Weekendje Monterey

Om te vieren dat we 8 jaar getrouwd zijn, zijn we afgelopen weekend naar Monterey geweest. Dat is 75 minuten rijden hier vandaan. Nadat we 's avonds hadden ingecheckt bij Hotel Abrego, zijn we naar downtown Monterey (Alvarado Street) gewandeld. Daar was het nogal druk, want er was een Show 'n Shine Cruise: een parade van gepimpte auto's van voor 1974.

Fietsen
Ons weekend is geen weekend als we niet een stuk fietsen, dus hadden we fietsen gehuurd bij Adventures by the Sea. We zijn via Fisherman's Wharf en de kust richting 17 Mile Drive gereden. Bij de eerste horde zeeleeuwen op een strandje moesten we natuurlijk even stoppen voor een fotomoment.




Bij Bird Rock hadden we weer even een pauze om de zeeleeuwen en aalscholvers te bewonderen. En om te zien of we ergens in de oceaan een walvis konden spotten. Die hebben we niet gezien, wel heb ik wat gestoeid met verrekijker en camera.


Toen we bij Pebble Beach aankwamen, vonden we het tijd voor lunch. En tijd om weer terug te keren. Het is een nogal heuvelige route en dat zijn we niet gewend.


Blij dat we Pebble Beach hebben gehaald.

Onze fietstocht was in totaal zo'n 42 kilometer:

View Fietstocht Monterey in a larger map

Toen we de fietsen inleverden, hoorden we dat er een Brewery op steenworp afstand lag. Gevaarlijke combinatie!


Sprookjesachtig zeeleven
Sinds de zeepaardjestentoonstelling is geopend in april roep ik dat ik naar het Monterey Bay Aquarium wil om die rare beestjes van dichtbij te bekijken. Ik had de tickets al online gekocht en zondag zijn we gegaan. We bleven direct hangen bij de zeeotters, die werden net gevoerd. Wat zijn dat grappige dieren!


Voordat we de zeepaardjes gingen bekijken, verbaasden we ons er over dat kwallen zo mooi kunnen zijn.

Frank maakt foto van een 'kwallenregen'

Eindelijk, de zeepaardjes. Boeiende schepsels hoor. Het vreemdste exemplaar was deze wel, de 'leafy sea dragon' (grote rafelvis):


Na een rondje Cannery Row zijn we naar huis gegaan.

IJstaart

Mijn fiets

Een favoriete scene van ons: de meeuwen in Pixar's Nemo die "mijn" roepen om de vis die op hun pier wordt gegooid. Toen in Monterey deze meeuw wel erg dicht bij ons kwam zitten, konden we dan ook aan niks anders denk: "mijn fiets".

Pinata

Tijdens een verjaardag werden een paar pinata's opgehangen: deze haai en pinguin.


Pinata's zijn gemaakt van papier-mache en zitten tjokvol snoep en/of kleine cadeautjes.


De jarige job moet geblindoekt de pinata kapot slaan. Is dat gelukt, dan storten de gasten (meestal kinderen) zich op de waterval van snoepjes.

Zie ook:
- Pinata (Engels)

AAA...accu op

Tja, daar sta je dan rond half zes met je boodschappen voor het avondeten op de parkeerplaats bij Trader Joe's. En met een auto die het niet meer doet... Afgelopen weekend hadden we ook al startproblemen, maar niet zo hardnekkig als deze keer. Nu was het echt einde oefening. Alleen het motorolielampje brandde nog flauwtjes en ik hoorde een zwak 'njng, njng'-geluidje. Motorolie gecontroleerd, die was prima. Die middag verkeerde benzine getankt? Nope, altijd netjes dezelfde.

Tijd om AAA (spreek uit als 'triple A', American Automobile Association oftewel de ANWB) in te schakelen. Na een half uurtje kwam de sleepwagen ('tow car') aanrijden en de monteur zag al snel dat het de accu was. Op de contacten lag namelijk hoopjes wit poeder. Aha, een overleden accu. Hij belde direct met de centrale of de Battery Service kon komen om de accu te vervangen, maar die hadden een lange wachttijd. Toen heeft hij de auto maar ge-jumpstart (is daar geen kort Nederlands woord voor? 'starten met startkabels' zegt Van Dale), zodat ik naar huis kon rijden en daar kon wachten op de nieuwe accu.

Thuis weer naar de centrale gebeld om de Battery Service op bezoek te krijgen. Gelukkig was het niet meer zo druk, binnen een half uur stond sleepwagen nr. 2 voor de deur en was de accu binnen no-time vervangen. Kosten: $130 inclusief afvoeren van oude accu.

Kunnen we gelukkig met onze eigen auto dat weekendje naar Monterey.

Dr. Phlox

Dacht ik toch dat deze bestuurder van de Phlox-bloemen (vlambloemen) houdt, blijkt het een Trekkie te zijn. Dr. Phlox is een karakter uit Star Trek.

Belgische frietekes

Tijdens onze fietstocht met Vincent en Esmarij, kwamen we een Italiaans festival tegen. Daar stond een kraampje met de veelbelovende tekst "Belgian Fries" en op de afbeelding stond zelfs een puntzak. Zou het?


Helaas, het was 'gewone' Amerikaanse garlic fries, maar die smaakten ook niet verkeerd hoor!

Lekke band

Zijn we lekker aan het fietsen met Vincent en Esmarij, stopt Frank ineens: lekke band. Terwijl hij de buitenband loswrikt, voelt hij een gek blokje in de band. Nou is net de binnenband vervangen door een Amerikaanse fietsenmaker, dus misschien hoort het hier wel zo.

We speuren met z'n vieren naar het gat. Dat (beter is 'die') vinden we al gauw. Twee flinke japen in een ovalen afdruk.


Ineens zien we de boosdoener liggen in de buitenband. Het is een verdwaald metalen 'kraagje' dat om het dunnere ventiel heen moest, om de Amerikaanse (Duitse?) binnenband pas te maken in de Hollandse velg. Alleen zat het kraagje keurig op z'n plek. Dit was dus een verstekeling. Gelukkig zijn Vince en Es erg goed in bandenplakken (Frank en ik namelijk niet zo) en konden we ons rondje zonder problemen vervolgen.



Inmiddels heeft de fietsenmaker de binnenband gratis vervangen. De geplakte binnenband heb ik meegekregen als reserve. De band was goed geplakt en nieuwe 28" binnenbanden zijn hier niet altijd op voorraad. Hier rijden ze vooral met 26" wielen.

Golfland Arcade

Manon heeft de laatste tijd ineens de behoefte om hier in de buurt naar plekken te gaan waar je kunt flipperen. 'n Tijdje geleden waren we al bij de Pizza Depot in Sunnyvale. Twee weken terug hebben we geconstateerd dat de ene flipperkast bij de Midnite Lanes (bowling) niet zo best meer was. En vorig weekend gingen we naar Golfland in Sunnyvale (op El Camino Real).
 

Golfland is 'n mini-golfbaan, vandaar de naam. Maar ze hebben we ook vaak 'n arcade bij zitten. Toen we aankwamen, leek het er even op dat de arcade dicht was. Maar gelukkig viel dat mee, het was gewoon nogal donker binnen.

 

We hadden de hoek met flipperkasten snel gevonden. Lord of the rings, Spiderman en Monopoly - drie moderne klassiekers van Stern Pinball.

 

Met Lord of the rings gingen Manon en ik redelijk gelijk op. Spiderman is duidelijk meer mijn soort kast - en met Monopoly veegde Manon de vloer met me aan. Al met al zijn we voor zo'n $4 ruim 'n half uur aan het flipperen geweest.



Ik denk dat we nog wel 'ns terugkomen in deze arcade.

Zie ook

• Flipperen bij de Pizza Deport


• Onze ervaringen bij Dave & Busters - een grote keten van (flipperkastloze) arcades

Linedancen, kronkelweg en pancakes

De afgelopen dagen hebben we gezelschap gehad van Sandra en Marcel. Sandra is een van de Davi-Ex-meiden, een vriendinnenclubje dat is ontstaan toen we allemaal bij Davilex werkten. Zij had met haar man een rondreis gemaakt en hebben de laatste dagen bij ons doorgebracht.

Omdat Sandra in Nederland aan linedancen heeft gedaan, leek het me wel leuk om weer eens naar de Saddlerack in Fremont te gaan. Ik heb Frank nog steeds niet zo ver gekregen om een keer met me mee te gaan, dus als de gelegenheid zich voordoet pak ik m'n kans! Gelukkig vonden Sandra en Marcel het ook een leuk idee. Alleen had Sandra geen gladde schoenen mee en dacht ik dat je niet op slippers mocht dansen. Dus we MOESTEN schoenen kopen. Ik ook ;o) Na onze shopronde hadden we Marcel thuis opgepikt voor de lunch en daarna hebben we nog een stukje gewandeld in het Almaden Quicksilver County Park. Een mooi gebied waar vroeger kwik werd gedolven.



Nou zijn Marcel en Sandra wel wat gewend, de afgelopen weken hebben ze aardig wat kilometers gewandeld in Bryce Canyon, Yellowstone en zo, maar door de droge warmte was dit toch even anders. Nou waren we ook wel wat laat begonnen, dus konden we niet echt een rondje maken. Bovendien moesten we fit blijven voor de linedance-les.

Crazy Foot Mambo
Nu weet ik zeker dat de woensdag voor beginners is en de lessen op donderdag voor gevorderden. Het ging een tikkie sneller en met draaien, maar gelukkig pikten we de Crazy Foot Mambo alledrie goed op. Sandra was zelfs zo dapper om nog een dans in de pauze mee te doen. Na de lessen was het vrij dansen op live muziek.


Kronkelen
Vrijdag was een mooie heldere dag, prima om naar het puntje van Mount Hamilton te gaan voor een blik op Silicon Valley. De herfstkleuren beginnen al te komen, dat zag er mooi uit. Onderweg kwamen we nog een overstekend hert tegen en onze lunch op Mount Hamilton lokte een troep California Quails (kwartels) uit de bosjes.



Pancakes
Omdat een vakantie in de VS niet helemaal af is zonder American Pancakes te hebben gegeten, zijn we de laatste avond naar de IHOP geweest. Daar kregen we het idee om nog even bij Dave & Buster's langs te gaan. Daar hebben we ons nog een tijdje vermaakt achter de machines. Ze hebben wat nieuwe spellen, waaronder Guitar Hero. Erg leuk!



Inmiddels zitten Sandra en Marcel thuis bij de ratjes, klaar om weer aan het werk te gaan. Bedankt voor jullie komst, het was erg leuk dat jullie er waren! En bedankt voor de Parodontax ;o)

Zie ook:
- Dansbeschrijving Crazy Foot Mambo
- California Quails

Nr Maya

Wat 'n leuke nieuwe serie is dat die Manon is begonnen zeg! Vanity plates kom je hier vaak tegen en ze kunnen soms heel grappig of lastig zijn. Dit is er één van die laatste categorie. Want wat doet deze goeie man of vrouw?

Zie ook:

• Manon's eerste verhaaltje over Vanity Plates


• Alle Vanity Plates waar wij over geschreven hebben

Is hij de man van Knight Ridder?

Als je hier in het centrum van San Jose rondloopt, kun je er niet omheen. Er staat 'n gebouw met daarop in enorme letters "Knight Ridder". Altijd goed voor 'n gniffel en even rondkijken of KITT eraan komt. Knight Ridder was het bedrijf achter een flink aantal kranten in de VS. Tegenwoordig is het onderdeel McClathy, een nog grotere uitgever. Maar het gebouw in het centrum van San Jose heeft nog steeds het veel catchier "Knight Ridder" op het dak staan.



In het Guadalupe Rivers Park in het centrum van San Jose zagen we dit standbeeld staan. Tony was ook 'n uitgever. En hoewel de wikipedia-pagina over Knight Ridder niets over Tony zegt, wat hij de laatste grote baas van Knight Ridder voor ze werden overgenomen.

Maar natuurlijk heeft hij deze grote, bronzen schoen vooral te danken aan het goede werk dat hij voor het zich ontwikkelende San Jose heeft gedaan.

• de wikipedia-pagina over Knight Ridder"


• een achtergrond-verhaal over Tony Ridder


• Ruud en Margie in San Jose

Gedramatiseerde film ontdekking diabetes

Via de CGMS mailing list over continue bloedglucosemeters kwam ik op YouTube deze docu-drama uit 1988 tegen: Glory enough for all. De film is opgeknipt in 22 stukken van 10 minuten.



Het gaat over de uitvinders van de insuline: dr. Frederick Banting (de uitvinder), professor MacLeod (die een laboratorium beschikbaar stelde tijdens een zomervakantie), Bantings assistent en biochemicus James Collip. Ze hebben in 1921 de insuline uitgevonden.

Let op: de film is Engelstalig en niet ondertiteld.

Zie ook:
- Frederick Banting
- MacLeod
- Charles Best
- James Collip
- Mailing list CGMS (Engelstalig)

Eng groot oog

Nou, eigenlijk meer een eng grote pupil. Ik had het ogenonderzoek van de opticien toch maar even over laten doen in het Vision Center van het ziekenhuis. Het bleek toch vergoed te worden door onze verzekeraar.

Het Vision Center is niet zo modern als de opticien. Ze hebben helemaal geen retinafoto's gemaakt. Maar verder wel grondig onderzocht (ik heb '20/20 vision' en de rest is ook goed!) en het zit nu in mijn medisch dossier van het ziekenhuis. Het vervelende van zo'n test is dat ze je ogen druppelen om de pupillen te vergroten ('dilate'). Gelukkig had ik mijn zonnebril bij me. Met gewone pupillen is het licht hier al fel, laat staan met vergrote pupillen.

Thuis aan de eettafel zei Frank "Wat zit je toch met je ogen te knijpen." Dus ik liet 'm even in de poppetjes van mijn ogen kijken, zodat hij kon zien waarom:

Normaal heb je alleen zulke grote pupillen als het donker is.

Boulder Creek - terug in de tijd

Afgelopen weekend zijn we naar Boulder Creek geweest. Dat is 'n stadje in de bergen van Santa Cruz. De reden dat we er naartoe gingen is dat Manon er laatst 'n huis te huur had zien staan. En hoewel de woon/werk-rit dan net iets te lang wordt, was haar interesse wel gewekt: wat is dat voor stadje in de bergen?

 


Zoals je kunt lezen op de foto is Boulder Creek 'n oud stadje - en daar zijn ze nogal trots op. De winkelstraat is zoveel mogelijk in originele staat gehouden, net als in Niles.



Ik zie mezelf nog niet elke week hier door de winkelstraat banjeren. Maar voor 'n keertje was het wel leuk. Oh ja, en je kunt er natuurlijk 'n prima hamburger eten in de "brewery".

 

Zie ook:

Niles - ook zo'n oud stadje

• Wijn proeven in de Santa Cruz mountains

Zonnig geboortekaartje

Toen we het nieuws kregen dat een vriendin van Frank een dochtertje had gekregen, ben ik direct een zonnig felicitatiekaartje gaan kopen. Ik wilde wachten met versturen totdat het geboortekaartje van Sophie echt binnen was. Dat was een week later. En wat een toeval: Sophies kaartje heeft een zonthema!

Labor Day Weekend: fietsweekend

Pfff... zo'n lang weekend kost je je benen. Gisteren zijn we naar downtown Mountain View gefietst en vandaag leek het ons leuk om dwars door Santa Clara richting Saratoga te gaan.

Mountain View
Doel was om een stukje Stevens Creek Trail te doen, maar in mijn achterhoofd had ik 'lunchen in Mountain View' als doel. En dat is gelukt ;o)

Lunch bij Fiesta del Mar Too op Villa Street. Lekker gegeten en mooie stoelen.


Op de terugweg ontdekten we Sunnyvale Baylands Park. We waren er al eens ten noorden langsgefietst, maar konden er toen niet bij komen.

Naar Cupertino/Saratoga
We hebben tot nu toe nog niet door Santa Clara naar het zuiden gefietst, omdat er nogal wat grote, drukke wegen zijn. Maar we wilden per se de San Thomas Aquino/Saratoga Creek Trail langs Lawrence Expressway proberen, dus hebben we erg ons best gedaan een rustige route uit te stippelen. Bovendien was het Labor Day, dus niet druk op de weg, redeneerden wij.



We hebben Saratoga net niet gehaald. Bij Prospect Road vonden we het wel mooi geweest. De trail eindigde daar en dat vonden we een mooi punt om -na een broodje bij Boston Market en yoghurtijs van Yogurtland- weer huiswaarts te gaan. De terugweg was minder rustig. Ondertussen was het drukker op de weg (rond enen) en we wilden niet te veel omrijden dus hebben we toch voor grotere wegen (Saratoga Ave, Kiely Blvd en zo) gekozen.

Fietsroutes
De rondjes (oranje voor Mountain View, bruin voor Cupertino/Saratoga; de gele punaises geven oversteekplaatsen en andere belangrijke informatie aan):

View Fietstochten San Jose in a larger map

Chips, booze en gladiolen

Notitie voor onszelf: het is niet verstandig om op zaterdagavond, eigenlijk net na etenstijd, samen boodschappen te gaan doen. Want dan komen we dus thuis met: chips, Smirnof-mixjes en gladiolen.

Gebakken (niet gefrituurde) ribbelchips	255 gram	$3.79		€???
Gladiolen	5 stuks	$2.99		€???
Smirnoff Ice	6 stuks	$7.49		€???

Is er weer iemand aan het thuisfront die dezelfde vreemde blikken bij de supermarkt durft te verzamelen om onze vraagtekens in te vullen?

Labor Day

De eerste maandag van september is het Labor Day. Ik stond op het punt om het te vergelijken met de Dag van de Arbeid (1 mei), maar er is een verschil.


Labor Day
Labor Day is echt een Amerikaanse viering. Op deze dag wordt gevierd wat de Amerikaanse werknemers door de jaren heen hebben bereikt op sociaal en economisch vlak. Elk jaar wordt op Labor Day stil gestaan bij wat "de werkende klasse heeft bijgedragen aan kracht, succes en welzijn van de Verenigde Staten" (zo staat het beschreven op de website van United States Department of Labor). De eerste Labor Day werd in 1882 in New York gevierd. 12 Jaar later is het tot officiele nationale feestdag verheven, omdat de regering beter contact wilde krijgen met de arbeidersklasse. Dat was vlak nadat de president de grote Pullman-staking had beeindigd door het leger in te zetten. Een vrije dag voor de arbeiders met parades moest helpen bij het herstellen van de relatie.

Waarom Labor Day niet op 1 mei is
In de tweede helft van de 19 eeuw kwamen de arbeiders over de hele wereld in actie om de 8-urige werkdag ingevoerd te krijgen. Zo stelde de American Federation of Labor zich in 1884 tot doel om de 8-urige werkdag per 1 mei 1886 ingevoerd te krijgen. Waarom 1 mei? Omdat dat 'Moving Day' was: de dag waarop arbeidsovereenkomsten en wooncontracten werden verlengd of nieuw werden aangegaan. Ook een mooi begin voor de nieuwe werkdag van 8 uur. Het idee was om Labor Day ook op 1 mei te vieren.

Maar in Chicago ging op 4 mei mis: een staking liep uit op een drama met een bom, doden en gewonden (Haymarket Massacre).

Om te voorkomen dat een Labor Day-viering op 1 mei meer een Haymarket-herdenking zou worden, bleef Labor Day een feestdag in september.

Dag van de Arbeid
Een paar jaar later -in 1889- riep de socialistisch/communistische arbeidersbeweging in Europa 1 mei uit als Dag van de Arbeid, om de strijd voor de 8-urige werkdag kracht bij te zetten. Daarnaast was dit een mooi moment om de slachtoffers van de Haymarket Riot te herdenken.

Vieren van Labor Day
Er wordt niet veel aan Labor Day gedaan. Het belangrijkste is dat het een officiele vrije dag is. Veel mensen trekken er nog een keer met de kinderen er op uit, omdat de scholen daarna weer beginnen. Labor Day Weekend wordt dan ook wel gezien als het officieuze einde van het zomerseizoen. Het is ook het begin van het nieuwe footballseizoen.

De enige 'activiteit' die ik voor Santa Clara kan vinden is het Labor Day Weekend-vuurwerk in Great America, een soort Six Flags attractiepark.

Zie ook:
- Dag van de Arbeid
- Uitleg van US Department of Labor (in Engels)
- Labor Day (in Engels)
- Haymarket Massacre (in Engels)
- Pullman-staking (in Engels)

Plant 51

 

Toen we laatst aan het fietsen waren, kwamen we langs 'n heel leuk nieuwbouwcomplex in het centrum van San Jose. Of eigenlijk is het geen nieuwbouw, maar 'n omgebouwd pakhuis. Ja precies, van het soort zoals je die ook in Amsterdam Noord tegenkomt. Echt heel leuk.

 

Dus zijn we even afgestapt om binnen te kijken. En ook daar: erg leuk. De prijzen variëren van ruim $350.000 tot ongeveer $600.000. Voor dat laatste heb je dan wel 'n appartement van ruim 160 vierkante meter, verdeeld over drie verdiepingen.



Aan de ene kant lijkt het me fantastisch om vlak bij het centrum te wonen in zo'n mooi koop-appartement. Maar aan de andere kant: we wonen nog geen jaar in Amerika en hebben nog nauwelijks 'n idee wat goeie wijken zijn en wat niet.

Dus ik denk dat we plant 51 nog maar even aan onze neus voorbij laten gaan. Ach, de verkoop-mevrouw gaf hoop: "we verwachten de komende drie jaar bezig te zijn met de verkoop van de 350 appartementen". We hebben dus nog even...