Vrijdag ben ik teruggekomen van een weekje in Nederland. Ik heb het gevoel dat ik nu eindelijk 'n beetje begin bij te komen.
Een week is echt te weinig tijd om het tijdsverschil goed te overbruggen. En helaas ook (veel) te weinig tijd om iedereen op te zoeken die ik graag weer 'ns zou zien. Helaas is 'n week wel zo ongeveer de tijd die ik voor m'n werk nodig had. En langer zou ik 't ook niet leuk vinden om zonder Manon op pad te zijn.
Dus ik geloof dat we toch privé op vakantie moeten naar Nederland als we iedereen weer 'ns willen zien. Maar dit jaar nog niet hoor. We hebben het hier nu nog veel te druk met werk en bezoek om op vakantie naar Nederland te gaan.
Het eerste dat me vorige week in Nederland trouwens opviel is het verschil in het soort warmte. Na de 40+ graden van 'n paar weken terug dacht ik toch aan warmte gewend te zijn. Maar toen ik in Amsterdam uit de trein stapte was het 30 graden en liep het zweet echt met straaltjes van m'n rug. Ik wist wel dat warmte in Nederland veel vochtiger is dan in Californië, maar ik had niet verwacht dat het verschil zo groot zou zijn.
In de laatste dagen had ik 't nog even (figuurlijk) flink benauwd. 'n Collega vroeg of ik me al op Esta had geregistreerd. Esta (electronic system for travel authorization) is het nieuwe elektronische systeem waar reizigers naar de VS zich uiterlijk 72 uur voor vertrek moeten aanmelden. En de vraag van mijn collega kwam natuurlijk minder dan 72 uur voor mijn terugreis. Paniek in m'n hoofd, want zou ik 't land wel inkomen?
Gelukkig viel het allemaal erg mee. Esta is alleen voor reizigers die op 'n Visa Waiver Program de VS binnen komen. Dus voor reizigers die de groene kaart invullen. Manon en ik hebben 'n visum en hoeven ons daarom niet bij Esta aan te melden. Maar ja, ik werd toch 'n stuk rustiger toen ik voorbij de "immigration"-balies was.
Zie ook:
maandag 13 juli 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten