar beschrijft hoe je je tafel moet dekken, geeft achtergronden over allerlei ingredienten (waar komt 'maple syrup' vandaan, hoe werkt 'starch'), legt uit hoe je een 'Dutch oven' en een 'slow cooker' gebruikt enzovoort.

Zondagochtend-bioscoop

Op zondagochtend kun je hier in de buurt goedkoop naar de bioscoop. En aangezien wij in het weekend altijd debiel vroeg opstaan, zijn we vorige week zondag maar 'n filmpje gaan pakken. Misschien doen we dat vandaag wel weer. Maar als jullie dit lezen, liggen wij waarschijnlijk nog op één oor.

Maar vorige week zijn we in elk geval naar Valkyrie geweest - met Tom Cruise, Carice van Houten en Halina Rijn. Wel vreemd hoor om twee Nederlandse actrices in 'n Hollywood-film te zien in 'n bioscoop in Santa Clara.



De film begon pas laat op de ochtend, dus hadden we 'n "Big Screen"-combinatie gehaald als verkapte lunch. Dat is meer popcorn dan je op kunt met meer cola dan gezond voor je is. Oh ja, en die laatste dan natuurlijk twee keer. Ik was zo dom om m'n cola op te drinken en moest dus na 'n uur naar de WC. Gelukkig stond er geen rij en dus heb ik niet veel gemist. Manon was slimmer en heeft daarna op 'n bankje buiten nog wat van haar cola zitten lurken.


Probeer 'ns in te schatten hoeveel Cola hierin zit

En de film zelf? Nou ja, die was wel aardig. Ik ken betere oorlogsfilms. Maar ook slechtere. Er zijn op dit moment sowieso veel films over de tweede wereldoorlog in de bioscoop hier, dus we gaan binnenkort vast 'ns 'n vergelijking maken.

De bigmac-index:



Ochtend-kaartjevrijdag, zaterdag of zondag$6 €5,00
Normaal kaartje $10.75 €9,50
BigScreen comboenorm veel popcorn en twee keer driekwart liter cola$16.25 €???