Daarna zijn we op weg gegaan naar Monterey, dat is zo'n anderhalf uur rijden hier vandaan. De walvistocht begon pas om half twee, dus we hadden nog tijd om een stukje langs de kust te rijden. In het Shoreline Park hebben we even gekeken naar de golven:
Natuurlijk hebben we ook een stuk van de 17 Mile Drive gereden. Het stuk dat wij hebben gereden was een soort Goudkust met een aaneenschakeling van golfbanen. En wat dacht je er van om zo ongeveer in zee een balletje te slaan:
Om half twee konden we de boot op. We gingen met Monterey Bay Whale Watch. Op de website stond al aangegeven dat het op de oceaan een stuk kouder kan zijn. Dat klopte aardig, maar paps en mams vonden al snel een plekje uit de wind:
Na een uur in fors tempo over de golven te hebben gejakkerd, begon iedereen de hoop wat te verliezen. "Die walvissen gaan we niet meer zien." We probeerden maar blij te zijn met de zeeleeuwen die we net buiten de haven hebben zien liggen:
En de echte 'zeehonden' die het bovendek toeristenvrij hielden:
Maar toen ineens hoorden we de gids vertellen dat er twee 'humpback whales' (bultruggen) waren gespot. En ja hoor!
Mijn beste foto met walvis.
Het bewijs: Frank en ik en een walvis:
En nog wat foto's die mijn vader heeft gemaakt:
Het mogen dan maar kleine stukjes van de walvis zijn die we hebben gezien, maar dit was al machtig. De boot mag niet te dicht bij de walvissen komen. Andersom mag wel: als de walvissen zin hebben, kunnen ze erg dicht bij de boot komen. Maar vandaag hadden ze dus geen zin in toeristen. Maakt niet uit, ik heb walvissen gezien!
Na zo'n veertig minuten terugvaren, stonden we weer aan de wal. Al met al heeft de tocht dik drie uur geduurd. Vanuit Monterey zijn we naar Santa Cruz gegaan en daar hebben we lekker gegeten met uitzicht op de baai, boardwalk en pier. Gelukkig waren de terrasverwarmers aan, want 's avonds koelt het nog best flink af.
Wat een dag!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten