Mijn Guardian

Jaren geleden heb ik in Nederland al eens een paar dagen met een continue bloedglucosemeter gelopen. Mijn internist wilde weten of ik 's nachts door hypo's (te lage bloedglucosewaarden) heen sliep en dan daardoor overdag hoge pieken had. Daarvoor had het Diabetescentrum een leenmeter. Ik moest alleen betalen voor de sensor. Er kwam niet veel uit, want de sensor was niet goed ingebracht. We lieten het er maar bij en concludeerden dat dat gejojo nou eenmaal bij mij hoort.

Sinds we in Californie wonen, ben ik onder behandeling van een 'endocrinologist', een klierendokter (insuline wordt normaliter in de alvleesklier aangemaakt, maar niet bij mij). Zijn missie was om me helemaal goed in te stellen. Hij zou de Nederlandse artsenij wel eens laten zien hoe je zo'n moeilijk geval in het gareel krijgt. Na een half jaar begroette hij me en zei toen "I think we're stuck here. Have you ever considered a continuous blood glucose monitor?" ('Volgens mij bereiken we niets met de behandeling. Ooit gedacht aan een continue bloedglucosemeter?'). Nou ben ik altijd wel in voor nieuwe gadgets, dus werd de aanvraagprocedure bij de zorgverzekeraar gestart voor een Medtronic Minimed Guardian.

De aanvraag
Omdat ik onder een PPO-zorgverzekering val, mag de diabetesverpleegkundige niet de aanvraag voor me doen. Ik moest zelf contact opnemen met Medtronic. Gelukkig had ze een contactpersoon. Die probeerde me allerliefst ook een Medtronic insulinepomp in de maag te splitsen, maar daar ben ik toch te Hollands voor. Mijn Accu-Chek Spirit doet het prima en gaat nog 180 dagen mee, laat ik die eerst maar eens opgebruiken.

Al mijn gegevens werden in het systeem ingevoerd, waaronder ook de contactgegevens van mijn arts. Medtronic zou mijn arts benaderen voor een 'Letter of Necessity' (noodzakelijkheidsverklaring). Verder moest ik een maand aan waarden uit mijn diabetesdagboek opsturen, zodat iemand van Medtronic kon bepalen of ik wel in aanmerking kwam voor de Guardian.

Na een paar weken kreeg ik het sein dat de verzekeraar akkoord is en dat 90% wordt vergoed. Dan blijft er $110 voor mij over voor de beginnersset (Guardian + transmitter + 4 sensoren). Het pakket werd opgestuurd en een instructrice zou contact met me opnemen voor de uitleg. Ik mocht onder geen beding zelf met het apparaat aan de gang gaan! Dat stond ook nog tig keer op de doos, op de handleiding, in de handleiding en op een los blaadje.

In de praktijk
Inmiddels heb ik de instructie gehad en loop ik een week met Guardian rond. Op wat foutmeldingen na gaat het aardig. Het leuke is dat ik trendgrafieken op de meter kan volgen van de afgelopen 3,6, 12 en 24 uur. De sensor die ik in mijn buik schiet, zendt elke vijf minuten namelijk een waarde naar de meter. Gelukkig gebeurt dat draadloos, want ik heb al een slangetje lopen van mijn pomp naar mijn buik.



In de Guardian staat een boven- en ondergrens ingesteld. Als ik over die grenzen heen ga, krijg ik een alarm te horen. De Guardian is vooral bedoeld om de stijgingen en dalingen in de gaten te houden. Maar hij kan er rustig 100 mg/dl (5,5 mmol/l) naast zitten, ook al voer ik drie keer per dag een bloedglucosewaarde in om te ijken. Daarom moet ik op de oude manier -via een vingerprik- mijn bloed meten om te zien of de Guardian wel gelijk heeft. Als de vingerprik akkoord is, mag ik wat doen (iets eten/drinken of juist insuline toedienen). Niet heel handig, maar wel veilig.

Een groot nadeel is dat ik nu met twee apparaten rondloop, eentje aan mijn beha en de andere aan mijn broekriem. Als ik nou toch die Medtronic pomp (Paradigm Real-Time) had geregeld, dan had ik maar een apparaat gehad, want meter en pomp ineen. Ik moet wat te wensen over hebben he.