Nog geen 50 meter van de parkeerplaats konden we al aardig wat bloemen aankruisen.
Veel van de bloemen die we zagen, zijn giftig. We vroegen ons dan ook af hoeveel mensen eerst ziek geworden moeten zijn (of erger), voordat ze erachter kwamen welke planten giftig zijn en in welke hoedanigheid (vers wel giftig, gekookt of gedroogd niet meer). Wat niet giftig is, is de 'miner's lettuce' (winterpostelein). Daar aten wat hikers dan ook van.
Onderweg kwamen we langs deze schuur, waar de 'barn owl' huist.
Natuurlijk werden we gewezen op de 'Poison-oak', een gemene struik die je nare etterende wonden kan opleveren. We hebben aardig wat horrorverhalen gehoord (heren, altijd eerst je handen wassen VOOR je gaat plassen).
Vroeg in het voorjaar heeft de 'poison-oak' nog glans, dat verdwijnt later. De takken zijn glad. Niet aanraken is het devies! Heb je het olielaagje van de struik wel op je huid gekregen, dan moet je het zo snel mogelijk met koud water (en liefst met zeep) afspoelen. Kleren moet je ook in koud water wassen. Als je dat niet doet, kan het irriterende olielaagje tot een jaar later (!) nog op je kleren zitten en je last bezorgen.
Op een gegeven moment 'sneeuwde' het pluisjes tussen de bomen:
Gelukkig hadden we er geen last van.
We zaten in de achterhoede van de groep en hoorden ineens een gegil. Ojee, een ratelslang? We hadden al een ander slangetje voorbij zien glibberen en dit warme weer lokt ratelslangen uit hun schuilplekken. Maar nee, gelukkig was het niet zo'n eng beest. Marianne kwam ons enthousiast ophalen. Er was een mooi veld ontdekt. Hoewel je het nooit zo mooi op foto kan vastleggen, heb ik het toch geprobeerd.
Frank geniet van de 'impressionistische' velden.
En hier nog wat bloemetjes van dichtbij:
'Purple Owl's Clover' (Castilleja) met 'miniature lupine' (Lupinus Bicolor) en 'fiddleneck' (Amsinckia).
Afhankelijk van het weer zullen de bloemenvelden er nog een paar weken zo bij liggen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten