Soms kom je op 'n plek waar je bijna spijt krijgt dat je niet jonger bent. Zoals afgelopen weekend toen we min-of-meer bij toeval op de universiteitscampus van Stanford terecht komen. Wat een oase van rust is deze campus. Ik kan me niet herinneren dat ik hier eerder zo dicht bij de bewoonde wereld zoveel groen en stilte ben tegengekomen.
De gebouwen van de campus zijn allemaal opgetrokken in 'n soort Romeinse stijl (als iemand weet hoe het echt heet, dan hoor ik 't graag).
Waarom ik jonger zou willen zijn? Nou ja, dan zou ik natuurlijk hier gaan studeren.
vrijdag 23 januari 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten