Damesfietstocht

Op een zaterdagmiddag hoorden we ineens een commotie op straat. We hoorden muziek, maar niet de normale harde muziek die uit de bolides schalt als er door onze winkelstraat 'gecruist' wordt. Er klopte iets niet, we hoorden ook fietsbellen. Dus wij hingen uit ons raam om te zien wat er loos was. Zo'n twintig fietsers kwamen langs fietsen. Huh, op Santana Row?

Na een zoektocht op Google kwam ik op de website van de San Jose Bike Party terecht. De groep fietsers die onder ons raam doorfietsten, was een testrit aan het doen voor een nieuwe tocht.


Damespeleton nadert eerste hergroepeerpunt.

Elke maand organiseert de club een route door San Jose om het fietsen te promoten. Normaal is de tocht op vrijdagavond en wordt een dag van tevoren het startpunt en de route bekend gemaakt op de SJBP-website. Meestal begint de rit om 8 uur 's avonds en is zo'n 30 mijl (48 km) lang. Er komen dan rustig zo'n duizend mensen meefietsen. Volgens de officiele telling deden er op 16 juli zelfs meer dan drieduizend fietsers mee!


Ladies Bike Ride
De Ladies Bike Ride was een extra fietstocht, speciaal voor vrouwen (hence the name). Mannen waren welkom om hand- en spandiensten te verlenen en om als rijdende dj te fungeren of als verkeersagent. De tocht begon ook eerder dan normaal (6 uur 's avonds) en was ook korter (15 mijl). Dat klonk mij wel goed in de oren, maar om me in m'n uppie aan te sluiten vond ik toch wat eng (??). Gelukkig wilden Esmarij en Eva best meefietsen, dus vertrokken we met z'n drieen.

Pop!
Alleen konden we na zo'n twintig meter direct de mannen optrommelen, want mijn achterband knalde... De band iets te hard oppompen en dan de warmte in gaan, blijkt geen goede combinatie te zijn. Gelukkig wisten we dat Vincent een megasnelle bandenplakker is dus vertrouwden we er op dat we snel weer op weg konden. Alleen was het gat niet meer te plakken. Maar goed dat pa puf ons een keer twee 2 reservebinnenbanden had opgestuurd voor onze Gazelles. Vincent ging aan de slag en bleek ook nog eens in een record een binnenband te kunnen verwisselen!

We besloten om het eerste stuk maar over te slaan en aan te sluiten bij het eerste hergroepeerpunt.

Esmarij en Eva maken nader kennis terwijl de groep zich verzamelt.


Er is altijd wel een vent die van zo'n gelegenheid gebruik maakt en het nodig vindt z'n 'abs' te showen. Gelukkig bleef het daar bij.

Bike Party!!!
Volgens de schatting waren er 350 deelnemers aan de Ladies Bike Ride. Ik weet niet hoe het tijdens een gemiddelde Bike Party is, maar we werden regelmatig toegetoeterd en toegejuicht vanuit auto's. Als we langs terrasjes kwamen (bijvoorbeeld in Campbell en op Santana Row) gilde de hele bups 'Bike Party!' en werden de fietsbellen goed gebruikt. Kijk en luister zelf maar:


Bij ons in de straat.

Hier nog een impressie van de groep:


De volgende Bike Party is 20 augustus. Het thema is Hot August Lights en degene met de mooist verlichte fiets valt in de prijzen.

Lekker dweilen

De eigenaar van deze vierkante Scion xB heeft in elk geval humor. Hij heeft z'n koekblik ZAMBONI gedoopt, naar de ijsdweilmachines. Ik snap niet helemaal wat er zo leuk is aan deze auto, maar hij lijkt erg populair te zijn bij twintigers. Ah..., ik ben dan ook al een tijdje geen twintiger meer (laat ik jullie maar even voor zijn).

Voetbalfinale

WK-finale met poffertjes en vuvuzela's bij Vince en Es thuis.

Hup Holland!

Oranje shirts, schoenen, rok en nagels... Volgens mij zijn we er klaar voor!

Knoflooktuin

Gilroy Gardens (ook nog wel aangegeven als Bonfante Gardens) is een pretpark dat vooral erg leuk is als je kleine kinderen hebt en/of van botanische tuinen houdt. Wij gingen er vooral naar toe om de 'gemacrameede bomen' te bekijken.

Zweefmolens
De attracties zijn allemaal redelijk braaf. Zo is er een ratelslangachtbaantje en wat attracties voor de allerkleinsten, zoals een draaimolen en een vliegende-visjesattractie (Bulgy the Goldfish). Veel van de attracties hebben een groentethema, zoals de Artichoke Dip en de Garlic Twirl, allebei een variant van de theekopjesattractie. Zie hier een overzicht van de attracties.

Een van de zweefmolens. Er is ook aardbeienversie en een megamushroom-zweefmolen in het park.

Omdat het nogal warm kan worden in het park is ook gedacht aan verkoeling: waterattracties. Voor de kleine gasten die nog niet de luiers uit zijn, hebben ze twee Splash & Squirts. Dit zijn kleine fonteinen waar de peuters (met ouder, broer of zus) door heen kunnen rennen. De Splash & Squirts zijn alleen open als het warmer is dan 75 graden Fahrenheit (23,8 graden Celsius).

Knofje
Waar komt dat groente- en fruitthema vandaan, is het omdat de eigenaren eerst in de supermarkten zaten (Nob Hill Foods)? Of is het omdat in de omgeving van Gilroy veel fruit en knoflook wordt verbouwd? Als je in de zomer naar Gilroy gaat, ruik je goed dat je in de buurt komt. Geen wonder dus dat je in het park van die kekke knoflookmutsen kunt kopen:


Circusbomen
Zoals ik eerder al vertelde, gingen wij vooral voor de bomen, ook wel 'circus trees' genoemd. Deze bomen zijn gemaakt door Axel Erlandson. Voor sommige bomen heeft hij zes sycamores (platanen?) in elkaar gevlochten. Bijzonder om te zien.


Toegangsprijzen
Kinderen van 2 en jonger mogen gratis naar binnen, van 3-10 jaar is het $35, ben je 11-65 dan betaal je $45. Dan kun je de rest van het 2010-seizoen gratis naar binnen (28 november eindigt het seizoen). Wil je dit seizoen maar een keer gaan, bestel de kaartjes dan online voor $30 ongeacht de leeftijd. O ja, parkeren kost altijd $10. Zie hier voor de details.

4th of July 2010

Vorig jaar was Frank in Nederland op 4 juli. Ik heb toen 4th of July in San Francisco gevierd.

Dit jaar was Frank net op tijd terug uit Amsterdam. We zijn samen naar Central Park in Santa Clara geweest. Daar hebben we 's middags op een plaid in het gras gelegen, terwijl er om ons heen werd gebarbecued. Er was live muziek en waterijs, strawberry short cake, kortom helemaal niet vervelend. 's Avonds zijn we weer naar het park gegaan, deze keer voor het vuurwerk.

In Santa Clara County mag er maar op een paar plekken vuurwerk afgestoken worden en alleen door mensen met vergunningen. Gewoon voor je huis een duizenklapper of Bengaals vuurwerk afsteken is er hier niet bij. Met de droogte is er te veel risico dat er huizen in brand vliegen.

Wachten
Om een goed plekje te vinden gaat iedereen al om een uur of 8 naar het park. En dan is het wachten geblazen.

Dit was maar een deel van het publiek. Verspreid door het hele park hadden families hun kampement opgeslagen.


Ook al het koud is sta je op als het volkslied wordt gespeeld.


Frank doet een spelletje op z'n iPhone om de tijd te doden.

We verwachtten er niet veel van, omdat Santa Clara eerst helemaal geen budget had om een vuurwerkshow te geven. Maar de show duurde zeker een half uur! Allerlei bedrijven en particulieren hadden geld gedoneerd, zodat er toch een show kon zijn.


Zodra het vuurwerk voorbij was, wilde iedereen naar huis. Dat zorgde voor nogal wat chaos op de weg. Toen we bij onze auto kwamen, duurde het nog een uur voordat we weg konden rijden. Was wel gezellig hoor, we waren niet de enigen die vast zaten ;o)

Ireeele angst

Ik ben net terug van 'n klein weekje in Nederland. Sorry familie en vrienden, maar afspreken zat er dit keer echt niet in.

Hoewel ik de reis naar San Francisco prettiger vind dan de reis naar Amsterdam, heb ik een groot probleem: ik ben onderweg vaak bang. Niet voor neerstorten of zoiets. Nee, ik ben bang dat ik aan de grens geweigerd wordt. Dus dat ze me de VS niet meer inlaten, terwijl Manon daar wel is en op me staat te wachten.

Natuurlijk weet ik dondersgoed dat dit geen reeele angst is. Ik reis met 'n geldig visum, dus kom echt het land wel in. En ook als dat niet zou lukken, dan zou Manon echt op de eerste vlucht naar Nederland zitten om weer samen te zijn. Maar toch... Tijdens de vlucht naar San Francisco ben ik dat realisme vaak even kwijt en raak half in paniek.



Dit keer begon de angst al op Schiphol. De incheck-computer hield vol dat ik een ESTA-aanvraag moest invullen. Maar dat hoeft niet als je 'n visum hebt, iets dat de ESTA-computers ook braaf bevestigen. Maar zowel de KLM-computer als de -medewerkers wilden met zonder ESTA-aanvraag niet laten inchecken. Paniek!

Gelukkig ben ik altijd ruim op tijd aanwezig. En gelukkig zijn er ook medewerkers die weten dat ze gewoon even je visumnummer aan je ticket moeten koppelen om de incheck-computer tevreden te krijgen. Een optie die je helaas zelf nooit krijgt: niet op de incheck-computer en eerder ook niet online.

Het gebeurt niet vaak dat ik meer moeite moet doen om Nederland uit te komen dan om Amerika in te komen.