Wat ik merk van de crisis

Ik krijg regelmatig de vraag van vrienden wat wij nou merken van de economische crisis? Aangezien ik 'n prima baan heb, valt dat nogal mee. Ik heb werk - en het ziet er niet naar uit dat ik m'n baan op korte termijn kwijt zal raken. In deze tijd zouden veel mensen in deze regio met me willen ruilen.

Maar toch gaat de crisis niet helemaal aan ons voorbij. Wat voorbeelden:

• Ik merk de crisis hier vooral in het nieuws. Gelukkig is het nieuws op de Amerikaanse TV zo on-Hollands als het maar kan, dus ik kijk er niet vaak naar. Maar als 's morgens in de fitness naar 'n nieuwszender kijk, gaat het bijna altijd over de economische crisis, het stimuleringsplan van de regering en hoe goed/slecht dat wel niet is.


• In de eerste maanden hier, zag ik wekelijks meer kantoren leeg komen te staan. Ik denk dat op het stukje van hier tot mijn werk, ongeveer een derde van de kantoren helemaal leeg staat en nog 'ns 'n derde wel erg veel vrije parkeerplaatsen heeft. Toch lijkt de leegstand z'n hoogtepunt bereikt te hebben. Ik zie nog geen kantoren gevuld worden, maar er komen er volgens mij ook geen lege parkeerplaatsen meer bij.


• De overheidsgebouwen zijn om de week 'n dag dicht. Dat is niet echt direct door de crisis, maar komt omdat de staatskas van Californië leeg is. Of eigenlijk: ze krijgen het budget niet rond. Daarom heeft de Governator (Arnold Schwarzenegger) besloten dat veel publieke werknemers eens per twee weken 'n dag onbetaald verlof krijgen.


• In de restaurants merken we eigenlijk niks van de crisis. Amerika moet eten. En eten doe je nu eenmaal vaak buiten de deur. Misschien gaan de mensen wel naar andere soorten (goedkopere) restaurants, maar dat kunnen wij nog niet goed inschatten.


• Er staan veel huizen te koop. Vooral hier in onze buurt merk ik dat er veel "te koop"-bordjes staan en dat sommigen er ook al erg lang staan. Sommige huizen worden nu ook te huur aangeboden, en vaak zijn ze dan wel snel verhuurd.


• Ik geloof niet dat de hoeveelheid daklozen en bedelaars ineens toeneemt. Er staan wel regelmatig bedelaars bij de stoplichten, maar volgens mij is dat altijd zo. Ik heb in elk geval nog nooit 'n rij bedelaar zien staan.

Dus eigenlijk merken we er niet heel veel van. Amerikanen zijn wel wat gewend, dus ik denk dat velen 'n spaarpotje hebben voor dit soort gevallen. Een collega van me zei het laatst wel mooi: "De eerste keer dat je ontslagen wordt, denk je dat je wereld eindigt. Daarna weet je wel beter." Ze zal ongetwijfeld gelijk hebben. Maar ik hoop het toch voorlopig niet mee te maken. In elk geval niet tot ook ons spaarpotje goed gevuld is.