Cowgirls

Vroeger was ik een Tina- en geen Penny-meisje. Ik snapte niks van mijn vriendinnetjes die enthousiast stallen uitmestten, pony's borstelden en rondjes reden in de bak. Ik speelde liever kustikkertje of zat in een boomhut of zandbak te kletsen.

Dat gevoel bleef zo totdat ik jaren later in een omgeving kwam te wonen waar veel in de bossen werd gereden. Dat maakte het wel anders. Maar ondertussen vond ik mezelf te oud om op paardrijles te gaan. En dat kan je het paard toch niet aan doen, om het dier op te zadelen met zoveel extra gewicht. Dus ik ging kettingen maken, ook heel leuk.

Fast-forward
Dan woon je ineens in het land van de cowboys en begint het weer te kriebelen. Zou ik...? Toen ik dit tijdens een lunch met Eva liet vallen, bleek zij hetzelfde te hebben. Korte tijd later hadden we een rit in de 'back country' geboekt. Niks geen les, maar direct de natuur in, yeehaw!

Calero Ranch Stables
In Zuid San Jose kun je onder begeleiding ritten maken bij de Calero Ranch Stables. Voor beginners hebben ze hele makke paarden. Ze volgen de leider en hebben praktisch geen aansporing nodig. Als je wilt kun je de hele rit je zadel vasthouden, maar dat voelt niet zo stoer. Een hand aan de teugels en je andere hand op je bovenbeen, dat is het credo.

Calero Ranch Stables

Voordat je mag opstijgen, teken je eerst nog wel een formulier dat de manege niet verantwoordelijk is voor allerlei schade en ongelukken die tijdens de rit mogelijk kunnen gebeuren. Daarna kun je plaats nemen op de opstijgsteiger.

Vanaf deze verhoging is het makkelijker op- en afstijgen.

Verwacht niet dat je tijdens de rit veel informatie over de lokale flora en fauna krijgt. Als je dat wilt, kun je beter met een ranger op stap. Ook de uitleg over paardrijden was summier. Het is voldoende als je weet hoe je de teugels vasthoudt, hoe je stuurt, gas geeft en remt en dat je heuveltje-af wat achterover moet leunen. Wil je meer weten, ga je op les.


Eva heeft onze begeleidster ingehaald.

Onze rit duurde een uur ($60 per persoon, inclusief helm) en het was geweldig! We waren de enige twee die op dit tijdstip reden (12 uur). Waarschijnlijk waren er daarom ook zo weinig andere ruiters en wandelaars op pad. We hadden mooi weer, de vogeltjes floten en wij wiegden lekker mee op de ruggen van Master en Cruiser. Maar na zo'n veertig minuten begonnen de spieren op te spelen en zo'n zadel is ook best wel hard. Ik hoop niet dat Eva een video heeft gemaakt van hoe ik van het paard afsteeg...

Ondanks de spierpijn gaan we het vast nog een keer doen!