Happy Burger Diner

Als je in Mariposa overnacht of rond etenstijd daar bent, ga dan bij de Happy Burger Diner eten. Je kunt er van alles krijgen: hamburgers, sandwiches, allerlei soorten patat, Mexicaans enzovoort. Ach, kijk zelf maar op het menu. We hebben ons zo vol gegeten aan onze hamburger, cheeseburger, burrito's en chilliburger dat er geen plek meer was voor een van hun desserts.

Hier is een foto die Rielle heeft gemaakt van de aankleding in de diner:

De muren en het plafond zijn helemaal bedekt met LP-hoezen. Wout proeft wat 'root beer' uit de 'soda fountain'. Niet lekker, wij vinden het smaken naar pleisters.

Hier is een foto van de buitenkant:


Frank en ik hebben ook een avond met ons tweetjes gegeten bij Savoury in Mariposa. Deze stond in de Lonely Planet aangeschreven als het beste restaurant in Mariposa. De aankleding was mooi, de wijn lekker en de soep en de toetjes voortreffelijk, maar mijn hoofdgerecht was matig. Daar had ik natuurlijk iets van kunnen zeggen, maar voordat ik er achter was dat ze de knoflook waren vergeten in mijn Lemon Spinach Garlic Linguini, zat ik al te vol om nog een nieuw bord aan te kunnen.

Lunch langs het water

Op één van de Happy Islands hebben we heerlijk langs het water gelunchd.

 

Rielle was er ook bij hoor, maar die zat iets meer te poseren voor de foto.

 

En na de lunch zijn de jongens natuurlijk weer gauw verder gaan spelen bij het water:

 

Beestenboel

Tot groot verdriet van Wouter hebben we geen zwarte beren en bergleeuwen in Yosemite gezien. Het leek hem 'echt wel cool!' om ineens een bergleeuw uit de bossen te zien springen, zo midden voor ons op het wandelpad. Voor de zekerheid liepen Bob en Wouter dan ook met stokken om zo'n poema weg te jagen.



Welke dieren we wel hebben gezien? Het kleine grut, zoals eekhoorns en vogels.


Bob fotografeert een Steller's Jay die weer een kers komt ophalen.



Wouter heeft contact met een eekhoorn.


Een ander exemplaar: de long-eared chipmunk (de langoorwangzakeekhoorn?).

En heel onverwachts zagen we tijdens onze terugrit naar het hotel dit hangaapje:

Compleet uitgeteld in de auto. Dat hij geen last kreeg van slapende armen...

Zie ook:
- Wikipagina over de wangzakeekhoorn, in het Engels (uitgebreider): Chipmunks
- Wikipagina over de bergleeuw
- Wikipagina over de zwarte beer

Mirror Lake om af te koelen

In de zomer kan het rond de 95 graden Fahrenheit (35 graden) worden in Yosemite Valley. Je ziet dan ook overal mensen verkoeling zoeken in de riviertjes. Wij zijn gaan kijken bij Mirror Lake.


Op weg naar Mirror Lake

Mirror Lake bestaat uit twee delen. Het onderste (kleine) deel van Mirror Lake is ontstaan doordat er een dam is gevormd na een steenverschuiving. Het grote deel was redelijk verdampt, zoals elk jaar in de zomer. Gelukkig was het kleine deel nog goed gevuld en lekker fris.


De Puffels koelen af

Leuke post

Yes! Mijn moeder heeft weer wat Margrieten opgestuurd en als extra verrassing een Mr. Jummy weekplanner. Ja, die Mr. Jummy pop van Sultana die vorig jaar zo snel uitverkocht was. Natuurlijk nog wel op marktplaats.nl voor schandalige bedragen (15-20 euro). Zo graag wilde ik 'm blijkbaar ook weer niet.



Inmiddels heb ik via een collega van Frank een hele stapel Libelles, Beaumonde en zo gekregen. Daar ben ik wel even zoet mee. Maar de Margrieten blijven welkom! Ik moet toch goed op de hoogte blijven van Sannes belevenissen?

Yosemite - Buddy op reis

Een bedrijf dat dingen verkoopt, doet aan marketing. En het leukste van marketing zijn de "marketing goodies". Zo geeft mijn bedrijf al 'n tijd lang van die grappige schuimrubberen poppetjes weg. Het lijkt 'n beetje op 'n stress-bal, maar dan eentje die je de schuld kunt geven van je problemen.

Een leuk initiatief is dat er 'n website is gemaakt waar mensen hun foto's van deze buddies in leuke situaties kunnen inzenden. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen: die Buddy ging dus mooi mee naar Yosemite.

De mooiste foto is van Manon's hand:


Buddy poseert voor de "half dome"

Je ziet het niet, maar de buddy stond hier op mijn hoofd. Maar twee van die kale bollen, dat glom toch iets teveel in de zon.

• de SDL website met alles foto's


• al onze verhaaltjes over Yosemite

Je komt ze ook overal tegen

Het is duidelijk te merken dat de zomervakantie in Nederland aan de gang is. Ik weet niet hoeveel Nederlanders we zijn tegengekomen in Mariposa en Yosemite, maar het waren er veel. Bij het inchecken in ons hotel zei de dame dat wij de 7e 'Van' waren die ze die dag incheckte. "You've taken over the place!" En ik geloof dat ze niet overdreef.



Zo zaten we maandagochtend lekker te ontbijten toen er een vrouw op Rielle af liep en zei "Ja, je bent 't echt!" Dat was een moeder van een van Wouters oud-klasgenootjes. Het jochie zat lekker zijn wafel op te eten en Wouter had ook meer aandacht voor zijn cereals. Waarschijnlijk zien ze elkaar weer in Las Vegas, want ze zitten in hetzelfde hotel.

Yosemite Valley

Maandag zijn we naar Yosemite Valley gegaan. Hoewel deze vallei maar 1% van het totale oppervlak van Yosemite beslaat, is het ruimschoots het meest bezochte deel van het park. En dat is ook niet zo gek, want het is 'n behoorlijk mooi gebied. Nee, dat is niet goed uitgedrukt: Yosemite Valley is ongelofelijk mooi. Ik had constant het idee dat ik in 'n ansichtkaart was beland.

Busverbinding

Je kunt door Yosemite Valley prima met de auto rijden. Veel van de bezienswaardigheden zijn goed te bereiken en er is redelijk wat parkeerplaats. Maar toch word aangeraden om je auto achter te laten op de grote parkeerplaats bij Yosemite Village en verder met de gratis bus te reizen.

 
 
Klik op de foto om in te zoomen

De shuttle-bussen rijden ongeveer elke 10 minuten en doen in totaal 21 haltes aan. Onze auto stond bij de Visitor Parking, we zijn opgestapt bij halte 10 en uitgestapt bij halte 16. Daar wilden we watervallen gaan kijken.

 

Maar op de een of andere manier werden we meer aangetrokken door het snelstromende water.

 

Later hebben we de bus naar halte 17 genomen om het "Mirror Lake" te bekijken, maar dat vertellen we later wel. Vanuit halte 17 zijn we verder gereden naar halte 21. Dat klinkt om - maar als je op de kaart kijkt, zie je dat je dan weer terug bent bij de parkeerplaats. Precies op tijd, want onze flesjes water waren bijna leeg.

Fietsen

Je kunt trouwens ook goed fietsen in de vallei. Er liggen fietspaden waar de gemiddelde Nederlandse provincie zich niet voor zou schamen - netjes geasfalteerd en gescheiden van de auto-rijbaan. Je kunt zelf fietsen meenemen, maar uiteraard zijn er ook fietsen te huur. Ik weet niet wat het huren van fietsen kost, maar (Amerikanen kennende) het zal wel flink duur zijn.

Campings

Er zijn ook 'n aantal campings in Yosemite Valley. Bij sommige campings staat je tent, caravan of hut al klaar. Maar bij andere campings neem je je eigen tent mee. We zagen we zelf van die typische koepeltentjes staan. Riëlle maakte zich wat zorgen of die tentjes wel "bear proof" zijn. Maar volgens mij maakt ook je caravan geen schijn van kans tegen 'n aanhankelijke zwarte beer. En toch... ik denk dat Manon en ik nog wel 'n keer in 'n tentje in Yosemite terecht komen. Mij lijkt het in elk geval fantastisch.

Eentje voor pa en ma puf

Twee setjes broers

Grote dennenappels

Grote bomen hebben grote stammen, grote takken en grote vruchten. In het geval van de Sequoia zijn dat dus grote dennenappels.

 

Maar ja, hoe breng je de afmetingen van die dennenappels goed in beeld. Kijk... daar heb je dan altijd twee van die handige neefjes voor:

 

Oh ja, de Kalos/Aveo in de achtergrond helpt natuurlijk ook voor het perspectief.

Grizzly Giant

Frank noemde eerder al de Grizzly Giant, een van de grootste sequoia's die in Mariposa Grove of Giant Sequoias staat. Dat is een onderdeel van Yosemite National Park (bij de zuidingang van Yosemite).


Stukje van de Grizzly Giant

Een van de takken is 2 meter in diameter, dat is meer dan de gemiddelde niet-sequoiaboom die in de Mariposa Grove te vinden is.

Taaie bomen
Seqouia's kunnen ouder worden dan drieduizend jaar! Dus de Grizzly Giant is met z'n 1800 jaar net een beetje volwassen aan het worden. Ze worden zo oud omdat er veel tannine in de boomschors zit. Dat houdt de groei van schimmels en bacterien tegen, die andere bomen kunnen verzieken. Omgevallen seqouia's rotten dan ook niet weg, maar blijven liggen waar ze zijn gevallen. Pas als de tannine is weggespoeld door regen- en smeltwater, kan het rotten beginnen. Maar dan kunnen er al weer eeuwen overheen zijn gegaan.

De tannine zorgt er ook voor dat de seqouia's bosbranden overleven. Sterker nog: de seqouia's hebben bosbranden nodig om te overleven. De natuurbeheerders zetten heel bewust bepaalde stukken van het bos in brand, zodat alle kleinere vegetatie (concurrentie voor de seqouia's) en gevallen bladeren verdwijnen. De achterblijvende as is weer een goede voeding voor de sequoia's. Een bijkomend voordeel is dat de dennenappels van de sequoia's door de hitte van de branden open springen, zodat de zaden zich kunnen verspreiden en nieuwe bomen kunnen worden. Zijn de branden er niet, dan zijn de bomen afhankelijk van de eekhoorns die de dennenappels uit de bomen slaan Sorry, ik bedenk 't niet, we hebben 't gelezen op een van de informatieborden. De dennenappels laten namelijk niet vanzelf los.

En wat vind je hier van:

Zaag een tunnel in de voet van de seqouia en de boom trekt zich er niets (?) van aan.

Yosemite - grote bomen

... en we zijn weer terug. Van zondag tot vanmiddag zijn we weg geweest op onze eerste trip naar Yosemite National Park. We hadden samen met Mike, Riëlle en de kids 'n hotel geboekt in Mariposa. Dat is 'n plaatsje zo'n drie uur hier vandaag. Het is vanuit Mariposa nog 'n uur naar de ingang van Yosemite, maar hoe dichter bij het park je komt des te duurder worden de hotels. Dus Mariposa is voor veel mensen de laatste betaalbare stop.

Op zondag zijn we gelijk naar de Mariposa Grove gereden om grote Sequoia-bomen te bekijken. Normaal betaal je $20 per auto (ongeacht het aantal inzittenden) voor 'n kaartje dat je 'n week toegang geeft tot het park. Maar toen wij er zondag waren was de toegang gratis. Dat maakte voor ons niet veel uit, want op maandag moesten we alsnog 'n kaartje kopen. Maar het blijft natuurlijk 'n leuk idee dat je soms gratis het park in kan. Deed de Efteling dat ook maar 'ns.

Op de parkeerplaats was het gelijk al raak met de grote Sequoia-bomen. Manon ging aan de voet staan en Mike, Riëlle en Wouter keken hoe groot de boom was.

 
 

Door de Mariposa Grove zijn flink wat wandelpaden aangelegd die je langs de bekendste plekken leiden. Het was nogal warm op zondag (rond de 40 graden), dus wij hebben niet de langste route gekozen. Als verdediging: we hadden ook het treintje kunnen nemen, dat is pas echt laf.

 

Ondanks de goede zorgen valt er soms 'n Sequoia om. Dat komt doordat ze nogal ondiepe, korte wortels hebben en daardoor niet altijd even stevig staan. Het is natuurlijk jammer dat er soms 'n boom van vele eeuwen oud omvalt. Maar het geeft je tegelijk wel weer 'n andere blik op de enorme omvang van deze giganten.

 

 

De oudste boom die we hebben gezien is de Grizzly Giant die zo'n 1800 jaar oud is. Het is 'n raar idee om 'n boom te zien waar de Romeinen nog tegenaan hebben staan plassen. Nou ja... als de Romeinen Noord Amerika hadden ontdekt natuurlijk.

 


 

In Yosemite

Vandaag zijn we met Mike, Riëlle en de kids in het Yosemite National Park. Het is een van de bekendste nationale parken van de verenigde staten en ligt op zo'n drie uur rijden van Santa Clara. Het is eigenlijk schandalig dat we er in de afgelopen 8 maanden nog nooit geweest zijn. Maar daar komt vandaag dus verandering in.

Even voor de echte Hollanders: je spreekt de naam van het park uit als Josémitie (volgens de Engelse Wikipedia yo-SEM-it-ee) en dus niet (zoals ik regelmatig hoor) Djosumaait.

Vaste prik

Ook Mike, Rielle, Bob en Wouter moesten er aan geloven: eten bij Red Robin, inclusief de Towering Onion Rings:



Familieportretje:


Mike zei bij binnenkomst dat het restaurant hem deed denken aan Annette's Diner in Disneyland Paris. En dat klopt wel, hoewel de kleurstelling compleet anders is, ze hier niet op rollerskates rondrijden en geen Grease Lightning op de bar zingen. Ze 'zingen' wel een verjaardags-yell. Ik vraag me altijd af of al die mensen (of beter hun kinderen) echt jarig zijn of gewoon bescandeerd willen worden.

Tank

Dit is het slagschip waarmee onze logees de komende weken door California en Nevada gaan rijden:

Bob en Wouter voor de Chevrolet Tahoe.

Vier logees in een kamer

Tsja... als je ineens vier logees in je appartement met twee slaapkamers kwijt moet, dan is het 'n beetje improviseren. Manon heeft dus 'n tweepersoons luchtbed gekocht voor Bob en Wouter.

 

En Mike en Riëlle kunnen onze normale logeerbedden gebruiken.

 

Maar als je die twee zaken dan combineert in die ene logeerkamer, wordt 't wel 'n beetje krap.

 

Misschien is het ook wel daarom dat de vier Puffels vandaag alweer verder reizen. Ze gaan nu twee dagen naar San Francisco. En dan ontmoeten we ze zondag weer in de buurt van Yosemite park.

Badderen

Na een dagje serieus shoppen in de outlet van Gilroy (Tommy Hilfiger, Calvin Klein en Adidas zijn vast heel blij dat de Puffels op bezoek zijn), was het tijd voor wat ontspanning in ons zwembad en de hot tub.

Ik weet niet hoe warm het water is in het zwembad, maar het was zeker 37 graden Celsius. Alsof je in een therapiebad stapt. En het water in de hot tub was nog een paar graden hoger, au... Voordeel is wel dat het water in het zwembad dan ineens een stuk frisser aanvoelt en het zonnen houd je dan ook een stuk beter uit.

Mike en Rielle in het zwembad.

De jongens vonden al snel een vriendje om mee te spelen:

Nieuwe logees

Straks komen Mike, Rielle, Bob en Wouter met Frank thuis. We hebben ze vanavond opgevangen op San Francisco Airport. Deze keer wisten we dat we bij Domestic moesten zijn en dat we ze konden opwachten bij de bagageband.

Frank rijdt met ze mee in de huurauto, ik ben vooruit gereden en zit nu op ze te wachten.

Oh, daar zijn ze al! Helemaal moe, want al 23 uur onderweg (via Frankfurt en Chicago), maar wel hyper van de huurauto. Ze hebben namelijk een Chevrolet Tahoe, een nog al grote SUV.

Nu gaan we een biertje drinken en dan slapen.

Niles - het Hollywood van de stomme film

Niles is 'n oud dorpje op zo'n 30 kilometer hier vandaan. Het is tegenwoordig onderdeel van Fremont, maar vroeger was het 'n zelfstandige plaats. Het is 'n wat vervallen plaatsje waar alles aan vroeger doet denken: de kleuren, de geur en de bouwstijl.

 
Het historisch centrum van Niles

Niles was vroeger 'n druk stadje. In eerste instantie doordat de spoorwegen uit het noorden en het zuiden er samenkwamen. Maar later werd het vooral bekend omdat het 't Hollywood van de stomme film was. Veel beroemde films zijn in Niles opgenomen. En sommige punten in het winkelstraatje van Niles verwijzen nog naar die gloriedagen.

 
een bord met 'n cameraman verwijst naar de stomme films die hier zijn opgenomen

 
het stomme-filmmuseum rook erg onfris, dus we zijn niet naar binnen gegaan

Tegenwoordig is Niles 'n beetje vervallen. Maar zoals dat hier zo goed kan: ze zijn maar wat trots op hun vergane glorie. Dus de winkelstraat zit vol met: antiekwinkeltjes, goedkope kappers en kroegen. En er zijn veel jaarlijkse evenementen: een stomme-film-festival, 'n autoshow en 'n hondenshow.

 
de jaarlijkse hondenshow is binnenkort

Hmmmmm... eigenlijk heeft het toch wel wat. Niles - ga er gerust even langs als je in de buurt bent.


Zie ook:

• de wikipedia-pagina over Niles


• de mooiere beschrijving van de Niles-inwoners zelf

California Extreme

Eergisteren zijn we naar California Extreme geweest, een flipper- en videogamesshow. We dachten dat het een klein zaaltje met wat flipperkasten en arcadespellen zou zijn, maar het was best groot. En wat een herrie!

Meer kasten dan we hadden gedacht

Bij de ingang stonden wat oude kasten uit de jaren '30. Je kunt dan alleen een kogeltje afschieten en die stuitert dan via spijkertjes in een vakje. Er komen nog geen flippers aan te pas.

Flipperen zonder flippers

Daarna hebben we echt geflipperd. Niet dat ik er heel veel van bak, meestal verdwijnt de kogel al heel gauw in 't gat. Vaak zo snel dat ik van de kast een nieuwe kogel krijg om het nog eens te proberen.


Buiten de zaal stonden nog een heel stel flipperkasten. Daar kon je meedoen aan een toernooi. Hoofdprijs was een Indiana Jones flipperkast.

Mannen hard aan het werk om Indiana Jones binnen te slepen

Stonden we lekker te pinballen, moesten we weg omdat het een toernooikast was en wij niet meededen... Toen hebben we nog maar even Donkey Kong gedaan.


En Ice Cold Beer, geen flipperkast maar meer een behendigheidsspel:


Guitar Hero hebben we ook nog gedaan. Dat was wel leuk, zeker nu we de Wii niet meer hebben.


Hier nog een foto met Rudy(van een foto gemaakt door Kevin Tiell), speciaal voor Mike. Mike heeft namelijk de Fun House flipperkast thuis staan, met Rudy er in.