De Red Robin is onze favoriete "diner", mede omdat hij op vijf minuten loopafstand zit
Uit eten gaan is hier wel 'n stuk anders dan in Nederland. Het voelt namelijk allemaal als "fast food". Waar je in Nederland zelden sneller dan binnen anderhalf uur klaar bent, is het hier volkomen normaal om binnen drie kwartier weer buiten te staan. En dat is inclusief voorafje of toetje. Dooreten dus!
Hoe kan het dat je zo snel klaar bent? Nou, allereerst is het doorloopvolume van de restaurants gigantisch. En dus zijn de bereidingstijden voor de maaltijden behoorlijk laag. Je bestelt je eten en niet zelden heb je het binnen vijf minuten op tafel staan.
Neem je 'n voorgerecht? Dan kan het zijn dat je hoofdgerecht al op tafel wordt gezet, terwijl je nog met je voorafje bezig bent. Eet gerust je voorgerecht eerst op hoor, maar even uitbuiken tussen de gangen zit er niet in. Het klinkt misschien in eerste instantie wat ongezellig, maar je went er snel aan. En als je wat meer tijd wilt hebben, dan bestel je gewoon je hoofdgerecht pas wat later.
De meeste tijdswinst komt (bij ons) toch wel voort uit het afrekenen. Ik heb in Nederland altijd moeite gehad met afrekenen in restaurants. Ik lijk wel in de blinde hoek van elke ober/serveerster te leven. Ze lopen me rustig keer op keer voorbij, ook als ik probeer aandacht te trekken.
In Amerika is me dat nog niet één keer gebeurd. Zodra ze hier je bord weghalen, brengen ze ook gelijk de rekening. En hoewel ik het best gezellig vind om nog even na te tafelen, vind ik dit systeem toch wel erg prettig. Niks verwoed proberen aandacht te trekken van de serveerster, maar niet van de mensen aan de tafel naast je.
Laatst was het nog mooier: de rekening zat in het dessert-menu gevouwen. Bestel je nog 'n toetje, dan krijg je tegelijk met je bestelling 'n nieuwe rekening. Wil je geen toetje meer? Dan leg je 'n creditcard neer en binnen 'n minuut loopt er wel iemand langs je tafel om ermee af te rekenen.
Zeker niet alles is in Amerika beter. Maar dit is toch wel iets waar ik al snel aan gewend was.
Posts
1 opmerking:
Ik denk dat dit toch ook te maken heeft met het feit dat ze in de VS van fooien leven. Hoe meer tafels je per avond bedient, hoe meer fooi je vangt, dus is het bedienend personeel gemotiveerd om je snel de deur uit te krijgen.
Maar ik kan me tijdens mijn rondreis door deze contreien wel herinneren dat er ook meer Europees-achtige restaurants zijn, waar je niet 'weg wordt gekeken' als je natafelt. Daar heeft de ober vast een vast salaris. Maar ja, in zo'n tent was het eten ook navenant duurder. Sowieso eet men in de VS volgens mij ook veel vaker buiten de deur, dus is er altijd klandizie.
Een reactie posten