Ik ga bij vrienden eten en neem mee...

Als je in Nederland bij vrienden op bezoek gaat, neem je vaak 'n bloemetje mee. Voor de gastvrouw, zoals dat dan zo mooi heet. Hier in Amerika is dat ongebruikelijk. Het is niet zozeer "fout", maar het komt wat minder voor.

Het is hier eigenlijk sowieso niet zo gebruikelijk dat je bij elkaar langs gaat. Je spreekt vaker op "neutraal terrein" af. Dus: ergens in 'n koffiewinkel, 'n theewinkel, 'n ijswinkel of 'n cupcake-winkel.

Maar soms organiseert er hier wel iemand 'n etentje voor vrienden en bekenden. Dit krijgt dan al snel meer de vorm van 'n klein feestje. Je wordt dus echt "uitgenodigd" om op het etentje te komen. Als ik 't zo vertel moet ik gelijk aan Mrs. Bucket denken, maar in het echt is het veel leuker.

En bij dit soort etentjes is het gebruikelijk dat iedereen iets meeneemt voor bij het eten. Er zijn twee varianten: de potluck en de "kan ik nog iets meenemen?".

Bij potluck neemt iedereen z'n eigen favoriete eten mee. Het gaat allemaal wel op de grote stapel, maar de meeste mensen zitten toch vooral hun eigen eten op te eten.

Als 'n etentje geen potluck is, vraag je vaak of je iets mee kunt nemen. Meestal noemt de gastheer of -vrouw dan iets als "een voorafje" of "iets zoets voor bij de koffie" of (zoals bij ons vandaag) "wijn voor bij de barbecue". Op die manier hoeft de organisator niet alles zelf te kopen.

Zoals gebruikelijk had ik 't weer 'ns te ruim uitgelegd en dus voor 'n weeshuis aan wijn ingekocht. Nou ja, niet heel erg. Ik voelde de frisse wind 'n stuk minder.