Klik voor de grote (en hopelijk wel scherpe) versie
donderdag 30 april 2009
woensdag 29 april 2009
Doggie bags
Als je in een restaurant je eten niet op krijgt, kun je het restje meenemen. Ik had altijd begrepen dat je dan om een 'doggie bag' vraagt, maar die term hoor ik eigenlijk nooit. Wel hoor ik 'to-go box' of er wordt simpelweg om een 'box' gevraagd.
Tegenwoordig zie je ook andere 'doggie bags', vooral in parken en langs wandel- en fietspaden. In Maarssen kregen we vlak voor onze verhuizing ook een paar van die hondenpoepzakjespalen waar nette hondenbezitters een zakje uit konden trekken om de donatie van hun hond in af te voeren. Alleen vonden de buurtkinderen het veel leuker om de zakjes rond te laten waaien.
Tijdens een fietstocht langs de Coyote Creek zagen we deze 'wanten', de Mutt Mitts:
Een 'mutt' is trouwens een bastaardhondje.
Tegenwoordig zie je ook andere 'doggie bags', vooral in parken en langs wandel- en fietspaden. In Maarssen kregen we vlak voor onze verhuizing ook een paar van die hondenpoepzakjespalen waar nette hondenbezitters een zakje uit konden trekken om de donatie van hun hond in af te voeren. Alleen vonden de buurtkinderen het veel leuker om de zakjes rond te laten waaien.
Tijdens een fietstocht langs de Coyote Creek zagen we deze 'wanten', de Mutt Mitts:
Een 'mutt' is trouwens een bastaardhondje.
dinsdag 28 april 2009
Lunch-ethiek
Ik weet niet of het in heel Amerika is, maar hier in noord Californië is het vrij gebruikelijk om uitgebreid te lunchen. Als je bij 'n groot bedrijf als Google werkt kan je dat in de mega-grote kantine doen, maar de meeste bedrijven hebben niet zo'n grote kantine. Dus gaan veel mensen buiten de deur lunchen.
Als je 'n beetje weet hoe vol alles hier gebouwd is, snap je ook dat het tijdens de lunchpauze behoorlijk druk kan zijn. Er is 'n enorme verplaatsing van mensen nodig om iedereen goed afgevuld terug op kantoor te krijgen. Iedereen wil graag tussen twaalf en een lunchen en dus heb je hier 'n behoorlijk lunch-spits. De meeste restaurantjes hebben lunch-specials, goedkopere deals die ze snel op tafel kunnen zetten. Je hoeft dan ook meestal niet lang te wachten tot je 'n tafeltje hebt.
Maar toch duurt het vaak best lang zo'n lunch. Een kwartier heen rijden, een kwartier terug rijden en dan toch minstens 'n half uur eten. Al met al ben je toch zeker 'n uur weg. En dat ben ik als Nederlander niet gewend. Ik wil aan het eind van de dag gewoon m'n voorgenomen werk voor die dag af hebben. En langer lunchen, betekent dan dus ook later naar huis. De laatste tijd wissel ik het maar 'n beetje af. Soms wat uitgebreider lunchen met 'n paar collega's en soms even snel 'n broodje halen bij de Subway om de hoek.
'n Vriend die hier rond dezelfde tijd bij Philips is komen werken, heeft dan ook besloten dat'ie helemaal niet wil wennen. Hij neemt gewoon oer-Hollands z'n boterham mee van huis en eet die achter z'n computer op. Het is misschien wat minder gezellig, maar het scheelt wel 'n hoop tijd.
Als je 'n beetje weet hoe vol alles hier gebouwd is, snap je ook dat het tijdens de lunchpauze behoorlijk druk kan zijn. Er is 'n enorme verplaatsing van mensen nodig om iedereen goed afgevuld terug op kantoor te krijgen. Iedereen wil graag tussen twaalf en een lunchen en dus heb je hier 'n behoorlijk lunch-spits. De meeste restaurantjes hebben lunch-specials, goedkopere deals die ze snel op tafel kunnen zetten. Je hoeft dan ook meestal niet lang te wachten tot je 'n tafeltje hebt.
Maar toch duurt het vaak best lang zo'n lunch. Een kwartier heen rijden, een kwartier terug rijden en dan toch minstens 'n half uur eten. Al met al ben je toch zeker 'n uur weg. En dat ben ik als Nederlander niet gewend. Ik wil aan het eind van de dag gewoon m'n voorgenomen werk voor die dag af hebben. En langer lunchen, betekent dan dus ook later naar huis. De laatste tijd wissel ik het maar 'n beetje af. Soms wat uitgebreider lunchen met 'n paar collega's en soms even snel 'n broodje halen bij de Subway om de hoek.
'n Vriend die hier rond dezelfde tijd bij Philips is komen werken, heeft dan ook besloten dat'ie helemaal niet wil wennen. Hij neemt gewoon oer-Hollands z'n boterham mee van huis en eet die achter z'n computer op. Het is misschien wat minder gezellig, maar het scheelt wel 'n hoop tijd.
maandag 27 april 2009
Fietsen in San Jose
We zijn al een tijdje op zoek naar een goede fietskaart van de omgeving. We gebruiken de fietsroutes die je kunt downloaden vanaf de website van San Jose. Het nadeel is dat we dan steeds met losse blaadjes op pad gaan. En met de fietsroutes in de hand blijft het af en toe nog puzzelen. Sommige van deze trails zijn namelijk niet helemaal af. Dan heb je een stukje mooi geasfalteerd fietspad in het noorden, dan een paar mijl niets en dan gaat de trail ineens als gravelpad wat zuidelijker verder.
Frank en ik vinden het leuk om onze fietstochten vast te leggen in een Google Map. Dat deden we in Nederland ook al. Hier is een kaart van onze tochten in San Jose en omgeving:
Fietstochten San Jose weergeven op een grotere kaart
Eens kijken hoeveel kleuren we op de kaart kunnen zetten ;o)
Frank en ik vinden het leuk om onze fietstochten vast te leggen in een Google Map. Dat deden we in Nederland ook al. Hier is een kaart van onze tochten in San Jose en omgeving:
Fietstochten San Jose weergeven op een grotere kaart
Eens kijken hoeveel kleuren we op de kaart kunnen zetten ;o)
zondag 26 april 2009
Kom je bij ons Koninginnedag vieren?
Over 'n paar dagen is het Koninginnedag. Dat hoef ik jullie natuurlijk niet te vertellen - ik neem aan dat Nederland donderdag weer in 'n massale roes van uitverkoop, bier-gebral en ongebruikelijk nationalisme doorbrengt. Maar als Nederlanders in den vreemde is het voor ons altijd even de vraag hoe typisch Nederlandse feestdagen hier gevierd worden. Zo was Pasen 'n beetje minder leuk dan in Nederland. En 'n paar maanden geleden was Kerst ook even wennen.
Maar het lijkt erop dat Koninginnedag wel groots gevierd wordt. We hebben intussen (vaak via via) al drie uitnodigingen gekregen om het feestje te komen vieren: eentje van het consulaat in San Francisco (correcte kleding verplicht), eentje van de Nederlandse school in Palo Alto (met 'n potluck barbecue) en eentje van 'n Nederlandse familie hier in de buurt, die waarschijnlijk 'n erg grote tuin hebben. Ik heb alleen nog geen aankondiging van 'n echte vrijmarkt gezien. Jammer, want die zijn toch wel grappig (hoewel ik er nog nooit iets gekocht of verkocht heb).
Maar ja, ik ben eigenlijk van plan om donderdag gewoon te gaan werken. Het lijkt me dan wel fantastisch om oranje tompoezen mee te nemen voor m'n collega's. Weet iemand waar je die hier in de buurt kunt kopen? Soms klopt 'n boektitel ineens helemaal: ik mis alleen de Hema.
Normaal totaal niet, maar nu even wel.
Maar het lijkt erop dat Koninginnedag wel groots gevierd wordt. We hebben intussen (vaak via via) al drie uitnodigingen gekregen om het feestje te komen vieren: eentje van het consulaat in San Francisco (correcte kleding verplicht), eentje van de Nederlandse school in Palo Alto (met 'n potluck barbecue) en eentje van 'n Nederlandse familie hier in de buurt, die waarschijnlijk 'n erg grote tuin hebben. Ik heb alleen nog geen aankondiging van 'n echte vrijmarkt gezien. Jammer, want die zijn toch wel grappig (hoewel ik er nog nooit iets gekocht of verkocht heb).
Maar ja, ik ben eigenlijk van plan om donderdag gewoon te gaan werken. Het lijkt me dan wel fantastisch om oranje tompoezen mee te nemen voor m'n collega's. Weet iemand waar je die hier in de buurt kunt kopen? Soms klopt 'n boektitel ineens helemaal: ik mis alleen de Hema.
Normaal totaal niet, maar nu even wel.
donderdag 23 april 2009
In-network hospital with out-of-network doctors
Volgens mij heb ik al 'n verteld over in-network en "out of network" zorgaanbieders. Als je hier naar 'n dokter gaat die binnen het netwerk van je verzekering valt, declareren zij de kosten direct bij je verzekeraar. Ze zullen ook (als het goed is) nooit 'n rekening sturen voor de kosten die ze gemaakt hebben die niet door je verzekering vergoed worden. Ga je naar 'n zorgaanbieder die niet binnen het netwerk valt, dan geldt dat niet. Je kunt dan dus op moeten draaien voor 'n flink deel van de kosten.
Kortom: je doet er hier verstandig aan om alleen naar zorgaanbieders te gaan die binnen het netwerk vallen. En op zich is dat ook niet zo moeilijk hoor: de lijst van aanbieders is lang genoeg.
Maar 'n collega van me was laatst bij 'n klant 'n paar staten verder en had ineens last van 'n rare bult op z'n pols. Na het 'n paar uur te hebben aangekeken, is hij toch maar even naar 't ziekenhuis gegaan. Natuurlijk naar 'n ziekenhuis dat binnen het netwerk valt.
Maar laatst kreeg hij toch 'n enorme rekening voor dat doktersbezoek. Wat blijkt: het ziekenhuis was dan wel in-network, maar de artsen die er werken niet! Hij had bij binnenkomst 'n formulier ondertekend waarin hij aangaf dat te begrijpen en zelf voor de extra kosten op te draaien. En voordat je nou denkt "wat een sukkel is die collega van je", ik daag je uit om hier zelf ook 'ns de eerste-hulp binnen te komen en alle formulieren die ze je voorhouden rustig door te lezen.
Bij deze collega is het nu opgelost. Ons bedrijf vergoedt hem de kosten. Maar het ziekenhuis staat nog steeds op de in-network-lijst. Zou er ook 'n lijst zijn met "in-network en fatsoenlijke" ziekenhuizen?
Gerelateerde posts:
Kortom: je doet er hier verstandig aan om alleen naar zorgaanbieders te gaan die binnen het netwerk vallen. En op zich is dat ook niet zo moeilijk hoor: de lijst van aanbieders is lang genoeg.
Maar 'n collega van me was laatst bij 'n klant 'n paar staten verder en had ineens last van 'n rare bult op z'n pols. Na het 'n paar uur te hebben aangekeken, is hij toch maar even naar 't ziekenhuis gegaan. Natuurlijk naar 'n ziekenhuis dat binnen het netwerk valt.
Maar laatst kreeg hij toch 'n enorme rekening voor dat doktersbezoek. Wat blijkt: het ziekenhuis was dan wel in-network, maar de artsen die er werken niet! Hij had bij binnenkomst 'n formulier ondertekend waarin hij aangaf dat te begrijpen en zelf voor de extra kosten op te draaien. En voordat je nou denkt "wat een sukkel is die collega van je", ik daag je uit om hier zelf ook 'ns de eerste-hulp binnen te komen en alle formulieren die ze je voorhouden rustig door te lezen.
Bij deze collega is het nu opgelost. Ons bedrijf vergoedt hem de kosten. Maar het ziekenhuis staat nog steeds op de in-network-lijst. Zou er ook 'n lijst zijn met "in-network en fatsoenlijke" ziekenhuizen?
Gerelateerde posts:
dinsdag 21 april 2009
Workshop 'Armband maken'
Vandaag ben ik met Madalina naar een workshop 'Intro to Beading' geweest in Willow Glen. De workshop werd gegeven door Phyllis, eigenaresse van Sew Beadazzled. Er was nog een derde deelneemster, dus een lekker klein clubje.
Nadat we wat theorie hadden gekregen over echte en nep-Swarovski-kralen en echte versus neppe 'semi-precious' (halfedelstenen zoals turkoois, lapis lazul en hematiet), waar je op moet letten als je zilver koopt en dat er veel lood zit in glaskralen uit China en Oost-India, mochten we de winkel in om onze kralen uit te zoeken voor de armband of ketting die we zouden gaan maken. Dat vind ik altijd het moeilijkste van de hele sieradenmakerij en zeker als je zoveel keuze hebt...
Uiteindelijk is het gelukt en heb ik een leuk armbandje gefabriekt, vind ik zelf. Welke foto is beter, met de witte of met de blauwe achtergrond? Als ik daar uit ben, dan ga ik de armband te koop zetten op Etsy.com, samen met nog wat kettingen die ik heb gemaakt.
Of zal ik 'm toch maar zelf houden...
Nadat we wat theorie hadden gekregen over echte en nep-Swarovski-kralen en echte versus neppe 'semi-precious' (halfedelstenen zoals turkoois, lapis lazul en hematiet), waar je op moet letten als je zilver koopt en dat er veel lood zit in glaskralen uit China en Oost-India, mochten we de winkel in om onze kralen uit te zoeken voor de armband of ketting die we zouden gaan maken. Dat vind ik altijd het moeilijkste van de hele sieradenmakerij en zeker als je zoveel keuze hebt...
Uiteindelijk is het gelukt en heb ik een leuk armbandje gefabriekt, vind ik zelf. Welke foto is beter, met de witte of met de blauwe achtergrond? Als ik daar uit ben, dan ga ik de armband te koop zetten op Etsy.com, samen met nog wat kettingen die ik heb gemaakt.
Of zal ik 'm toch maar zelf houden...
maandag 20 april 2009
Hoeveel belasting betaal je in Californië?
Nederlanders klagen vaak dat ze zoveel belasting betalen. Maar hoe zit het met de belasting die je betaalt als je in Amerika woont.
Je hebt in de VS 'n aantal soorten belastingen die je moet betalen:
Als ik op mijn salarisstrook kijk, wordt er in totaal zo'n 26% ingehouden van m'n salaris. Die 26% bestaat uit de volgende onderdelen:
Mocht je zelf willen kijken wat je overhoudt van 'n Amerikaans bruto-salaris, kijk dan 'ns op pay check city. Nu ik eenmaal weet wat ik daar in moet vullen, klopt hun berekening behoorlijk goed.
De ziektekosten zijn eigenlijk geen belasting. Als ik die er afhaal, betaal ik dus maar 23% belasting. Dat is 'n stuk minder dan in Nederland. Maar daar krijg je dan ook wel 'n stuk minder voor terug. Zo zit daar nog geen pensioenpremie in (ik moet nog uitzoeken waarin ik wil beleggen) en kennen ze hier geen AOW. Daarnaast stellen de WW en WAO hier bijna niks voor, dus dat drukt minder zwaar op de belastingen.
Let op: sommige steden (met name New York) hebben ook nog 'n "city tax". Die komt dan nog bovenop de belasting die je hier al ziet. Maar ja, dan woon je wel in New York. :-)
Je hebt in de VS 'n aantal soorten belastingen die je moet betalen:
- Federale inkomstenbelasting
- Sociale zekerheidsbelasting
- Staats-belasting
- Belasting om ouderen (65+) 'n ziektekostenverzekering te geven
- Belasting voor korte-termijn inkomstenverlies
Als ik op mijn salarisstrook kijk, wordt er in totaal zo'n 26% ingehouden van m'n salaris. Die 26% bestaat uit de volgende onderdelen:
| Federale inkomstenbelasting | FITW | 11% |
| Sociale zekerheid | SS | 6.2% |
| Staats-belasting | CA | 3.5% |
| Ziektekosten | MED | 3% |
| Ouderen-ziektekosten | Medicare | 1.45% |
| Korte termijn-WAO | CA SDI | 1.1% |
Mocht je zelf willen kijken wat je overhoudt van 'n Amerikaans bruto-salaris, kijk dan 'ns op pay check city. Nu ik eenmaal weet wat ik daar in moet vullen, klopt hun berekening behoorlijk goed.
De ziektekosten zijn eigenlijk geen belasting. Als ik die er afhaal, betaal ik dus maar 23% belasting. Dat is 'n stuk minder dan in Nederland. Maar daar krijg je dan ook wel 'n stuk minder voor terug. Zo zit daar nog geen pensioenpremie in (ik moet nog uitzoeken waarin ik wil beleggen) en kennen ze hier geen AOW. Daarnaast stellen de WW en WAO hier bijna niks voor, dus dat drukt minder zwaar op de belastingen.
Let op: sommige steden (met name New York) hebben ook nog 'n "city tax". Die komt dan nog bovenop de belasting die je hier al ziet. Maar ja, dan woon je wel in New York. :-)
zondag 19 april 2009
Wandelen met een ranger
Vandaag hebben we een 'wildflower hike' gedaan in het Joseph D. Grant Park: een wandeltocht langs wilde bloemen. Onder begeleiding van ranger Theresa en vrijwilligster Marianne hebben we aardig wat bloemen gespot. Een handig hulpmiddel daarbij was de Wildflower Bingo. Minder handig was het wascokrijtje dat we mee kregen om de bloemen op de bingokaart aan te vinken. Het was namelijk nogal warm (zo'n 30 graden denk ik).
Nog geen 50 meter van de parkeerplaats konden we al aardig wat bloemen aankruisen.
Veel van de bloemen die we zagen, zijn giftig. We vroegen ons dan ook af hoeveel mensen eerst ziek geworden moeten zijn (of erger), voordat ze erachter kwamen welke planten giftig zijn en in welke hoedanigheid (vers wel giftig, gekookt of gedroogd niet meer). Wat niet giftig is, is de 'miner's lettuce' (winterpostelein). Daar aten wat hikers dan ook van.
Onderweg kwamen we langs deze schuur, waar de 'barn owl' huist.
Natuurlijk werden we gewezen op de 'Poison-oak', een gemene struik die je nare etterende wonden kan opleveren. We hebben aardig wat horrorverhalen gehoord (heren, altijd eerst je handen wassen VOOR je gaat plassen).
Vroeg in het voorjaar heeft de 'poison-oak' nog glans, dat verdwijnt later. De takken zijn glad. Niet aanraken is het devies! Heb je het olielaagje van de struik wel op je huid gekregen, dan moet je het zo snel mogelijk met koud water (en liefst met zeep) afspoelen. Kleren moet je ook in koud water wassen. Als je dat niet doet, kan het irriterende olielaagje tot een jaar later (!) nog op je kleren zitten en je last bezorgen.
Op een gegeven moment 'sneeuwde' het pluisjes tussen de bomen:
Gelukkig hadden we er geen last van.
We zaten in de achterhoede van de groep en hoorden ineens een gegil. Ojee, een ratelslang? We hadden al een ander slangetje voorbij zien glibberen en dit warme weer lokt ratelslangen uit hun schuilplekken. Maar nee, gelukkig was het niet zo'n eng beest. Marianne kwam ons enthousiast ophalen. Er was een mooi veld ontdekt. Hoewel je het nooit zo mooi op foto kan vastleggen, heb ik het toch geprobeerd.
Frank geniet van de 'impressionistische' velden.
En hier nog wat bloemetjes van dichtbij:
'Purple Owl's Clover' (Castilleja) met 'miniature lupine' (Lupinus Bicolor) en 'fiddleneck' (Amsinckia).
Afhankelijk van het weer zullen de bloemenvelden er nog een paar weken zo bij liggen.
Nog geen 50 meter van de parkeerplaats konden we al aardig wat bloemen aankruisen.
Veel van de bloemen die we zagen, zijn giftig. We vroegen ons dan ook af hoeveel mensen eerst ziek geworden moeten zijn (of erger), voordat ze erachter kwamen welke planten giftig zijn en in welke hoedanigheid (vers wel giftig, gekookt of gedroogd niet meer). Wat niet giftig is, is de 'miner's lettuce' (winterpostelein). Daar aten wat hikers dan ook van.
Onderweg kwamen we langs deze schuur, waar de 'barn owl' huist.
Natuurlijk werden we gewezen op de 'Poison-oak', een gemene struik die je nare etterende wonden kan opleveren. We hebben aardig wat horrorverhalen gehoord (heren, altijd eerst je handen wassen VOOR je gaat plassen).
Vroeg in het voorjaar heeft de 'poison-oak' nog glans, dat verdwijnt later. De takken zijn glad. Niet aanraken is het devies! Heb je het olielaagje van de struik wel op je huid gekregen, dan moet je het zo snel mogelijk met koud water (en liefst met zeep) afspoelen. Kleren moet je ook in koud water wassen. Als je dat niet doet, kan het irriterende olielaagje tot een jaar later (!) nog op je kleren zitten en je last bezorgen.
Op een gegeven moment 'sneeuwde' het pluisjes tussen de bomen:
Gelukkig hadden we er geen last van.
We zaten in de achterhoede van de groep en hoorden ineens een gegil. Ojee, een ratelslang? We hadden al een ander slangetje voorbij zien glibberen en dit warme weer lokt ratelslangen uit hun schuilplekken. Maar nee, gelukkig was het niet zo'n eng beest. Marianne kwam ons enthousiast ophalen. Er was een mooi veld ontdekt. Hoewel je het nooit zo mooi op foto kan vastleggen, heb ik het toch geprobeerd.
Frank geniet van de 'impressionistische' velden.
En hier nog wat bloemetjes van dichtbij:
'Purple Owl's Clover' (Castilleja) met 'miniature lupine' (Lupinus Bicolor) en 'fiddleneck' (Amsinckia).
Afhankelijk van het weer zullen de bloemenvelden er nog een paar weken zo bij liggen.
Typisch Amerikaans: brood met soep
De echte kenners weten het: Manon is gek op soep, en ik ben gek op brood. Vandaar dat er bij ons regelmatig soep met brood op het menu staat.
In restaurants hier kun je vaak soep in 'n "broodkom" krijgen. En hoewel het echt normaal (zuurdesem) brood is, dient de kom toch vooral als decoratie. Het merendeel van het brood gooi je weg als de soep op is.
Maar ja, leuk is het wel. Dus toen Manon laatst pompoensoep wilde maken, heeft ze bij 'n bakker ook van die broodbollen gehaald. En ziehier: onze eigen pompoensoep in 'n broodkom.
Eet smakelijk!
zaterdag 18 april 2009
En nog meer leuke post!
Vandaag hebben we 2 leuke enveloppen binnengekregen: eentje met het geboortekaartje van Puck (origineel kaartje, Es en Stein!) en eentje met een verjaardagskaart en gezichtsmasker (lekker, Roli!).
Ik verdenk Rolinda er van dat ze speciaal een masker voor de droge huid heeft meegestuurd, omdat het hier beredroog is. Dan mag de huid weleens een oppepper hebben ;o)
Ik verdenk Rolinda er van dat ze speciaal een masker voor de droge huid heeft meegestuurd, omdat het hier beredroog is. Dan mag de huid weleens een oppepper hebben ;o)
vrijdag 17 april 2009
Multi-culti
Ik had laatst al 'n keer bedacht dat ik wil bloggen over de enorme verscheidenheid aan culturen hier in Silicon Valley. En vooral ook over de manier waarop de verschillende culturen hier met elkaar omgaan. Maar Christel van der Boom was me voor - en vertelt het eigenlijk veel beter dan ik zou kunnen. Lees haar verhaal op webwereld.
woensdag 15 april 2009
Hoezo, geen koffieland?
Ik had altijd het beeld dat Amerikanen geen koffie konden zetten. In films zie je de serveerster altijd rondlopen met zo'n enorme koffiekan met gratis "refills". Zo'n koffiekan die al de hele dag op het warmhoudplaatje staat, je kent dat wel.
En natuurlijk heb je hier al jaren de Starbucks; volgens velen is dat het bedrijf dat Amerikanen weer koffie heeft leren drinken. Maar ja, als ik 'n milkshake met koffiesmaak wil, dan ga ik wel naar de snackbar. Hoe lekker de Mocha Lattucino ook is, het is wat mij betreft geen koffie.
Eigenlijk ben ik 'n ouderwetse koffieslurper. Geef mijn maar gewoon 'n flinke bak, redelijk vers gezetten koffie uit zo'n oer-Hollands filterapparaat - hier noemen ze dat "drip".
En wat blijkt: Amerikanen drinken ook gewoon filterkoffie. En het is niet eens hele slechte filterkoffie. Maar het is natuurlijk wel weer echt Amerikaans: dus je hebt keuze uit vele tientallen soorten in alle prijsklassen. En: het komt in hele grote blikken.
Geen hormonen?
OUR GARANTEE: Our cows are NOT treated with ANY artificial hormones.
Maar hoe zit het dan met natuurlijke hormonen?
Maar hoe zit het dan met natuurlijke hormonen?
dinsdag 14 april 2009
Manon - Dit is je verjaardag!
Dat vind ik nou zo leuk! Oom Leo en Tante Willy hebben mijn favoriete (achtergrond)zangeres Jodi Pijper gevraagd een verjaardagsliedje in te zingen. Tuurlijk is dat niet zo, maar het blijft grappig. En het blijft hardnekkig in je hoofd hangen, ook al ben ik allang niet meer jarig...
maandag 13 april 2009
Cadeautje van Alaude
Natuurlijk horen dit BBQ- en grillkookboek en deze chocoreep (op!) thuis in de serie 'Leuke post':
zondag 12 april 2009
Pottenbaksels
Mijn ceramics class is afgelopen, dus misschien is het wel aardig om te laten zien wat ik er van heb gebakken.
Drie hele schattige, kleine potjes. Ze hadden veel groter moeten worden, maar tijdens het optrekken van de wanden, is er aardig wat klei gesneuveld. Ik ben er nu achter dat pottenbakken niet mijn roeping is. Voor de moeite die het me gekost heeft, is het resultaat een beetje magertjes (maar wel schattig). Het was leuk voor tien lessen, maar "that's it".
Ik heb alleen nog een bonk klei over. Eerst zat ik te denken om die klei aan de andere dames te schenken, maar toen bedacht ik me dat ik er misschien wel kralen van kan maken voor mijn kettingen en armbanden. Twee keer per week is er open atelier en dan kun je voor een paar dollar per uur kleien, glazuren en afbakken. Eens kijken wat daar uit komt.
Drie hele schattige, kleine potjes. Ze hadden veel groter moeten worden, maar tijdens het optrekken van de wanden, is er aardig wat klei gesneuveld. Ik ben er nu achter dat pottenbakken niet mijn roeping is. Voor de moeite die het me gekost heeft, is het resultaat een beetje magertjes (maar wel schattig). Het was leuk voor tien lessen, maar "that's it".
Ik heb alleen nog een bonk klei over. Eerst zat ik te denken om die klei aan de andere dames te schenken, maar toen bedacht ik me dat ik er misschien wel kralen van kan maken voor mijn kettingen en armbanden. Twee keer per week is er open atelier en dan kun je voor een paar dollar per uur kleien, glazuren en afbakken. Eens kijken wat daar uit komt.
donderdag 9 april 2009
Verhoogde "sales tax"
Sinds 1 april is de verkoopbelasting (sales tax) hier in Californië verhoogd. Het exact percentage hangt af van waar je precies woont, maar de belasting is in elk geval met 'n procent omhoog gegaan. Bij ons hier in Santa Clara county is de belasting nu 9.25%.
De verhoging is nodig om de kas van de staat Californië te vullen. De staat is namelijk zo goed als failliet.
De verhoging is maar tijdelijk. Als het goed is gaat de verkoopbelasting op 1 juli 2011 of 2012 weer terug naar het oude niveau.
Walvissen kijken
6 April, tijd voor mijn verjaardagscadeau. Eerst zijn we gaan ontbijten bij IHOP, lekker buttermilk pancakes!
Daarna zijn we op weg gegaan naar Monterey, dat is zo'n anderhalf uur rijden hier vandaan. De walvistocht begon pas om half twee, dus we hadden nog tijd om een stukje langs de kust te rijden. In het Shoreline Park hebben we even gekeken naar de golven:
Natuurlijk hebben we ook een stuk van de 17 Mile Drive gereden. Het stuk dat wij hebben gereden was een soort Goudkust met een aaneenschakeling van golfbanen. En wat dacht je er van om zo ongeveer in zee een balletje te slaan:
Om half twee konden we de boot op. We gingen met Monterey Bay Whale Watch. Op de website stond al aangegeven dat het op de oceaan een stuk kouder kan zijn. Dat klopte aardig, maar paps en mams vonden al snel een plekje uit de wind:
Na een uur in fors tempo over de golven te hebben gejakkerd, begon iedereen de hoop wat te verliezen. "Die walvissen gaan we niet meer zien." We probeerden maar blij te zijn met de zeeleeuwen die we net buiten de haven hebben zien liggen:
En de echte 'zeehonden' die het bovendek toeristenvrij hielden:
Maar toen ineens hoorden we de gids vertellen dat er twee 'humpback whales' (bultruggen) waren gespot. En ja hoor!
Mijn beste foto met walvis.
Het bewijs: Frank en ik en een walvis:
En nog wat foto's die mijn vader heeft gemaakt:
Het mogen dan maar kleine stukjes van de walvis zijn die we hebben gezien, maar dit was al machtig. De boot mag niet te dicht bij de walvissen komen. Andersom mag wel: als de walvissen zin hebben, kunnen ze erg dicht bij de boot komen. Maar vandaag hadden ze dus geen zin in toeristen. Maakt niet uit, ik heb walvissen gezien!
Na zo'n veertig minuten terugvaren, stonden we weer aan de wal. Al met al heeft de tocht dik drie uur geduurd. Vanuit Monterey zijn we naar Santa Cruz gegaan en daar hebben we lekker gegeten met uitzicht op de baai, boardwalk en pier. Gelukkig waren de terrasverwarmers aan, want 's avonds koelt het nog best flink af.
Wat een dag!
Daarna zijn we op weg gegaan naar Monterey, dat is zo'n anderhalf uur rijden hier vandaan. De walvistocht begon pas om half twee, dus we hadden nog tijd om een stukje langs de kust te rijden. In het Shoreline Park hebben we even gekeken naar de golven:
Natuurlijk hebben we ook een stuk van de 17 Mile Drive gereden. Het stuk dat wij hebben gereden was een soort Goudkust met een aaneenschakeling van golfbanen. En wat dacht je er van om zo ongeveer in zee een balletje te slaan:
Om half twee konden we de boot op. We gingen met Monterey Bay Whale Watch. Op de website stond al aangegeven dat het op de oceaan een stuk kouder kan zijn. Dat klopte aardig, maar paps en mams vonden al snel een plekje uit de wind:
Na een uur in fors tempo over de golven te hebben gejakkerd, begon iedereen de hoop wat te verliezen. "Die walvissen gaan we niet meer zien." We probeerden maar blij te zijn met de zeeleeuwen die we net buiten de haven hebben zien liggen:
En de echte 'zeehonden' die het bovendek toeristenvrij hielden:
Maar toen ineens hoorden we de gids vertellen dat er twee 'humpback whales' (bultruggen) waren gespot. En ja hoor!
Mijn beste foto met walvis.
Het bewijs: Frank en ik en een walvis:
En nog wat foto's die mijn vader heeft gemaakt:
Het mogen dan maar kleine stukjes van de walvis zijn die we hebben gezien, maar dit was al machtig. De boot mag niet te dicht bij de walvissen komen. Andersom mag wel: als de walvissen zin hebben, kunnen ze erg dicht bij de boot komen. Maar vandaag hadden ze dus geen zin in toeristen. Maakt niet uit, ik heb walvissen gezien!
Na zo'n veertig minuten terugvaren, stonden we weer aan de wal. Al met al heeft de tocht dik drie uur geduurd. Vanuit Monterey zijn we naar Santa Cruz gegaan en daar hebben we lekker gegeten met uitzicht op de baai, boardwalk en pier. Gelukkig waren de terrasverwarmers aan, want 's avonds koelt het nog best flink af.
Wat een dag!
Alum Rock Park
Twintig minuten rijden van ons huis ligt het Alum Rock Park. Na een werkdag hebben we een keer sandwiches, drinken en toet meegenomen en zijn we daar gaan eten.
Te zien aan het aantal parkeerplaatsen zal het in de zomer flink druk zijn op alle picknick areas.
Te zien aan het aantal parkeerplaatsen zal het in de zomer flink druk zijn op alle picknick areas.
woensdag 8 april 2009
Party!
Afgelopen zondag heb ik mijn eerste Amerikaanse verjaardag groots gevierd. Niet op z'n Amerikaans, want mijn moeder en ik hadden alles zelf gemaakt en wat niet zelf gemaakt was had ik met Marrije bij de Costco gekocht.
Cateringservice Van Knuffelen aan het werk.
Voor het festijn had ik de 'residential lounge & kitchen' van ons appartementencomplex voor de middag en avond gereserveerd. Vanaf een uur of twaalf waren we bezig met spullen naar beneden sjouwen en de keuken een beetje inrichten. We moesten ons eigen (wegwerp)servies en bestek, pannen enzovoort meenemen. Gelukkig heeft de keuken een grote koelkast want we hadden aardig wat ingeslagen. Voor het feestelijke tintje had ik de plastic margarita- en martiniglazen voorzien van een zout- respectievelijk suikerrandje. Het was nog even moeilijk om het (speciale margarita)zout aan het plastic glas te laten plakken. Natmaken met water en dan in een laagje zout duwen, werkte niet. Idee! Ik pakte een halve citroen die nog ergens lag en wreef dat op het glasrand. Vervolgens dopen en zie daar: een perfecte zoutrand!
Met citroen en zout in de weer.
Rond een uur of drie kwamen de eerste gasten en daarna druppelde het binnen. We waren met 16 man, erg gezellig! We hebben lekker gekletst, gesnaaid en gepooled.
Frank maakt cocktail(tje) en ik liep al snel op blote voeten in plaats van pijnlijke pumps.
Ik vond het een erg geslaagde verjaardag. Hopelijk vonden de gasten dat ook. Wat ik heb gekregen? Kaartjes voor het dubbelconcert van Elton John en Billy Joel in november van Frank, walvissen kijken van mijn ouders (zie post daarover) en verder een schetig mozaiektafeltje en allerlei planten voor op het balkon, een Lonely Planet van Californie en een lekkere bodylotion uit Hawaii. En nog een cadeautje uit Nederland: een kookboek met barbecue- en grillrecepten en reep chocolade (Alaude, Frank vermoedt dat je bent vergeten te vermelden dat die voor hem is ;o), een paar analoge verjaarskaarten, een boel e-cards en felicitatiekrabbels op mijn Hyves. Ben ik schandelijk verwend of niet?
Cateringservice Van Knuffelen aan het werk.
Voor het festijn had ik de 'residential lounge & kitchen' van ons appartementencomplex voor de middag en avond gereserveerd. Vanaf een uur of twaalf waren we bezig met spullen naar beneden sjouwen en de keuken een beetje inrichten. We moesten ons eigen (wegwerp)servies en bestek, pannen enzovoort meenemen. Gelukkig heeft de keuken een grote koelkast want we hadden aardig wat ingeslagen. Voor het feestelijke tintje had ik de plastic margarita- en martiniglazen voorzien van een zout- respectievelijk suikerrandje. Het was nog even moeilijk om het (speciale margarita)zout aan het plastic glas te laten plakken. Natmaken met water en dan in een laagje zout duwen, werkte niet. Idee! Ik pakte een halve citroen die nog ergens lag en wreef dat op het glasrand. Vervolgens dopen en zie daar: een perfecte zoutrand!
Met citroen en zout in de weer.
Rond een uur of drie kwamen de eerste gasten en daarna druppelde het binnen. We waren met 16 man, erg gezellig! We hebben lekker gekletst, gesnaaid en gepooled.
Frank maakt cocktail(tje) en ik liep al snel op blote voeten in plaats van pijnlijke pumps.
Ik vond het een erg geslaagde verjaardag. Hopelijk vonden de gasten dat ook. Wat ik heb gekregen? Kaartjes voor het dubbelconcert van Elton John en Billy Joel in november van Frank, walvissen kijken van mijn ouders (zie post daarover) en verder een schetig mozaiektafeltje en allerlei planten voor op het balkon, een Lonely Planet van Californie en een lekkere bodylotion uit Hawaii. En nog een cadeautje uit Nederland: een kookboek met barbecue- en grillrecepten en reep chocolade (Alaude, Frank vermoedt dat je bent vergeten te vermelden dat die voor hem is ;o), een paar analoge verjaarskaarten, een boel e-cards en felicitatiekrabbels op mijn Hyves. Ben ik schandelijk verwend of niet?
dinsdag 7 april 2009
History Park
Toen we uitgewandeld waren in de Japanese Friendship Garden, liepen Marrije en ik nog wat rond in het aangrenzende Kelley Park. We kwamen ineens een mooi huis tegen en we zagen nog wat gebouwtjes. Dat was het History Park, een leuke ontdekking.
Op het terrein hebben ze een paar oude huizen uit San Jose/Santa Clara Valley opnieuw opgebouwd. Zo staat er bijvoorbeeld het huis van de familie Zanker. Zei me niks, behalve dan dat we bij ons in de buurt een Zanker Road hebben. Verder hebben ze wat gebouwen nagemaakt, zoals een oud schoolgebouwtje, een hotel en O'Briens snoep- en ijswinkeltje.
Het History Park is doordeweeks geopend voor scholen, maar iedereen mag over het terrein wandelen, gratis. Je kunt dan alleen de huizen niet in. Dat kan wel in het weekend, dan zijn er vrijwilligers die rondleidingen geven. Je mag er ook picknicken en barbequen.
Op het terrein hebben ze een paar oude huizen uit San Jose/Santa Clara Valley opnieuw opgebouwd. Zo staat er bijvoorbeeld het huis van de familie Zanker. Zei me niks, behalve dan dat we bij ons in de buurt een Zanker Road hebben. Verder hebben ze wat gebouwen nagemaakt, zoals een oud schoolgebouwtje, een hotel en O'Briens snoep- en ijswinkeltje.
Het History Park is doordeweeks geopend voor scholen, maar iedereen mag over het terrein wandelen, gratis. Je kunt dan alleen de huizen niet in. Dat kan wel in het weekend, dan zijn er vrijwilligers die rondleidingen geven. Je mag er ook picknicken en barbequen.
zondag 5 april 2009
Dikbelegde boterham
Kijk er niet raar van op als je hier een sandwich bestelt en deze hoeveelheid vleeswaren op je broodje aantreft:
Dit is een helft van de sandwich...
Dit is een helft van de sandwich...
zaterdag 4 april 2009
Wijnproeven
Wat een leuke cursussen bieden ze hier toch aan! Tussen alle saaie boekhoud- en computerlessen, pittige zumbadans en de creatieve pottenbak- en andere knutselbezigheden is er dan ineens een wijnexcursie in de Santa Cruz Mountains. Daar waren Jan, Marrije, Frank en ik dus snel voor ingeschreven.
De excursie werd uitgevoerd door Santa Cruz Experience. Alle deelnemers (12 in totaal) verzamelden bij West Valley College in Saratoga. Daar stapten we in bij Austin, onze gids en chauffeur voor de dag. Onze eerste stop was bij Picchetti Winery. Hier hebben we een 'flight' gedaan: dat is een proeverij met een stuk of zes wijnen. Om niet dronken te worden, is het verstandig om niet alles op te drinken en af en toe wat water te drinken.
Proeven onder begeleiding van Smiler.
Na het proeven was het tijd voor de lunch, zonder wijn. Die kon je zelf kopen bij de winery, de slimmerds.
De lunch smaakte goed.
Verzamelen voor volgende stop.
De tweede winery was bij Naumann Vineyards. Hier proefden we buiten op het 'sky deck'. Wat een fantastisch uitzicht had je daar! We hebben ons appartementencomplex kunnen vinden (thanks Rolinda en Jilt voor de verrekijker!).
Met de wijnglazen in de hand liepen we naar de wijngaard. Daar legde Don uit hoe het snoeien ('pruning') van de wijnranken tegenwoordig gaat. Volgens mij heb ik het in Maarssen best aardig gedaan. Al begreep ik wel dat je de ranken flink moet laten stressen om betere druiven te krijgen. Daarom geven ze wijnboeren hun planten minimaal water.
De laatste stop was bij Cooper-Garrod Vineyards. Cooper was vroeger testpiloot bij NASA, maar is na zijn pensioen wijn gaan maken.
Stiekem gekiekt tijdens de laatste proeverij.
Halverwege de tweede proeverij ben ik gestopt, omdat ik de BOB was. Volgende keer is iemand anders de 'designated driver'.
De excursie werd uitgevoerd door Santa Cruz Experience. Alle deelnemers (12 in totaal) verzamelden bij West Valley College in Saratoga. Daar stapten we in bij Austin, onze gids en chauffeur voor de dag. Onze eerste stop was bij Picchetti Winery. Hier hebben we een 'flight' gedaan: dat is een proeverij met een stuk of zes wijnen. Om niet dronken te worden, is het verstandig om niet alles op te drinken en af en toe wat water te drinken.
Proeven onder begeleiding van Smiler.
Na het proeven was het tijd voor de lunch, zonder wijn. Die kon je zelf kopen bij de winery, de slimmerds.
De lunch smaakte goed.
Verzamelen voor volgende stop.
De tweede winery was bij Naumann Vineyards. Hier proefden we buiten op het 'sky deck'. Wat een fantastisch uitzicht had je daar! We hebben ons appartementencomplex kunnen vinden (thanks Rolinda en Jilt voor de verrekijker!).
Met de wijnglazen in de hand liepen we naar de wijngaard. Daar legde Don uit hoe het snoeien ('pruning') van de wijnranken tegenwoordig gaat. Volgens mij heb ik het in Maarssen best aardig gedaan. Al begreep ik wel dat je de ranken flink moet laten stressen om betere druiven te krijgen. Daarom geven ze wijnboeren hun planten minimaal water.
De laatste stop was bij Cooper-Garrod Vineyards. Cooper was vroeger testpiloot bij NASA, maar is na zijn pensioen wijn gaan maken.
Stiekem gekiekt tijdens de laatste proeverij.
Halverwege de tweede proeverij ben ik gestopt, omdat ik de BOB was. Volgende keer is iemand anders de 'designated driver'.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
