Hoeveel?

Hoeveel vruchtvlees wil je in je sinaasappelsap:


Met dank aan Renee voor de foto!

Boston

Boston doet Europees aan, de herenhuizen in en om Newbury Street in downtown Boston deden me een beetje aan Utrecht denken. Het heeft een klein gezellig stadscentrum waar alles op loopafstand is. Probeer te voorkomen dat je met de auto in North End (Little Italy) terecht komt, wat een smalle straatjes...



Veel geschiedenis
De stad is erg oud voor Amerikaanse begrippen: de Engelse puriteinen stichtten de stad in 1630. Ze vernoemden de stad naar Boston in Lincolnshire, Engeland waar een aantal van de prominente kolonisten vandaan kwamen. Het is lange tijd de grootste stad in Brits Noord-Amerika geweest, halverwege de 18e eeuw haalde Philadelphia Boston in.

Massachusetts was een van de dertien Britse kolonies in Noord-Amerika. Vanaf 1763 begon de aanloop naar de Amerikaanse Revolutie (1775-1783). De kolonisten begonnen in opstand te komen tegen de Engelse regering, omdat de kolonien niets te zeggen hadden in het Britse parlement. Ze wilden dan ook geen belasting betalen aan een regering die ze niet zelf hadden gekozen. Dat resulteerde onder andere in de Boston Massacre (1770) en de Boston Tea Party (1773).



Vrije wandeling
Als je de Freedom Trail in downtown Boston gaat wandelen, kom je onder andere langs de plekken waar de Massacre heeft plaatsgevonden en waar de mensen verzamelden (Old South Meeting House) om vervolgens naar de haven te gaan om de lading thee van het schip in de haven te gooien.

Beetje scheef

Joepie, we hebben weer een logee dus een mooi excuus om trekpleisters in de buurt te bezoeken die we anders niet zo gauw zouden gaan bekijken. Deze keer stond de Mystery Spot in Santa Cruz op het reisschema.

Het verhaal gaat dat er op de Mystery Spot (een stuk land met een diameter van 46 meter) iets raars is met de zwaartekracht. Mensen zijn er ineens groter of kleiner, staan er in een rare hoek bij, je voelt je in elkaar gedrukt, misselijk of licht in het hoofd worden. Dat komt door A. gassen die uit de grond komen waardoor iedereen daar gaat hallucineren, B. mineralen die in de grond zitten of C. door een UFO die daar is neergestort, D. buitenaardse wezens hebben daar bakens geplaatst als landingsplek voor hun ruimteschepen.

Dat wilden we wel eens meemaken! Na een flinke klim de heuvel op kwamen we bij een scheefgezakt hutje. Daar liet onze gids zien hoe een biljartbal omhoog rolt. Vervolgens mochten we allemaal het schuurtje in om nog vreemdere dingen te zien en voelen. Het zag er ongeveer zo uit:


Optisch bedrog
Natuurlijk is er niks buitenaards aan de hand, het is allemaal gewoon optisch bedrog. Maar wel erg leuk natuurlijk! In Nederland heb je Casa Magnetica in Avonturenpark Hellendoorn en in Duitsland kun je er eentje vinden in Phantasialand.

Reserveren
De rondleiding duurt 45 minuten, elk kwartier vertrekt er een gids. In het hoogseizoen en feestdagen is het aan te raden om telefonisch kaartjes te reserveren ($6 per stuk; ze accepteren VISA, Mastercard en Discover; telefoonnummer is 831-423-8897). Op dit moment is het niet mogelijk online kaartjes te bestellen. Parkeerkosten zijn $5. De winteropeningstijden zijn: doordeweeks tussen 10AM en 4PM (laatste rondleiding vertrekt om 4:05PM), in het weekend tussen 10AM en 5PM.

Als je op de bonnefooi gaat, kost een kaartje $5 aan de kassa. Op drukke dagen loop je echter de kans dat vanaf 12 uur 's middags de hekken dicht zijn. Je kunt dan alsnog proberen telefonisch kaartjes te bestellen. Je moet dan wel eerst een stukje terugrijden naar de bewoonde wereld om GSM-ontvangst te krijgen!

Fijne kerstdagen!

Sorry voor de slechte beeldkwaliteit... Dus doe je ogen maar dicht en luister naar de muziek. Het saxofoonkwartet staat regelmatig kerstliedjes te spelen in de passage schuin tegenover ons huis.

Kerstroddels, -koekjes en -drop

Hoewel we al 'n paar jaar weg zijn uit Nederland, krijgen we elk jaar toch nog flink wat kerstkaarten van Nederlandse famialie en vriendne. Leuk hoor, want het versturen van kerstkaarten is 'n traditie die men hier in de VS niet kent. Of in elk geval niet zo hardnekkig volhoudt als in Nederland.

Gisteren lag er 'n leuk pakje op ons te wachten op het postkantoor.

 

Een gemengd roddel/snoep/speelpakket van de vier puffels uit Nootdorp. Leuk!

Ik vroeg me wel even af hoe lang het pakje onderweg was geweest toen ik Lady Di op de voorpagina van de Story zag staan. ;-)

Een superlang kerstweekend

Alvast sorry.

Hier in de buurt hebben de meeste mensen dit jaar 'n lang kerstweekend. Kerst valt hier namelijk een beetje anders dan in Nederland.

In de VS viert men vooral kerstavond, dus op de 24e. Je kent het wel van de TV-series en films: iedereen gaan uit het werk nog snel kadootjes kopen en dan naar huis voor het kerstdiner. Dus het grote diner is hier op de 24e, niet op de 25e zoals in Nederland.

De 25e hebben de meeste mensen dan vrij om uit te buiken. En om 's ochtends de kadootjes uit te pakken die onder de kerstboom liggen.

Sommige werkgevers (zoals de mijne) maken ook van de 24e een vrije dag. En zo komen we dus ineens aan 'n lang weekend dit jaar. :-)

Extra leuk is vooral dat "public holidays" hier opschuiven als ze in 'n weekend vallen. Dus omdat de 25e op 'n zaterdag valt, schuift de vrije dag door naar maandag. En zo komen we ineens aan 'n superlang weekend van vier dagen.

Ik zei het al aan het begin: sorry.

Voedselbank

Rond de feestdagen worden er overal inzamelacties gehouden: warme jassen, pyjama's en vooral voedsel. Bij de Safeway zag ik tassen met $10 aan eten die je kon schenken aan het goede doel.



Op mijn werk staan er tonnen van de Second Harvest Food Bank waar je je donatie in kunt doen. Voor het gemak hangen er tasjes boven die je kunt meenemen en thuis kunt vullen met 'voedzame, lang houdbare etenswaren'. Wat ze graag willen hebben: blikken met soep, chili, vlees en tonijn, blikken fruit, blikken groente (zoutarm), potten pindakaas, cornflakes (maar dan niet de al te zoete) en pakjes vruchtensap.

Verlicht

Op Santana Row in San Jose zijn alle bomen verlicht en op zo ongeveer elke hoek staat er een versierde kerstboom. Weet je hoe ze de lampjes na Oud en Nieuw weer opruimen? Gewoon doorknippen die hap en weggooien...

Dat kan toch niet?

Vrienden van ons hebben 'n nieuwe auto gekocht. 'n Nissan Armada.



Je kent het wel, van het type tank: 6-liter V8 motor erin en genoeg eigen gewicht om het gloednieuwe wegdek van de A2 aan gort te rijden.

Leuke auto wel. Alleen dat benzineverbruik. Dat kan toch echt niet?

Four geeks

Het lijkt wel 'n soort mopje: "what do you get when you put four geeks in an apartment?"

In New York logeerden we bij vrienden. Ze wonen fantastisch aan de rand van Manhattan en het scheelde mooi de stress van op korte termijn 'n hotel uitzoeken.



Maar met vier geeks heb je wel 'n enorme bak aan apparaten die 's avonds opgeladen moeten worden. Dus moest ik voor m'n iPhone uitwijken naar 'n stopcontact in de keuken.



Hmmm... voor mijn gevoel hebben we toch veel meer bier gedronken dan je hier ziet.

"Winter" in New York

Lopend in Manhattan zagen we ineens witte vlokken langswaaien. Raar, want zo koud was het nou ook weer niet. Op de volgende straathoek zagen we de oorzaak van de witte vlokken.

 

Omdat in Amerika niks aan het toeval wordt overgelaten, zorgt men op deze straathoek voor 'n gegarandeerd sneeuwtafereeltje. Toen wij er liepen, waren ze het net aan het aanleggen.

Erg schattig en ik moet toegeven: het kerstgevoel werd gelijk 'n stuk groter.

 

Maar als je er langs loopt, is het toch ook wel weer grote nep hoor.

Postbuizen

In het Empire State Building zie je nog veel van dit soort buizen.

 

Manon herkende ze gelijk: dat zijn postbuizen. Mijn herinnering ging gelijk terug naar de C&A vroegen: bij de kassa werd je bonnetje en het geld in 'n cilinder gestops, die werd in 'n buis geduwd en dan woosh... gingen beiden naar boven. Alleen daarom al wilde ik met m'n moeder mee naar de C&A.

 

Deze "mail chutes" zijn iets minder geavanceerd. Ze werden vroegen gebruikt om de post van boven in het gebouw eenvoudig beneden te krijgen. De mensen op de werkvloer gooiden gewoon hun brieven in de chute en die kwam dan beneden in 'n verzamelbak waar de postbode ze uit kon halen.

'n Aardig idee natuurlijk, maar helaas kwam er nogal veel post klem te zitten. En ik moet er ook niet aan denken dat het pakje van die kantoorpief op verdieping 86 mijn brief aan tante sjaan verplettert.

Empire state building

Zo af en toe moet ik voor m'n werk op reis. Meestal "gewoon" even naar Nederland, maar soms ook binnen Amerika bij klanten op bezoek. De afgelopen weken moest ik langs bij 'n klant in New York en 'n kantoor van ons in Boston. En omdat in die periode ook Thanksgiving viel, ging Manon mee.

New York was echt 'n bliksembezoekje. We kwamen op zondagochtend aan met de nachtvlucht uit San Francisco (de zogeheten red-eye). En op dinsdagochtend ging onze vlucht naar Boston. Dus 48 uur om New York te verkennen, waarvan ik er ook nog 24 moest werken.

Op zondag zijn we lekker door Manhattan gaan banjeren. Hoewel er miljoenen mensen wonen en werken, is Manhattan niet zo heel groot. Dus als je de tijd hebt, is het best leuk om 'n deel te voet te verkennen. Wij zijn van de hoek van avenue C en 23rd street naar 5th avenue en 34th street. Dat is op dit kaartje van rechtsonder naar linksboven.


View Larger Map

Als je de kortste route loopt is het misschien 2.5 kilometer. Maar wij hebben er slingerend door de streets en avenues bijna twee uur over gedaan. En toen stonden we bij ons doel voor die dag:

 

Het empire state building is met zijn 381 meter het hoogste gebouw in New York. In die 381 meter zitten 102 verdiepingen. Je kunt met de lift helemaal naar de top, maar wij zijn op de meer gebruikelijke 86e verdieping uitgestapt.

 

Vanaf hier heb je 'n fantastisch uitzicht over Manhattan en de andere delen van New York.

 


Wat je heel goed kunt zien van zo hoog is dat Broadway als 'n schuine lijn door heel Manhattan loopt. Alle andere straten en avenues staan haaks op elkaar, maar Broadway ligt heel markant van noord naar zuid. Daardoor hou je soms vreemde hoekjes land over op plekken waar Broadway andere straten kruist. Zoals dit overbekende Flatiron building.



Echte helden kunnen nog verder omhoog in deze smallere spriet naar de 102e verdieping.

 

Maar wij hebben zijn weer terug naar beneden gegaan. Die nachtvlucht zat nog in onze hoofden en het was nog 'n stevige wandeling terug naar ons logeeradres.

Post van Sinterklaas

Toen we in oktober in Nederland waren kregen we van mijn schoonmoeder alvast wat Sinterklaascadeautjes mee met de opdracht ze pas op pakjesavond te openen. Thuis zagen we dat een pakje uit z'n cadeaupapier gescheurd was. De kruidnootjes die er in zaten moesten dus wel opgegeten worden... De rest hebben we netjes ingepakt laten staan.



Van de week lag er een pakje voor Frank van Amazon, maar hij had niks besteld. Ik ook niet. Gelukkig zat er een kaartje bij, het was van Mike, Rielle, Bob en Wouter.

Gelukkig was het vandaag zo ver, we hebben er maar pakjesochtend van gemaakt. We konden niet langer wachten. Jummie, chocoletters! En een leuke Donald Duck scheurkalender en deze maand mogen we elke dag een vakje open krassenkrassenkrassen. De drie mannetjes zijn grappige, wiebelende fotohouders. We hebben bij gebrek aan recente staatsieportretten (hinthint), maar even de kaart gebruikt we voor onze trouwdag hebben gekregen.

Dank u Sinterklaasje!

@Frank: binnenkort komt er weer een pakje van Amazon. Ik heb net die kekke rubberen cowboylaarzen besteld.

Post van Google

Vandaag stond er ineens 'n pakje voor de deur. Dat was de tweede keer deze week al dat Manon en ik elkaar aankeken met 'n blik van "heb jij iets besteld?".

 

Niet dus. Dit keer bleek het 'n kadootje van Google te zijn: 'n Google TV. Sinds ik afgelopen jaar naar 'n conferentie van Google ben geweest, weten ze ineens heel goed dat ik 'n programmeur ben. En als je programmeurs nodig hebt om software te maken voor je apparaat, is het 'n stuk goedkoper om apparaten uit te sturen dan om die programmeurs allemaal aan te nemen.

 

Toch leuk om hier te wonen. Want in Nederland was ik ook al programmeur en stuurde Google me nooit van dit soort kadootjes. :-)

Premiejagers

Dit soort kantoren kom je in Nederland niet tegen. Op tv zie je in Amerikaanse politieseries dat er in rechtzaken een borgsom wordt bepaald in afwachting van een rechtzaak. Dan hoef je niet in de gevangenis te wachten tot je zaak voor komt. Een 'bail bond'-kantoor staat garant voor dat bedrag.

Verschijn je vervolgens niet voor de rechter, dan zal de bail bond een premiejager (bounty hunter) op je af sturen. Tja, het blijft zo toch een beetje het Wilde Westen.

Indonesisch eten in Sunnyvale

Weer eens lekker Indonesisch gegeten bij Bay Leaf in Sunnyvale.


Sate babi met satesaus, gado-gado en emping. Niet op de foto maar wel op tafel: nasi rames.


Bay Leaf zit op 122 South Sunnyvale Ave.

St. Joseph's Hill

Een leuke combinatie is om eerst te wandelen op Saint Joseph's Hill en daarna koffie te drinken of te lunchen in downtown Los Gatos. De heuvel ligt tussen downtown Los Gatos en het Lexington-meer. Vanuit San Jose neem je de afslag Alma Brigde/Bear Creek Road op Highway 17. Je wordt dan weer de 17 opgeleid, je maakt als het ware een U-turn zodat je Alma Bridge Road op kunt. Vlak na de dam kun je rechts van de weg parkeren. Aan de overkant van de weg zie je rechts van de heuvel een pad omhoog lopen. Die moet je hebben. Het andere pad direct na de dam is de Los Gatos Creek Trail.


Uitzicht op Black Ridge Vineyards (gele velden aan de overkant) en stukje van Lexington Reservoir

In het najaar en voorjaar kunnen de paden aardig glibberig zijn.

Hondvriendelijk
St. Joseph's Regional Open Space is toegankelijk voor aangelijnde honden. Hier zijn twee overzichten van natuurgebieden in de omgeving waar je met de hond mag wandelen: Bay Area Hiker en Regional Open Space.

De trails zijn ook toegankelijk voor mountain bikers!


Lucile was hevig teleurgesteld dat we geen bergleeuw hebben gezien. Gelukkig heeft ze zelf een grote kat thuis.


Uitzicht op Los Gatos (de 'witte' streep bebouwing)

Boudin

Als je in San Francisco de Fisherman's Wharf bezoekt, ga dan ook even bij Boudin Bakery langs, beroemd om hun Sourdough French Bread. Je kunt gewoon buiten blijven staan en naar een demonstratie kijken, maar je kunt ook naar binnen om op de eerste verdieping in het museum te kijken. Dan kun je een kwis doen om te bepalen wat voor soort brood je bent: een ciabatta met stukjes olijf er in, een zoete baguette of een sourdough-broodje.



Krijg je trek van al dat brood bekijken, dan kun je er ook eten. Een bread bowl met clam chowder vind ik altijd een goede keuze! Het brood is een beetje zurig ('tangy' zoals ze het hier noemen), maar niet zoals het zuurdesembrood wat ik me herinner van Nederland en Duitsland.

Nederlands paspoort vernieuwen in VS

Woon je in Californie en verloopt je Nederlandse paspoort binnen afzienbare tijd? Dan kun je je paspoort laten vernieuwen via het Nederlandse consulaat in San Francisco. Zij sturen de aanvraag dan op naar de ambassade in Washington waar het nieuwe paspoort wordt uitgegeven.

Afspraak op het consulaat
Om je paspoort te vernieuwen moet je bij het consulaat langs. Via de officiele afsprakenwebsite kun je een afspraak inplannen. Hier staat ook aan welke voorwaarden je moet voldoen voordat je de afspraak kunt maken.

Sommige consulaten hebben 's ochtends vrije inloop, zoals in Miami, New York en Houston. Zie deze pagina voor de exacte openingstijden.

Ik wil een nieuw paspoort en neem mee...
Zorg ervoor dat je het volgende bij je hebt als je naar het consulaat gaat:

• huidige paspoort, deze moet je inleveren maar krijg je weer terug als er nog een geldig visum in zit
• visum met ondersteunend bewijs en/of bewijs van binnenkomst in de VS (I-94-kaartje)
• recente pasfoto (niet ouder dan drie maanden) die voldoet aan de Nederlandse richtlijnen
• ingevuld aanvraagformulier; onderteken deze pas op het consulaat!
• eventueel bewijs dat huwelijkse status is veranderd (door trouwen, scheiden of overlijden)
• $83.00 (prijs vanaf 1 november 2010); ze doen nu een test met creditcard-betalingen.

Op het consulaat worden vingerafdrukken gemaakt voor het biometrische paspoort. Daarom moet iedereen in persoon aanwezig zijn voor de aanvraagprocedure, ook kinderen waarvoor een paspoort moet worden aangevraagd/vernieuwd.

Neem zowel de originelen mee als kopieen van alle documenten. Voor meer informatie zie de website van de Nederlandse ambassade in Washington.

Goede pasfoto
De Nederlandse richtlijnen voor pasfoto's wijken af van de Amerikaanse en bijvoorbeeld Britse en Duitse richtlijnen. Je kunt proberen om een fotograaf in de buurt te laten werken met de Nederlandse richtlijnen. Zo heb ik een uitdraai van de richtlijnen meegenomen naar een fotograaf in Sunnyvale. De foto bleek op het consulaat net niet goed te zijn, omdat de rand van mijn bril net over het randje van mijn ogen liep.

Gelukkig zit er op loopafstand van het consulaat de Union Post (237 Kearny St, tussen Sutter en Bush). Zij hebben ervaring met het maken van goede Hollandse pasfoto's. Een setje van twee kleurenpasfoto's kost daar $16.

Nieuwe paspoort ophalen of laten opsturen?
Normaal gesproken duurt het twee tot drie weken voordat je je paspoort(en) terug krijgt. Je kunt weer afreizen naar San Francisco om het op te halen. Voordeel is dan dat je de mogelijkheid hebt om je vingerafdrukken nog te controleren. Een andere mogelijkheid is om het paspoort te laten Fedexen. Als je toch een pasfoto laat maken bij Union Post, dan kun je daar direct een Fedex-envelop en 'shipping label' aanschaffen. Het consulaat heeft echter ook Fedex-formulieren op voorraad. Opsturen kost $22.31.

Gooi je oude paspoort niet weg!
Let op: het visum wordt niet overgezet naar je nieuwe paspoort. Daarom krijg je zowel je nieuwe als oude paspoort terug. Het oude paspoort is wel geperforeerd, dus ongeldig, maar het visum is nog intact. Zo lang het visum in je oude paspoort nog niet is verlopen, zul je dus met twee 2 paspoorten moeten reizen. Zie ook mijn eerdere post hierover.

I-94 vernieuwen of vervangen?
Nu zit ik alleen met het I-94-kaartje (Departure Record). Dit is de witte kaart die je in het vliegtuig invult als je met een geldig visum in de VS woont en/of werkt. Het geeft aan tot welke datum je in de VS mag blijven. Na die datum ben je hier illegaal en loop je het risico om de VS uitgezet te worden.

Bij terugkomst vanuit Nederland vorige maand zag de douanier dat mijn paspoort over zes maanden zou verlopen. Daarom heeft die datum ook op het I-94 kaartje gestempeld. Normaal staat daar dus de datum waarop je visum afloopt.

Ik heb nu dus een geldig paspoort tot 2015, maar een zeer beperkt geldige I-94. Ik ben nu bezig om uit te zoeken hoe ik dit moet aanpassen. Kan ik 'even' naar Canada reizen om een nieuwe I-94 in te vullen of zou ik het gewoon op een kantoor van de CBP (Customs and Border Patrol) of USCIS (Citizenship and Immigration Services) kunnen regelen? Of misschien wel online? Tips zijn welkom!

Misschien is de wijze les om in het vervolg het paspoort te vernieuwen als we toch in Nederland zijn voor een vakantie. Dan heb je bij terugkomst in de VS direct het goede I-94-kaartje in je nieuwe paspoort zitten. [Toevoeging 12/2013: Ben je uitgeschreven als inwoner van Nederland, dan kun je terecht bij een aantal gemeentes in Nederland. Je moet wel eerst een afspraak maken. Sta je nog wel ingeschreven bij de Gemeentelijke Basisadministratie in Nederland, dan kun je bij de gemeente terecht waar je ingeschreven staat.]

Ventieltjes-grapjas?

 

Sinds we verhuisd zijn hebben we geen inpandige fietsenstalling meer. Onze fietsen staan in 'n openbare fietsenstalling gewoon op straat. Wel overdekt, maar toch...

Steeds als we willen gaan fietsen is het afwachten hoe we onze ijzeren paarden aantreffen. Soms hangen ze wat scheef in het fietsenrek, vaak moeten de banden opgepompt worden, maar over het algemeen gaat het wel goed. Behalve dan dat de afgelopen paar keer mijn voorband volledig leeg was.

Ook dit weekend was het weer zover. Dus 's ochtends vroeg heb ik eerst de fiets naar binnen gehaald om de band te plakken.

Maar hoe goed ik ook zocht, er was geen lek in de band te vinden!!!

Het kan natuurlijk zijn dat de band licht poreus is en dus langzaam leegloopt. Maar ik heb toch ook 'n vermoeden dat er 'n geinponum is die af en toe 's nachts mijn voorband laat leeglopen. Vervelend tiep!

Zie ook:

• Fiets weg - een afgesloten stalling is ook geen garantie dat ze je fiets met rust laten


• Al onze fietsverhalen


• Al onze fietsroutes in een kaart

Ontdekking in Alum Rock Park

Ik ben zo blij dat ik in Silicon Valley woon! In de vallei is er genoeg stads: werk (eh.. soms voor mij), winkels, restaurants, musea, concerten, workshops, noem het maar op. Toch zit je zo in de natuur. Drie uur rijden naar het noorden en je zit bij Lake Tahoe of Yosemite. Drie uur naar het zuiden en je zit in Big Sur. Ook dichterbij is er genoeg natuurschoon te zien. Op 20 minuten rijden kan ik kiezen uit het uitgestrekte baaigebied, de grassige 'Foothills' en de beboste Santa Cruz Mountains.

Een van San Jose's parken is Alum Rock Park. Dit park is opgericht in 1872 en kreeg z'n naam omdat men -overigens onterecht- dacht dat er aluminium in de grond zat. Voor die tijd stond het park simpelweg bekend als 'het reservaat'.

Frank en ik hebben al eens gepicknickt in het park, maar we hadden er nog nooit gewandeld. Nou is Frank niet zo'n fan van wandelen, hij fietst liever. Dus toen Marjon vertelde dat zij wel mee wilde, heb ik met haar de South Rim Trail gelopen. Ons begin zat tussen het bezoekerscentrum en het 'Youth Science Institute' en ging even flink steil omhoog. Gelukkig viel het daarna mee. Bovendien werden we beloond met een mooi uitzicht over de vallei.


Uitzicht vanaf de South Rim Trail (zie brochure met plattegrond van het park)


Marjon op het hoogste punt van de wandelroute.

Onderweg hebben we klein gedierte gezien zoals eekhoorns, kwartels en jays. Op een gegeven moment hoorden we wat zwaarder geritsel en zagen we een schaduw weggalopperen. Ik geloof dat we een hertje hebben gestoord. Of was 't toch een bergleeuw...?


De afdaling was iets prettiger aangelegd. Hier zie je drie delen van het pad. We gingen dus zigzaggend naar beneden.


Herfstig plaatje

Vreemd luchtje
Eenmaal beneden kwamen we bij een stuk met wat oude metselwerken en een brug. Toen we dichterbij kwamen, werden we verrast door een rotte-eierenlucht.

Bruggetje

Op een informatiebord lazen we dat het water zwavel bevat. Dat verklaart de vieze lucht. We lazen verder dat die metselwerken restanten waren van putten die om bronnen heen gebouwd waren. Er waren niet alleen zwavelhoudende bronnen, maar ook met magnesium, ijzer en bruisend bronwater. Van 1890 tot 1932 was er dan ook een kuuroord op deze plek te vinden.


Wit, stinkend water: hoe heilzaam is dat?

Halloween Bar Hop

Nog een primeur voor Frank: zijn eerste Halloween in Californie. Hij had het feest twee jaar geleden in New York van de zijlijn meegemaakt en vorig jaar zat hij voor zijn werk in Nederland. Dit jaar konden we dan eens echt kennismaken met Halloween. We lazen dat er een Halloween Bar Hop (kroegentocht) op Santana Row zou zijn. Dat klonk goed!

Nog een Halloween-nieuweling
Kort voor Halloween is er een nieuwe collega vanuit Nederland gearriveerd. Hij moest alleen bijna direct weer naar Amsterdam voor z'n werk, dus zat zijn vrouw ineens alleen in den vreemde. Het bleek dat zij ook graag Halloween wilde vieren dus ik heb haar op sleeptouw genomen. Haar eerste kennismaking met de omgeving was dus het bezoeken van de Halloween-winkels in de buurt. It's all about priorities ;o)


We hebben er een 'extended Halloween' van gemaakt: op zaterdagavond een eigen bar hop met vrienden en op Halloween zelf (zondag) hebben we het Trick or Treat-festijn bekeken in Willow Glen. Daarna zijn we naar de echte Creepy Bar Hop gegaan. Wat hebben we een boel Avatars en Mad Hatters gezien!

[We kwamen er achter dat je Halloween met een korte [a] uitspreekt, zoals in het Hollandse 'Hallo'.]

Logees

Franks nicht Maisha en haar vriend Ernst zijn een weekendje bij ons geweest. Ernst was al een tijd in de VS voor een studiereis en Maisha is overgekomen voor hun aansluitende rondreis.


Ons dagje San Francisco werd een nogal natte aangelegenheid, maar niet minder gezellig! Frank had zelfs een primeur: voor het eerst met de cable car.

Met Halloween voor de deur was waren ze helemaal in hun nopjes met alle Halloween-winkels. Het was jammer dat ze net iets te laat waren voor de jaarlijkse tarantula-trek. Eind september, begin oktober gaan deze spinnen namelijk op zoek naar een partner en dan kun je ze 'en masse' tegenkomen op Mount Diablo en in het Pinnacles Natuurpark.

Inmiddels zit hun rondreis er -na meer dan 3000 mijl op de teller te hebben gezet- weer op. Ben benieuwd hoe ze terugkijken op deze trip.

Vakantie in Holland

Begin oktober waren we in Nederland voor familie- en vriendenbezoek. Voor mij was dat voor het eerst in bijna twee jaar nadat we naar Californie zijn verhuisd.

Het eerste wat me opviel, is dat alles zo groen was: de weilanden, bossen, de tuinen en perkjes. Met al die regen die jullie gehad hebben, is het ook niet zo moeilijk om alles groen te houden. We hadden overigens geluk met het weer: in die twee weken hebben we misschien 1 dag regen gehad, verder bijzonder mooi weer.

Nadat we ingecheckt waren in ons vakantiehuisje in Scherpenzeel, moest ik toch echt eerst dat broodje kroket hebben. Daarna kon de vakantie echt beginnen!


Collage van wat uitstapjes.

Helaas konden we in die veertien dagen niet iedereen ontmoeten die we wilden zien. Hopelijk zien we die de volgende keer. Het was in elk geval geweldig om iedereen weer van dichtbij te zien en te spreken. En wat groeien kinderen hard in 2 jaar...

Making Strides 2010

Vorig jaar heb ik Mae's Squad aangemoedigd tijdens de Making Strides wandeltocht. Dit jaar hebben Frank en ik meegelopen.



Onderweg werden alle deelnemers aangemoedigd door studenten van de San Jose State University. We vermoeden dat ze punten krijgen voor dit vrijwilligerswerk. Doet er eigenlijk helemaal niet toe, want het werkt wel. Ook bij de finishlijn werden we luid toegejuicht. Het leek wel of we een marathon hadden gedaan in plaats van 5 kilometer.

Winchester Mystery House

Het plan was eigenlijk om een fikse fietstocht te maken. De SF Bay Trail tussen Sunnyvale en Mountain View loopt nu helemaal door, direct langs Moffett Field (NASA). En dat wilden we toch wel eens proberen.Tot nu toe moesten we een paar mijl omfietsen om weer op de trail uit te komen.

We hadden Esmarij opgetrommeld om mee te fietsen, maar toen het zover was begon het natuurlijk te regenen. Bovendien leek Franks voorband een lek te hebben. We besloten de band flink op te pompen en eerst te gaan lunchen. Na de lunch zouden we dan zien of de band echt lek was. Dat bleek niet zo te zijn, maar het regende nog steeds. Tot groot verdriet van Esmarij zagen wij van de fietstocht af. Als goedmakertje mocht ze zich uitleven op onze roeimachine. En om de workout compleet te maken hebben we daarna trappen gelopen in het Winchester Mystery House (hehe, eindelijk bij het onderwerp van deze post!).

Sarah's spookhuis
Als erfgename van het Winchester-gewerenimperium had Sarah Winchester duizend dollar per dag te besteden (tegenwoordig zou dat $22.000,- per dag zijn). Dat geld heeft ze 38 jaar lang uitgegeven aan het uitbouwen en verbouwen van haar huis.

Een waarzegger had haar namelijk verteld dat de Winchesters vervloekt waren door de geesten van alle mensen die waren omgekomen door Winchester-geweren. Om de geesten rustig te houden, moest Sarah vanuit Connecticut naar het westen verhuizen en daar een huis voor haar en de geesten bouwen. Ze mocht nooit stoppen met bouwen, anders zou ze overlijden. Sarah vertrok naar Californie en vond in San Jose een boerderij waar ze zich vestigde. De verbouwingen gingen dag en nacht door, jaar in jaar uit.



Trappen naar nergens
Wat is er nou zo mysterieus aan het huis, behalve het geestenverhaal? Het is een architectonisch wonder, of juist niet. Deuren die naar een muur leiden, trappen die eindigen bij het plafond, geheime deuren en trappetjes, W-vormige trappen. Sommigen beweren dat Sarah dit bewust heeft gedaan om de geesten te misleiden, maar het kan ook zijn dat ze gewoon niet wist wat ze deed. Het werd zo'n doolhof dat haar personeel plattegronden bij zich moesten hebben om niet te verdwalen.

Entree
De Mansion Tour kost $28 per persoon (13-64), $25 voor 65+, $22 voor kinderen van 6-12. Jongere kinderen mogen alleen mee onder begeleiding van een volwassene. De rondleiding duurt 65 minuten en je mag zelf door de tuinen wandelen. Voor meer rondleidingen, zie hier. Let op: kinderen van 5 en jonger mogen niet mee met de 'Behind the Scenes'-rondleiding.

Halloween-rondleidingen
Dit weekend en volgend weekend zijn er speciale 'Flash Light'-rondleidingen omdat het volgende week Halloween is. Er zijn nog wat kaarten beschikbaar ($45 per persoon, inclusief souvenirzaklamp), online te bestellen.

Eekhoorn in de vuilnisbak

Eekhoorns zijn 'n ware plaag hier in de vallei. Maar het blijven natuurlijk schattige beestjes. Zelfs als ze zoals hier in de vuilnisbak zitten en etensresten zitten weg te werken.

 

Kom trouwens niet te dicht bij 'n etende eekhoorn. Meestal vluchten ze weg, maar deze jongen koos 'n iets brutalere aanpak.

 

Mooi hoor, zo'n opgezette staart.

Vending machines

Noord Amerika lijkt vol te staan met zogeheten "vending machines": verkoopautomaten voor van alles en nog wat.

 

En waar "van alles en nog wat" zich in Nederland beperkt tot frisdrank en snoepgoed, lijkt er hier in de VS 'n soort wedstrijd te zijn: wie kan het meest vreemde product in 'n vending machine stoppen?

Zo staat er bij de Macy's (een warenhuis zoals de V&D) een automaat met allerlei soorten iPods. Het aanraakschermpje op het apparaat geeft je ook nog "persoonlijk" advies over welke iPod het meest geschikt is voor jouw wensen.

Maar vlak bij ons huis kwamen we in 'n passage ineens deze automaat tegen die proactiv verkoopt.


Proactiv is 'n anti-puistjes middel zoals bijvoorbeeld clearasil. Maar waarom ze dat nou in 'n automaat in 'n uitgaansgebied stoppen?