dinsdag 27 december 2011
Zoolights
Het dierentuintje hier in de buurt heeft een deel van het park omgetoverd tot een lichtjeswonderland. Dat moesten we natuurlijk zien. We waren er rond half zes en het was ijzig koud! Terug in de auto zagen we dat het maar liefst 27F (-3C) was. We zijn de kou blijkbaar echt ontwend in Sunny California...
Labels:
foto
vrijdag 23 december 2011
zaterdag 17 december 2011
Bankrekening en verhuizen
[Update: toen we ons meldden bij een bankfiliaal in Virginia, bleek dat we onze rekening uit Massachusetts gewoon konden aanhouden. Alleen adreswijziging was nodig. Het is me niet helemaal duidelijk of Bank of America het beleid heeft aangepast of dat het iets specifieks is voor Californische rekeningen.]
"Als we gaan verhuizen van Californië naar Massachusetts, dan kunnen we ons melden bij een bankfiliaal in onze nieuwe woonplaats en dan nemen zij onze Californische rekeningen over." Maar nee, zo werkt het niet bij onze bank (vermoed dat het bij andere bankinstellingen ook zo gaat). Het is de bedoeling dat je in de nieuwe staat een nieuwe bankrekening opent, je saldo van de out-of-state rekening overmaakt naar de nieuwe en dan de oude rekening opheft. Waarom zo moeilijk? We blijven toch gewoon bij dezelfde bank, in hetzelfde land? De enige verklaring die ik kreeg was dat het in verband met het tijdsverschil makkelijker was als we hulp van klantenservice nodig hadden. Is die telefonisch niet 24/7 dan?
We bleven dus vasthouden aan onze oude rekening, we zouden ze weleens laten zien dat 't best kon. Het werd wel wat verwarrend met al die rekeningnummers en pinpasjes en toen ik advies over het een of ander vroeg bij het filiaal hier, bleek dat ze beperkte inzage hebben in onze Californische bankzaken. Aha...
Nou ja, na een half jaar hebben we dan toch eindelijk de stekker uit de Californische rekening getrokken.
Tips
Denk om het volgende voordat je de oude bankrekening opheft:
"Als we gaan verhuizen van Californië naar Massachusetts, dan kunnen we ons melden bij een bankfiliaal in onze nieuwe woonplaats en dan nemen zij onze Californische rekeningen over." Maar nee, zo werkt het niet bij onze bank (vermoed dat het bij andere bankinstellingen ook zo gaat). Het is de bedoeling dat je in de nieuwe staat een nieuwe bankrekening opent, je saldo van de out-of-state rekening overmaakt naar de nieuwe en dan de oude rekening opheft. Waarom zo moeilijk? We blijven toch gewoon bij dezelfde bank, in hetzelfde land? De enige verklaring die ik kreeg was dat het in verband met het tijdsverschil makkelijker was als we hulp van klantenservice nodig hadden. Is die telefonisch niet 24/7 dan?
We bleven dus vasthouden aan onze oude rekening, we zouden ze weleens laten zien dat 't best kon. Het werd wel wat verwarrend met al die rekeningnummers en pinpasjes en toen ik advies over het een of ander vroeg bij het filiaal hier, bleek dat ze beperkte inzage hebben in onze Californische bankzaken. Aha...
Nou ja, na een half jaar hebben we dan toch eindelijk de stekker uit de Californische rekening getrokken.
Tips
Denk om het volgende voordat je de oude bankrekening opheft:
- Wacht met opheffen totdat je alle eindafrekeningen (gas, water, licht, telefoon/tv/internet, doktersrekeningen enz.) voorbij hebt zien komen.
- Zorg ervoor dat automatische betalingen die door moeten blijven gaan, nu van je nieuwe rekening worden afgeschreven (abonnementen tijdschrift/mobiele telefoon, online webshops waar je een account hebt enz.).
- Vergeet niet je credit card te koppelen aan je nieuwe bankrekening.
- Als je er zeker van bent dat er geen geld meer van of naar je oude rekening gaat, bel je Customer Service om de bank in te lichten dat je je saldo wilt overhevelen en dat de rekening opgeheven moet worden. Voor sommige rekeningen heffen banken namelijk een boete als er niks op de rekening staat. Je kunt de transfer zelf doen, maar het opheffen moet toch door de bank gebeuren dus kun je 't ook laten doen. Daar is klantenservice tenslotte voor toch? Binnen een aantal weken krijg je dan een 'closing statement' (eindafrekening) toegestuurd.
En in ons geval een cheque ter waarde van 1 (ja één) cent. Het versturen van die cheque heeft denk ik meer gekost. Ik ga 'm natuurlijk wel voeren aan een ATM ;)
Labels:
bankzaken,
California,
creditcard,
Massachusetts
zondag 11 december 2011
Klauteren
Hoewel we fietsen leuker vinden, beginnen we steeds meer lol te krijgen in wandelen. Het liefst nemen we dan de klauterpaden en die zijn er hier in de omgeving genoeg. Het Middlesex Fells Reservation is onze favoriete plek, lekker dicht bij huis. Inmiddels begint het flink af te koelen, dunne laagjes ijs beginnen te komen. Laat de sneeuw maar komen! Dan gaan we namelijk snowshoe-en ;)
donderdag 1 december 2011
Dank u Sinterklaasjes
Wat lief, Niels en Anniek hadden aan Sint ook wat voor ons gevraagd, dus we werden gisteren verrast met een doos vol lekkernijen: schuimpjes, peper- oh nee kruidnoten, chocoladeletters en mixen voor taaitaai en gevulde speculaas. Zelfs zo ver weg weet Sinterklaas blijkbaar dat ik sinds kort het kokkerellen heb herontdekt.
Labels:
feestdagen,
foto
zaterdag 12 november 2011
Eindelijk
We vroegen ons al een tijd af wat 'dat pakhuis met pijp' aan de andere kant van het spoor bij ons appartementencomplex ooit was geweest. In elk geval leek het ons een mooie plek om lofts in te maken.
Van de week las ik een artikeltje over dit gebouw, het was een schoenen- en laarzenfabriek (eind 19e eeuw tot veertiger jaren). Daarna was het een latexfabriek van Firestone. Een projectontwikkelaar is al drie jaar bezig om ons appartementenidee uitgevoerd te krijgen. Sinds kort zijn ze dan eindelijk begonnen met bouwrijp maken van het omliggende terrein.
Van de week las ik een artikeltje over dit gebouw, het was een schoenen- en laarzenfabriek (eind 19e eeuw tot veertiger jaren). Daarna was het een latexfabriek van Firestone. Een projectontwikkelaar is al drie jaar bezig om ons appartementenidee uitgevoerd te krijgen. Sinds kort zijn ze dan eindelijk begonnen met bouwrijp maken van het omliggende terrein.
Labels:
foto
maandag 31 oktober 2011
vrijdag 28 oktober 2011
donderdag 27 oktober 2011
zondag 16 oktober 2011
Herfstig
De weergoden waren ons goedgezind: donkere regenwolken waar vooral wat uitviel toen we in de Castle in the Clouds waren (Moultonborough, NH). De kleuren in de 'Lakes Region' schijnen nog niet helemaal op hun top te zijn, maar het is toch al erg mooi.
Labels:
fall foliage,
foto,
Massachusetts,
uitstapje
woensdag 12 oktober 2011
Voorbereidingen Halloween
Deze buurtbewoner is er vlotjes bij. Alhoewel, in het heksenstadje Salem MA (niet die in New Hampshire!) is het de hele maand oktober Halloweenfeest.
Labels:
feestdagen,
foto,
halloween
zaterdag 8 oktober 2011
Alternatief voor hotel in New York City
In plaats van twee bezemkast-size hotelkamers in New York van minimaal $200 per nacht had ik voor ons weekendje NYC een 2b/1b-appartement geregeld via vrbo.com. Ik had 't eerst op aanraden van een vriendin via Airbnb.com geprobeerd, maar die website werkte op dat moment niet goed. Lag waarschijnlijk aan hun verwoede pogingen om het systeem beter te beveiligen. Net die week was er een bak kritiek open getrokken, nadat een verhuurster bij thuiskomst ontdekte dat de gasten haar appartement hadden geplunderd. Inmiddels hebben ze dit probleem opgelost (extra verificatie als je je aanmeldt) en bieden zowel VRBO als Airbnb verzekeringen aan tegen dit soort ellende.
Zowel bij VRBO als bij Airbnb bieden particulieren hun hele appartement, een kamer of slaapbank/opblaasmatras te huur aan. Ook de wat professionelere verhuurders bieden onderdak aan, sommigen hebben twee tot zes adressen op de website staan. Je kunt zoeken op wijk, maar ook op de aanwezigheid van lift, airco enzovoort.
Studentenwijk
Uiteindelijk vond ik dus bij VRBO een aardig appartement dicht bij Columbia University ($800 voor 3 nachten) met plaats voor 5 personen. Leuke wijk waar je op veel plekken lekker kunt eten. Met de metro waren we in 40 minuten bij de South Ferry, dicht bij de pont naar het Vrijheidsbeeld.
Grote keuken, aardig zitkamertje met slaapbank, grote slaapkamer met twijfelaar (niet in collage), kleine kamer met groot uitvouwbed en de brandweer als buur (geen last van gehad en waren van die echte knappe NYC-brandweermannen :D ). Oja, ook prettig: er was een lift, we zaten op de vijfde verdieping.
Piepzak
OK, ik heb wel even in de rats gezeten of het appartement nou wel een succes zou zijn. De communicatie met de verhuurster (overigens aardige dame als ik haar te pakken kreeg) ging niet vlekkeloos, misschien is dat de New Yorkse slag? Nadat ik had betaald, duurde het maar voordat ik de bevestiging kreeg. "Geen zorgen, jullie staan ingepland op de kalender." Da's fijn, maar ik wil toch even een bevestiging via mail dat 't allemaal rond is. Het is toch $800, zei mijn Nederlandse geweten. Na een paar keer mailen en bellen kreeg ik die dan alsnog. Vervolgens zou ik twee weken voor onze trip de sleutels van het appartement toegestuurd krijgen. Dag voor vertrek: niks in de brievenbus hoor. Het zou toch niet... Uiteindelijk konden we een set ophalen bij de schoonmaakster die toch aanwezig was om het appartement voor ons in orde te brengen.
Zowel bij VRBO als bij Airbnb bieden particulieren hun hele appartement, een kamer of slaapbank/opblaasmatras te huur aan. Ook de wat professionelere verhuurders bieden onderdak aan, sommigen hebben twee tot zes adressen op de website staan. Je kunt zoeken op wijk, maar ook op de aanwezigheid van lift, airco enzovoort.
Studentenwijk
Uiteindelijk vond ik dus bij VRBO een aardig appartement dicht bij Columbia University ($800 voor 3 nachten) met plaats voor 5 personen. Leuke wijk waar je op veel plekken lekker kunt eten. Met de metro waren we in 40 minuten bij de South Ferry, dicht bij de pont naar het Vrijheidsbeeld.
Grote keuken, aardig zitkamertje met slaapbank, grote slaapkamer met twijfelaar (niet in collage), kleine kamer met groot uitvouwbed en de brandweer als buur (geen last van gehad en waren van die echte knappe NYC-brandweermannen :D ). Oja, ook prettig: er was een lift, we zaten op de vijfde verdieping.
Piepzak
OK, ik heb wel even in de rats gezeten of het appartement nou wel een succes zou zijn. De communicatie met de verhuurster (overigens aardige dame als ik haar te pakken kreeg) ging niet vlekkeloos, misschien is dat de New Yorkse slag? Nadat ik had betaald, duurde het maar voordat ik de bevestiging kreeg. "Geen zorgen, jullie staan ingepland op de kalender." Da's fijn, maar ik wil toch even een bevestiging via mail dat 't allemaal rond is. Het is toch $800, zei mijn Nederlandse geweten. Na een paar keer mailen en bellen kreeg ik die dan alsnog. Vervolgens zou ik twee weken voor onze trip de sleutels van het appartement toegestuurd krijgen. Dag voor vertrek: niks in de brievenbus hoor. Het zou toch niet... Uiteindelijk konden we een set ophalen bij de schoonmaakster die toch aanwezig was om het appartement voor ons in orde te brengen.
woensdag 5 oktober 2011
donderdag 29 september 2011
Logees!
Mijn ouders zijn er! Niet alleen is het heel leuk dat ze hier zijn en zien hoe wij wonen, maar het hebben van logees is voor Frank en mij ook een goede gelegenheid om toeristische uitstapjes te doen die we normaal niet zo gauw zouden doen. Hoe lang heeft 't niet geduurd voordat we de Domtoren in Utrecht een keer hebben beklommen...
Inmiddels hebben we met vrienden de Freedom Trail gelopen, hebben we over Boston uitgekeken vanaf de SkyWalk van de Prudential, heb ik met m'n ouders een Duck Tour gedaan (amfibiewagen die door de stad rijdt en de rivier in gaat om een stukje te varen) en hebben we het Minute Man National Historical Park in Lexington en Concord bezocht. Dat is waar de 'militia' (de burgerwacht van de kolonisten) op 19 april 1775 het Britse leger heeft teruggedreven naar Boston, een belangrijk moment in de onafhankelijkheidsstrijd van Amerika.
De komende weken gaan er nog meer uitstapjes volgen, onder andere naar New York, New York! Leuk!!!
Inmiddels hebben we met vrienden de Freedom Trail gelopen, hebben we over Boston uitgekeken vanaf de SkyWalk van de Prudential, heb ik met m'n ouders een Duck Tour gedaan (amfibiewagen die door de stad rijdt en de rivier in gaat om een stukje te varen) en hebben we het Minute Man National Historical Park in Lexington en Concord bezocht. Dat is waar de 'militia' (de burgerwacht van de kolonisten) op 19 april 1775 het Britse leger heeft teruggedreven naar Boston, een belangrijk moment in de onafhankelijkheidsstrijd van Amerika.
De komende weken gaan er nog meer uitstapjes volgen, onder andere naar New York, New York! Leuk!!!
Labels:
foto,
geschiedenis,
uitstapje
maandag 26 september 2011
Kaap Kabeljauw
Afgelopen weekend hebben we onze trouwdag gevierd op Cape Cod. We hadden een kamer in The Captain's Manor Inn in Fallmouth, aanrader. Bij ons arrangement zaten huurfietsen voor een dag. Het leek er even op dat het weer niet mee wilde doen, maar uiteindelijk hebben we heerlijk kunnen rondrijden.
Labels:
uitstapje
donderdag 15 september 2011
Mijn bolide
Helemaal vergeten om een foto van mijn nieuwe auto te laten zien. Bij deze dan ;)
Dit is 'm dan echt.
Labels:
autorijden
vrijdag 9 september 2011
woensdag 7 september 2011
Kleurenspotters
Serieus, er zijn informatielijnen en internetprogramma's om het verkleuren van de bomen bij te houden. Er is zelfs een App voor om op je telefoon te gebruiken. Mensen trekken er massaal op uit om langs te mooie stukken te toeren. Deze mensen worden 'leaf peepers' genoemd. Nou schijnt de 'fall foliage' in New England ook wel spectaculair te zijn. We gaan 't binnen nu en een paar weken zien.
Labels:
flora en fauna
maandag 5 september 2011
Pelgrims en stroopwafels
In het winkeltje van Plimouth Plantation kwamen we zowaar AH Stroopwafels en Kanjers tegen. En een kast met allemaal Delfts Blauw.
Wat is de link tussen de Engelse Pilgrim Fathers en Nederland? Deze protestanten zochten vrijheid van geloofsuiting in ons land, nadat de Anglicaanse kerk in Engeland het enige toegestane geloof werd. De Pelgrims vertrokken eerst naar Amsterdam, maar konden uiteindelijk in Leiden terecht. Daar hebben ze zo'n 12 jaar hun eigen geloof kunnen belijden. In 1620 trokken de eerst Pelgrims via Southampton met de Mayflower naar Noord-Amerika. Daar stichtten ze Plimouth Plantation.
Labels:
eten en drinken,
geschiedenis,
uitstapje
vrijdag 2 september 2011
Speculaaskoekjes
Oh, Aldi, Spekulatius!
Bij de Stop 'n Shop hebben ze Windmill-koekjes, deze speculaasjes zijn wat groter en dikker dan de Aldi-koekjes.
Labels:
eten en drinken
woensdag 31 augustus 2011
zondag 28 augustus 2011
Ontwortelde bomen
Het lijkt er op dat de regen is gestopt (2:35PM). Dat het hier in de straat wel mee valt met de Irene-storm, betekent niet dat er niks aan de hand is. Her en der in Boston en omgeving vallen bomen om. Omdat de grond verzadigd is met water (nat voorjaar), hebben de wortels minder grip en dan heb je niet zo'n hele grote windvlaag nodig om een boom te ontwortelen. Soms raken die bomen of takken elektriciteitsdraden. Daarom zitten er zoveel mensen zonder stroom.
Tegenover de Cheers-bar in het Boston Common park is een grote boom omgevallen die de Beacon Street blokkeert.
Verder landinwaarts regent het nog steeds. In de omgeving Chester (2 uur naar het westen van hier) zijn zelfs mensen geevacueerd, omdat de Westfieldrivier overstroomt. Aan de kust verwachten ze vanavond nog 'storm surges' (stormvloed) in combinatie met de gewone vloedstand. Ik ben blij dat ik 9 kilometer van de kust af zit op de tweede verdieping.
Tegenover de Cheers-bar in het Boston Common park is een grote boom omgevallen die de Beacon Street blokkeert.
Verder landinwaarts regent het nog steeds. In de omgeving Chester (2 uur naar het westen van hier) zijn zelfs mensen geevacueerd, omdat de Westfieldrivier overstroomt. Aan de kust verwachten ze vanavond nog 'storm surges' (stormvloed) in combinatie met de gewone vloedstand. Ik ben blij dat ik 9 kilometer van de kust af zit op de tweede verdieping.
Zonder stroom
Ik hoorde net dat 300.000 mensen in Massachusetts zonder elektriciteit zitten. Voorlopig heb ik nog wel stroom... Hopelijk blijft dat zo. Voor de zekerheid heb ik mijn pizza (die ik gisteren al heb gemaakt, want elektrisch koken hier) opgewarmd en die eet ik nu als lunch. Op het moment haalt de windsnelheid in Boston 48 mph (77 km/u)
Irene is nu tropische storm
Het is nu 11 uur 's morgens en na een rustige nacht en ochtend, ziet het er nu zo uit buiten:
Niet schokkend toch? Als je goed kijkt, zie je links twee mensen zonder problemen tegen de wind in lopen. De wind komt uit het zuiden/zuidoosten. Het zal wel schelen dat de straat van noord naar zuid loopt (uitzicht in de video is naar het noorden) en direct ten oosten van het complex is een rotsheuvel met een bos er op. Hoe het aan de andere kant van de heuvel is, weet ik niet
New York heeft net het ergste gehad en het lijkt allemaal minder erg dan verwacht. Wel overstroomde straten in Manhattan en omgewaaide bomen. Irene is haar 'oog' kwijtgeraakt nadat ze in North Carolina aan land was gekomen. Inmiddels is ze gedegradeerd tot tropische storm. Dat betekent niet dat we allemaal opgelucht naar buiten kunnen, het blijft uitkijken geblazen en de kans op ondergelopen straten en stroomuitval blijft bestaan.
Niet schokkend toch? Als je goed kijkt, zie je links twee mensen zonder problemen tegen de wind in lopen. De wind komt uit het zuiden/zuidoosten. Het zal wel schelen dat de straat van noord naar zuid loopt (uitzicht in de video is naar het noorden) en direct ten oosten van het complex is een rotsheuvel met een bos er op. Hoe het aan de andere kant van de heuvel is, weet ik niet
New York heeft net het ergste gehad en het lijkt allemaal minder erg dan verwacht. Wel overstroomde straten in Manhattan en omgewaaide bomen. Irene is haar 'oog' kwijtgeraakt nadat ze in North Carolina aan land was gekomen. Inmiddels is ze gedegradeerd tot tropische storm. Dat betekent niet dat we allemaal opgelucht naar buiten kunnen, het blijft uitkijken geblazen en de kans op ondergelopen straten en stroomuitval blijft bestaan.
zaterdag 27 augustus 2011
Irene nadert
Hoe serieus moet je al die waarschuwingen over de orkaan Irene nou nemen? Het komt wel vaker voor dat er moord en brand wordt geschreeuwd en dan valt het achteraf gezien allemaal mee. Met Ireentje neem ik even geen risico, dus ik heb genoeg drinkwater, sap en eten gekocht dat niet snel overstuur raakt: blikken groente, kant-en-klare spaghetti, crackers, groente die je ook rauw kunt eten, fruit enz. Ik houd er namelijk wel rekening mee dat de stroom gaat uitvallen -de lichten hadden het net al moeilijk...- en dan kan ik niet koken want elektrisch fornuis. Inmiddels heb ik daarom pizzaatjes gemaakt, die kunnen ook goed koud gegeten worden.
Net heeft Irene zich al even gemeld: het was de hele ochtend lekker (26C, windstil, bewolkt), maar rond twee uur vanmiddag werd het hier even een stuk donkerder en begon het flink te waaien en regenen. Toen was het twee uurtjes normale regen en nu gaat 't weer harder met onweer erbij (3:45PM). En het is weer rustig (4:15PM)... Ik heb een lampje aan, dat is mijn verklikkerlamp voor het geval de stroom uitvalt. Zodra de stroom weer terug is, zie ik dat aan die lamp want die is dan aan ;)
Op CNN zeggen ze dat de omvang van de orkaan zo groot is dat het heel Europa kan bedekken. Op dit moment is het oog ter hoogte van Norfolk, Virginia.
Verder hebben we in huis: EHBO-doos, zaklampen, AM/FM-radiootje en nepkaarsen op batterijen (de verhuurders hebben liever niet dat we echte gebruiken want houtbouw), leeslampje. Extra ijsklontjes in de vriezer en het bad is vol water voor het geval de waterdruk wegvalt, want ik wil toch wel graag de wc kunnen blijven gebruiken. Ben ook nog snel naar de apotheek gegaan om een extra flesje insuline in huis te hebben. De auto's zijn volgetankt, voor het geval we toch weg moeten of als er de komende dagen geen benzinestations open zijn.
Kom maar op Irene!
Net heeft Irene zich al even gemeld: het was de hele ochtend lekker (26C, windstil, bewolkt), maar rond twee uur vanmiddag werd het hier even een stuk donkerder en begon het flink te waaien en regenen. Toen was het twee uurtjes normale regen en nu gaat 't weer harder met onweer erbij (3:45PM). En het is weer rustig (4:15PM)... Ik heb een lampje aan, dat is mijn verklikkerlamp voor het geval de stroom uitvalt. Zodra de stroom weer terug is, zie ik dat aan die lamp want die is dan aan ;)
Op CNN zeggen ze dat de omvang van de orkaan zo groot is dat het heel Europa kan bedekken. Op dit moment is het oog ter hoogte van Norfolk, Virginia.
Verder hebben we in huis: EHBO-doos, zaklampen, AM/FM-radiootje en nepkaarsen op batterijen (de verhuurders hebben liever niet dat we echte gebruiken want houtbouw), leeslampje. Extra ijsklontjes in de vriezer en het bad is vol water voor het geval de waterdruk wegvalt, want ik wil toch wel graag de wc kunnen blijven gebruiken. Ben ook nog snel naar de apotheek gegaan om een extra flesje insuline in huis te hebben. De auto's zijn volgetankt, voor het geval we toch weg moeten of als er de komende dagen geen benzinestations open zijn.
Kom maar op Irene!
Muggen in Massachusetts
Ik snap dat de foto 'n beetje moeilijk te plaatsen is, maar je ziet de onderkant van m'n kuit. En inderdaad, tel even mee.... dat zijn zes muggenbeten. Nou ok, je ziet er maar vijf. Maar rechtsonder net buiten beeld zit er nog een. En die jeukte ook heel erg, neem dat maar van mij aan.
Dat is dus blijkbaar ook iets waar we in Californie 'n beetje van waren afgekickt: muggen. Dankzij het klimaar (droogte of wind, daar zijn we nooit uitgekomen) hadden we in Silicon Valley nooit last van muggen. Dat is hier rond Boston dus wel even anders.
De muggen zijn hier gelukkig wel heel voorspelbaar. Ze komen rond 'n uur acht aanstuiven met z'n allen en zijn rond 'n uur of elf weer verdwenen. Maar ja, ik heb dat natuurlijk pas om kwart over acht door en dan is dit het resultaat.
Oh ja... ik had trouwens 'n lange broek aan die avond. :-/
Labels:
foto,
niet doen,
persoonlijk
donderdag 25 augustus 2011
Natuurgeweld
Spannende omgeving hier hoor! Eerder deze week was er een aardbeving in Virginia die ook in New York en zelfs in Boston en Toronto is gevoeld. Niet dat wij 't hebben gemerkt, maar toch.
Nu lijkt het er op dat we komende zondagmiddag/-avond last gaan krijgen van een restje orkaan. Op dit moment raast orkaan Irene over de Bahamas, maar ze verwachten dat ze zondagochtend bij New York aankomt. Zondagmiddag/-avond zijn wij dan aan de beurt. Tegen die tijd zal Irene dan zijn afgezwakt tot een tropische storm: heftige regen en hoge windsnelheden.
Hurricane Tracker
Zodra een orkaan 'aan land gaat', zal de kracht afnemen omdat de orkaan niet meer gevoed wordt door de warme lucht van de oceaan. De weersvoorspellers weten alleen nog niet precies waar en wanneer Irene voet aan wal zet.
Nu lijkt het er op dat we komende zondagmiddag/-avond last gaan krijgen van een restje orkaan. Op dit moment raast orkaan Irene over de Bahamas, maar ze verwachten dat ze zondagochtend bij New York aankomt. Zondagmiddag/-avond zijn wij dan aan de beurt. Tegen die tijd zal Irene dan zijn afgezwakt tot een tropische storm: heftige regen en hoge windsnelheden.
Hurricane Tracker
Zodra een orkaan 'aan land gaat', zal de kracht afnemen omdat de orkaan niet meer gevoed wordt door de warme lucht van de oceaan. De weersvoorspellers weten alleen nog niet precies waar en wanneer Irene voet aan wal zet.
Labels:
informatie
zondag 21 augustus 2011
Bruggentocht in New Hampshire
In New England zijn er op verschillende plekken overdekte houten bruggen te bewonderen. Wij hebben er een paar in de omgeving van Swanzey, New Hampshire bekeken.
De bruggen die wij hebben gezien: Ashuelot Bridge in Winchester, Thompson Bridge, Cresson/Sawyer's Crossing Bridge en Carleton Bridge in Swanzey. We hebben dit foldertje (PDF) gebruikt dat ik op de website van Swanzey vond.
In de 19e eeuw zijn er veel van dit soort bruggen gebouwd. De daken beschermen de bruggen tegen regen en sneeuw waardoor de bruggen veel langer mee kunnen. Van de 10.000 die er zijn gebouwd zijn er nog zo'n 750 over, vooral in Pennsylvania, Ohio, Vermont, Indiana, Oregon en New Hampshire.
Elk voordeel...
Zo'n overdekte brug had vroeger toch wel een nadeel: in de tijd dat men 's winters nog paardensleeen gebruikte, moesten de mooie schoongebleven bruggen 'besneeuwd' worden. Er moest sneeuw op het wegdek van de brug geschept worden, zodat de sleeen over de brug konden glijden...
De bruggen die wij hebben gezien: Ashuelot Bridge in Winchester, Thompson Bridge, Cresson/Sawyer's Crossing Bridge en Carleton Bridge in Swanzey. We hebben dit foldertje (PDF) gebruikt dat ik op de website van Swanzey vond.
In de 19e eeuw zijn er veel van dit soort bruggen gebouwd. De daken beschermen de bruggen tegen regen en sneeuw waardoor de bruggen veel langer mee kunnen. Van de 10.000 die er zijn gebouwd zijn er nog zo'n 750 over, vooral in Pennsylvania, Ohio, Vermont, Indiana, Oregon en New Hampshire.
Elk voordeel...
Zo'n overdekte brug had vroeger toch wel een nadeel: in de tijd dat men 's winters nog paardensleeen gebruikte, moesten de mooie schoongebleven bruggen 'besneeuwd' worden. Er moest sneeuw op het wegdek van de brug geschept worden, zodat de sleeen over de brug konden glijden...
donderdag 18 augustus 2011
Vraag alsjeblieft om mijn ID!
Moet ik me nu zorgen gaan maken? Toen ik laatst een fles Bacardi afrekende, vroeg de kassiere niet naar legitimatie. En dat terwijl de stelregel is dat ze daar om moeten vragen bij iedereen die maar enigzins onder de 40 lijkt te zijn...
Gelukkig werd ik later die week in een restaurant wel om m'n ID gevraagd toen ik een biertje bij het eten bestelde.
Gelukkig werd ik later die week in een restaurant wel om m'n ID gevraagd toen ik een biertje bij het eten bestelde.
Labels:
boodschappen,
eten en drinken
dinsdag 26 juli 2011
Amerikaanse geschiedenisles
Dit was het audioboek dat we tijdens onze reis van San Jose CA naar Boston MA hebben beluisterd. Nu kijken we op Netflix naar 'The History of Us'.
Labels:
foto,
informatie
maandag 25 juli 2011
zondag 24 juli 2011
Van Cali naar Mass: autoregistratie
We blijven nog even in de autosferen. Eerder vertelde ik over het omzetten van onze Californische rijbewijzen naar Massachusetts-exemplaren. Omdat we onze auto hebben meegenomen, moesten we hetzelfde doen met de registratie. Het is een driestappenplan: verzekeringspapieren in orde brengen, RMV betalen en auto laten keuren.
Stap 1: Autoverzekering met stempel
Voordat je naar de RMV gaat, moet je allereerst controleren of je huidige autoverzekering dekking geeft in Massachusetts. Nou liep onze autoverzekering toch af, dus hebben we een nieuwe afgesloten bij een AAA-kantoor (de Amerikaanse ANWB). Je raadt 't misschien al, maar om de verzekering te kunnen afsluiten, moest ik eerst mijn Californische AAA-lidmaatschap laten omzetten naar de regio South New England.
Je hebt niet alleen een polis nodig die geldig is in Mass, maar je moet ook een RMV1-formulier laten invullen en stempelen door de verzekeringsagent.
Stap 2: Op naar de RMV
Het RMV1-formulier is een aanvraag voor registratie en eigendomsbewijs ('Certificate of Title' of kortweg de 'title'). Vergeet niet het registratiebewijs uit de andere staat en de originele title mee te nemen, want in Mass zet je niet alleen de registratie over, maar ook die title. In totaal kost dit $125 ($50 voor registratie, $75 voor title). Je krijgt na betaling direct je nieuwe kentekenplaten mee en een tijdelijke 'Certificate of Registration'. Om het jaar moet je de registratie vernieuwen. Het nieuwe eigendomsbewijs ontvang je binnen zes tot acht weken per post.
Intermezzo: Wat??? Belasting betalen over meegebrachte auto?
Van een aantal mensen hadden we gehoord dat het meenemen van je auto uit een andere staat een dure grap is, omdat je er nog eens omzetbelasting ('sales tax') over moet betalen. Dat is alleen het geval als de auto korter dan 6 maanden op jouw naam stond in die andere staat. Dan betaal je in Massachusetts 6,25% over het aankoopbedrag of - als Mass een afspraak ('reciprocity') heeft met de andere staat - alleen het verschil tussen de beide sales taxes. De Department of Revenue heeft een mooie pagina met uitleg hierover, inclusief voorbeelden en een lijst met deelnemende staten. Als ik het goed begrijp, hoef je voor een in Californie geregistreerde auto sowieso niet bij te betalen, ongeacht hoe lang de auto op je naam staat. In Californie betaal je namelijk 9,25% omzetbelasting en in Massachusetts 3% minder.
Om vrijgesteld te worden van betaling vul je het MVU29-formulier in. Dit is de Affidavit in Support of a Claim for Exemption from Sales or Use Tax for Motor Vehicle Purchased Outside Massachusetts.
Stap 3: Keuring
Nadat je de auto hebt geregistreerd bij de RMV, schroef je de nieuwe kentekenplaten er op en ga je naar een garage of tankstation waar ze 'State Vehicle Inspections' mogen uitvoeren. Bij de meeste kun je zonder afspraak langsrijden. De test duurt een kwartiertje, kost $29 en de RMV wordt automatisch op de hoogte gesteld van het resultaat. Goedgekeurd? Dan krijg je een mooie sticker op je voorruit geplakt en mag je volgend jaar weer langskomen voor controle.
Stap 1: Autoverzekering met stempel
Voordat je naar de RMV gaat, moet je allereerst controleren of je huidige autoverzekering dekking geeft in Massachusetts. Nou liep onze autoverzekering toch af, dus hebben we een nieuwe afgesloten bij een AAA-kantoor (de Amerikaanse ANWB). Je raadt 't misschien al, maar om de verzekering te kunnen afsluiten, moest ik eerst mijn Californische AAA-lidmaatschap laten omzetten naar de regio South New England.
Je hebt niet alleen een polis nodig die geldig is in Mass, maar je moet ook een RMV1-formulier laten invullen en stempelen door de verzekeringsagent.
Stap 2: Op naar de RMV
Het RMV1-formulier is een aanvraag voor registratie en eigendomsbewijs ('Certificate of Title' of kortweg de 'title'). Vergeet niet het registratiebewijs uit de andere staat en de originele title mee te nemen, want in Mass zet je niet alleen de registratie over, maar ook die title. In totaal kost dit $125 ($50 voor registratie, $75 voor title). Je krijgt na betaling direct je nieuwe kentekenplaten mee en een tijdelijke 'Certificate of Registration'. Om het jaar moet je de registratie vernieuwen. Het nieuwe eigendomsbewijs ontvang je binnen zes tot acht weken per post.
Intermezzo: Wat??? Belasting betalen over meegebrachte auto?
Van een aantal mensen hadden we gehoord dat het meenemen van je auto uit een andere staat een dure grap is, omdat je er nog eens omzetbelasting ('sales tax') over moet betalen. Dat is alleen het geval als de auto korter dan 6 maanden op jouw naam stond in die andere staat. Dan betaal je in Massachusetts 6,25% over het aankoopbedrag of - als Mass een afspraak ('reciprocity') heeft met de andere staat - alleen het verschil tussen de beide sales taxes. De Department of Revenue heeft een mooie pagina met uitleg hierover, inclusief voorbeelden en een lijst met deelnemende staten. Als ik het goed begrijp, hoef je voor een in Californie geregistreerde auto sowieso niet bij te betalen, ongeacht hoe lang de auto op je naam staat. In Californie betaal je namelijk 9,25% omzetbelasting en in Massachusetts 3% minder.
Om vrijgesteld te worden van betaling vul je het MVU29-formulier in. Dit is de Affidavit in Support of a Claim for Exemption from Sales or Use Tax for Motor Vehicle Purchased Outside Massachusetts.
Stap 3: Keuring
Nadat je de auto hebt geregistreerd bij de RMV, schroef je de nieuwe kentekenplaten er op en ga je naar een garage of tankstation waar ze 'State Vehicle Inspections' mogen uitvoeren. Bij de meeste kun je zonder afspraak langsrijden. De test duurt een kwartiertje, kost $29 en de RMV wordt automatisch op de hoogte gesteld van het resultaat. Goedgekeurd? Dan krijg je een mooie sticker op je voorruit geplakt en mag je volgend jaar weer langskomen voor controle.
Labels:
autorijden,
Massachusetts
zaterdag 23 juli 2011
Droomauto
Of 'ie nou 'Detonator Yellow' wordt is de vraag, maar deze Jeep Wrangler staat op ons verlanglijstje.
Labels:
autorijden,
foto
vrijdag 22 juli 2011
Van Cali naar Mass: nieuwe rijbewijzen
Op het moment dat je je gevestigd hebt in Massachusetts, moet je direct je 'out-of-state' rijbewijs omzetten bij de RMV. Op je Nederlandse rijbewijs mag je tot een jaar na aankomst in de VS rondrijden in Mass. Daarna moet je alsnog je Mass-rijbewijs halen. Een 'gewoon' rijbewijs wordt in Mass met 'Class D' aangeduid en is vijf jaar geldig.
Omzetten (out-of-state)
Wat je meeneemt naar het RMV-kantoor:
Mass-rijbewijs halen als je uit Nederland komt
In tegenstelling tot Californie waar je na vestiging in de VS direct je rijbewijs moet halen, heb je in Massachusetts een jaar de tijd. Let op: een internationaal rijbewijs (verkrijgbaar bij de ANWB) is handig om als Engelse vertaling bij de hand te hebben, maar is geen officieel document.
Lees eerst de automobilistenhandleiding door voordat je naar het RMV-kantoor gaat om het theorieexamen ('written test' of 'Learner's Permit Test') te doen. Neem mee:
Nadat je bent geslaagd, kun je een afspraak maken voor het praktijkexamen. Dit kost $20 en het rijbewijs zelf kost nog eens $50. Het praktijkexamen doe je in een auto die een geldig registratiecerticaat heeft en een inspectiesticker. Het kan ook in een huurauto, maar dan moet je de huurovereenkomst kunnen overleggen met een brief van de verhuurder (op officieel briefpapier van het bedrijf) waarin staat dat je toestemming hebt om af te rijden in de huurauto.
Ook handig als ID
Het voordeel van een Amerikaans rijbewijs is dat het een officieel identificatiemiddel is. Met een buitenlands rijbewijs of paspoort kan het controleren wat langzamer gaan. Bijvoorbeeld op binnenlandse vluchten (wel altijd je Nederlandse paspoort meenemen voor het geval dat...!) of in cafe's, restaurants en slijterijen om te bewijzen dat je oud genoeg bent voor alcohol. Blijf je korter dan een jaar in Massachusetts, maar wil je wel een beetje bij horen, dan kun je voor $25 een Liquor ID kopen. Je moet dan wel 21 of ouder zijn.
[Vier dagen na onze aanvraag hadden we de Mass-rijbewijzen in de brievenbus liggen.]
Omzetten (out-of-state)
Wat je meeneemt naar het RMV-kantoor:
- Ingevulde Out-of-State Conversion Application.
- Geboortebewijs of officieel document waar je geboortedatum op staat (zoals paspoort of rijbewijs).
- Officieel document waarop je handtekening staat (rijbewijs, paspoort).
- Social Security Number of paspoort met visum en I-94 er in.
- Bewijs dat je echt in Massachusetts woont (gas- of elektrarekening, huurovereenkomst). Het bevestigingsbericht van USPS dat de post een jaar lang doorgestuurd wordt naar je nieuwe adres is geen geldig bewijs!
- Out-of-state rijbewijs, deze kan ook gebruikt worden als bewijs voor je geboortedatum OF voor als handtekeningverificatie, niet voor beide.
- $100 (niet alle kantoren accepteren debit card, dus neem cash of cheques mee).
Mass-rijbewijs halen als je uit Nederland komt
In tegenstelling tot Californie waar je na vestiging in de VS direct je rijbewijs moet halen, heb je in Massachusetts een jaar de tijd. Let op: een internationaal rijbewijs (verkrijgbaar bij de ANWB) is handig om als Engelse vertaling bij de hand te hebben, maar is geen officieel document.
Lees eerst de automobilistenhandleiding door voordat je naar het RMV-kantoor gaat om het theorieexamen ('written test' of 'Learner's Permit Test') te doen. Neem mee:
- Ingevulde Learner's Permit Application (dit is hetzelfde formulier als in bovenstaande lijst, maar in dit geval vink je 'Learner's Permit Exam' aan).
- Geboortebewijs of officieel document waar je geboortedatum op staat (zoals paspoort of rijbewijs).
- Officieel document waarop je handtekening staat (rijbewijs, paspoort; mag niet hetzelfde zijn als de geboortedatumverificatie).
- Social Security Number of paspoort met visum en I-94 er in.
- Bewijs dat je in Massachusetts woont (gas- of elektrarekening, huurovereenkomst).
- $30 (niet alle kantoren accepteren debit card, dus neem cash of cheques mee).
Nadat je bent geslaagd, kun je een afspraak maken voor het praktijkexamen. Dit kost $20 en het rijbewijs zelf kost nog eens $50. Het praktijkexamen doe je in een auto die een geldig registratiecerticaat heeft en een inspectiesticker. Het kan ook in een huurauto, maar dan moet je de huurovereenkomst kunnen overleggen met een brief van de verhuurder (op officieel briefpapier van het bedrijf) waarin staat dat je toestemming hebt om af te rijden in de huurauto.
Ook handig als ID
Het voordeel van een Amerikaans rijbewijs is dat het een officieel identificatiemiddel is. Met een buitenlands rijbewijs of paspoort kan het controleren wat langzamer gaan. Bijvoorbeeld op binnenlandse vluchten (wel altijd je Nederlandse paspoort meenemen voor het geval dat...!) of in cafe's, restaurants en slijterijen om te bewijzen dat je oud genoeg bent voor alcohol. Blijf je korter dan een jaar in Massachusetts, maar wil je wel een beetje bij horen, dan kun je voor $25 een Liquor ID kopen. Je moet dan wel 21 of ouder zijn.
[Vier dagen na onze aanvraag hadden we de Mass-rijbewijzen in de brievenbus liggen.]
Labels:
autorijden,
debitcard,
Massachusetts
woensdag 20 juli 2011
Rijstijl
Ging het in Californie heel relaxed met veel ruimte op de weg, in Massachusetts reageren ze even een paar tandjes sneller op smallere wegen, meer gaten in de weg en soms bijzonder onoverzichtelijke vijf-, zes- en zevensprongen.
Het gaat wat Hollandser, maar dan zonder opgeheven middelvinger ('flipping the bird') en getoeter. OK, dat soort typjes heb je hier ook, maar het komt niet vaak voor. Vergeleken met de medeweggebruikers in Californie rijden ze hier beter, al dacht ik eerst van niet. Ik zag namelijk aardig wat auto's heen en weer slingeren op hun weghelft. Maar nou snap ik waarom: ze slalommen om de 'pot holes' en andere gaten heen. Begrijpelijk want je maakt soms klappers, maar of 't de veiligheid ten goede komt is een tweede.
Zelfde schuitje
Het voelt alsof het verkeer in Mass veel harder gaat, maar de snelheden liggen hier lager dan in Californie. Maar door de combinatie van minder wegstroken, hele korte opritten naar de snelweg en drukker verkeer lijkt 't wel zo. Gelukkig zit iedereen in hetzelfde schuitje dus gaan veel auto's al een baantje naar links. En anders is het geduldig wachten of planken.
Een andere uitdaging is linksaf slaan. Zeker in de stadjes is er weinig plek voor een aparte baan voor linksaf. Dus als je dan groen licht hebt, kan het lang duren voordat het rechtdoorgaande verkeer eindelijk eens voorbij is. Sta je vooraan de rij, dan kun je geluk hebben: regelmatig wacht de andere kant met oversteken totdat jij bent afgeslagen. Ook hier geldt weer dat iedereen weleens in die situatie zit dus weet hoe vervelend het is. Het valt me trouwens op dat ze hier hun knipperlichten meer gebruiken.
Omdat elke staat zijn eigen regels heeft, heb ik een 'automobilistenhandleiding' gehaald ($5 bij de RMV of gratis online te raadplegen). Ook hebben we onze Californische rijbewijzen moeten inleveren. We hebben nu een tijdelijk rijbewijs en krijgen de echte binnenkort opgestuurd. Hoefden we niet eens opnieuw examen voor te doen, alleen een boel papierwerk mee en de leges betalen natuurlijk. Meer hierover lees je in Van Cali naar Mass: nieuwe rijbewijzen en hoe het eerst misging met mijn aanvraag. Er zit wat overlap tussen de beide posts.
Het gaat wat Hollandser, maar dan zonder opgeheven middelvinger ('flipping the bird') en getoeter. OK, dat soort typjes heb je hier ook, maar het komt niet vaak voor. Vergeleken met de medeweggebruikers in Californie rijden ze hier beter, al dacht ik eerst van niet. Ik zag namelijk aardig wat auto's heen en weer slingeren op hun weghelft. Maar nou snap ik waarom: ze slalommen om de 'pot holes' en andere gaten heen. Begrijpelijk want je maakt soms klappers, maar of 't de veiligheid ten goede komt is een tweede.
Zelfde schuitje
Het voelt alsof het verkeer in Mass veel harder gaat, maar de snelheden liggen hier lager dan in Californie. Maar door de combinatie van minder wegstroken, hele korte opritten naar de snelweg en drukker verkeer lijkt 't wel zo. Gelukkig zit iedereen in hetzelfde schuitje dus gaan veel auto's al een baantje naar links. En anders is het geduldig wachten of planken.
Een andere uitdaging is linksaf slaan. Zeker in de stadjes is er weinig plek voor een aparte baan voor linksaf. Dus als je dan groen licht hebt, kan het lang duren voordat het rechtdoorgaande verkeer eindelijk eens voorbij is. Sta je vooraan de rij, dan kun je geluk hebben: regelmatig wacht de andere kant met oversteken totdat jij bent afgeslagen. Ook hier geldt weer dat iedereen weleens in die situatie zit dus weet hoe vervelend het is. Het valt me trouwens op dat ze hier hun knipperlichten meer gebruiken.
Omdat elke staat zijn eigen regels heeft, heb ik een 'automobilistenhandleiding' gehaald ($5 bij de RMV of gratis online te raadplegen). Ook hebben we onze Californische rijbewijzen moeten inleveren. We hebben nu een tijdelijk rijbewijs en krijgen de echte binnenkort opgestuurd. Hoefden we niet eens opnieuw examen voor te doen, alleen een boel papierwerk mee en de leges betalen natuurlijk. Meer hierover lees je in Van Cali naar Mass: nieuwe rijbewijzen en hoe het eerst misging met mijn aanvraag. Er zit wat overlap tussen de beide posts.
Labels:
autorijden,
Massachusetts
woensdag 6 juli 2011
Consulaat revisited: vernieuwen visum
Eind september verloopt ons visum. Om nou te voorkomen dat we te laat zijn met het verlengen/vernieuwen (en daardoor dus ook onze Californische rijbewijzen en mijn werkvergunning ineens niet meer geldig zijn), hadden we Franks werk ingeseind om het papierwerk te starten. Gelukkig hebben ze dat goed opgepikt en konden we vorige week ons weer met petitie en een boel bewijsmateriaal bij het Amerikaanse consulaat in Amsterdam melden.
Vergeleken met de vorige keer zijn er een paar kleine verschillen. Daarom staat hieronder een geupdate versie van het stappenplan van vorige keer. Kijk ook altijd op de website van het Amerikaanse Consulaat zelf voor de meest recente informatie.
Vergeleken met de vorige keer zijn er een paar kleine verschillen. Daarom staat hieronder een geupdate versie van het stappenplan van vorige keer. Kijk ook altijd op de website van het Amerikaanse Consulaat zelf voor de meest recente informatie.
- Nadat de petitie is goedgekeurd, vul je het DS-160 formulier in, de Online Non-Immigrant Visa Application. Tegenwoordig kun je de benodigde pasfoto (US-formaat!) digitaal aanleveren via dit DS-160 formulier. De bevestigingspagina van dit formulier moet je afdrukken en meenemen naar je afspraak op het consulaat.
- Maak telefonisch een afspraak bij het Amerikaanse consulaat in Amsterdam. De 15 euro aan administratiekosten kun je nog steeds alleen maar met creditcard betalen, dus leen eventueel even iemands kaart. Tijdens dit gesprek krijg je een bezoekersnummer toegekend die je bij je moet hebben als je 'op audientie' gaat.
- Maak het bedrag voor de visumaanvraag over naar het consulaat of pin dit bedrag aan de balie tijdens je bezoek op het consulaat. Daar ter plekke kun je alleen met pinpas betalen, niet met creditcard.
- Wij moesten deze keer ook een 'fraud prevention fee' a 375 euro ($500) betalen. Die kun je alleen met 'n creditcard of contant betalen. Inderdaad: niet heel consistent.
- Verzamel al je petitieformulieren (betaalbewijs voor aanvraag, formulieren zelf, begeleidende brieven, alle documenten die de jurist heeft gebruikt voor de aanvraag) voor je dossier. Die geef je af bij het consulaat.
- Ben je getrouwd en gaat je partner mee? Zorg dan voor een Engelstalige (internationale) trouwakte. Die vraag je op bij de gemeente waar je bent getrouwd. Dit kan tegenwoordig bij veel gemeenten online met je DigiD.
- Leg ook je paspoort klaar. Deze lever je op het consulaat in met alle formulier(en), gefrankeerde en geadresseerde A5-envelop. Gebruik voor elk paspoort een aparte envelop! Je verlaat het consulaat dus zonder paspoort. Het is daarom verstandig in die periode geen buitenlandse tripjes te plannen of al een ticket te boeken voor vertrek. Je krijgt je paspoort met visum binnen 3-5 werkdagen teruggestuurd.
- Neem dus een geadresseerde en gefrankeerde A5-envelop mee, voor elk paspoort een aparte envelop. Als frankering haal je op het postkantoor een of meer stickerzegels voor aangetekend verzenden. Deze zegels zien er zo uit:
Zo'n zegel kost 7 euro en heeft een track & trace-nummer om via internet bij te houden of PostNL de envelop al heeft ontvangen en wanneer jij je paspoort met visum kunt verwachten. - Tot slot is het verstandig aanvullende informatie te verzamelen over je financiele toestand (arbeidsovereenkomst, bankafschriften van de afgelopen 2 maanden en zo, jaarverslag van je werkgever, zie website van het consulaat voor meer). Wij hadden het allemaal netjes bij ons, maar ook deze keer is er niet naar gevraagd.
- O ja, doe jezelf een lol en volg de bezoekinstructies goed op: laat elektronische apparaten zoals laptop en mobiele telefoon gewoon thuis! Je mag ze best meenemen, maar wees dan bereid om een uur te wachten. De beveiliging zal eerst de mensen binnen laten die zich wel aan de regels houden. Als je dan aan de beurt bent, moet de GSM uit, batterij er uit en je moet 'm alsnog afgeven. Na je bezoek in het consulaat kun je je spullen weer ophalen. Heb je zoals ik een medisch apparaat bij je dat je niet thuis kunt laten, neem dan een (Engelstalige) doktersverklaring mee waarin je arts uitlegt waarom je niet zonder dat apparaat kunt.
Labels:
informatie,
visum
maandag 4 juli 2011
zaterdag 2 juli 2011
donderdag 30 juni 2011
Toedeloe
Dat is waar ook, in Nederland moet je bij de meeste openbare toiletten betalen voor het gebruik: 50 cent of een consumptie in cafe/restaurant. Ik vind dat nooit zo'n probleem om een toiletjuffrouw of -meneer te betalen, meestal zijn de toiletten dan schoon (genoeg). Alleen die wc's op stations waar je een muntje in de deur moet doen, daar kan ik niks mee.
In Californie zijn de openbare toilettten gratis en over het algemeen netjes, met genoeg wc-papier en papieren wc-brillen (ik tel de 'out-houses' in de natuurparken hier even niet mee). Het is me inmiddels opgevallen dat de openbare toiletten in de omgeving Boston beduidend minder schoon zijn. Bij pompstations wil de aandacht helemaal nog wel eens verslappen.
WC-winkel
Toen ik in de Kalverstraat langs 2theloo liep, moest ik 't proberen. Het is een winkeltje waar je toiletartikelen kunt kopen, maar waar je ook naar de wc kan. En inderdaad, het ziet er schoon uit.
Toiletbezoek hier kost een euro, maar dan krijg je een bonnetje voor 50 cent korting op een aankoop in het winkelgedeelte.
Setje 2theloo-pleisters. Ik weet niet precies hoe dit nou 'wc-gerelateerd' is, maar OK. Nu zwerven er tenminste geen losse pleisters meer door m'n handtas.
Moderne wastafels en toiletten, met megamonden op de muur. Weet niet wat er bij de mannen te zien is.
In Californie zijn de openbare toilettten gratis en over het algemeen netjes, met genoeg wc-papier en papieren wc-brillen (ik tel de 'out-houses' in de natuurparken hier even niet mee). Het is me inmiddels opgevallen dat de openbare toiletten in de omgeving Boston beduidend minder schoon zijn. Bij pompstations wil de aandacht helemaal nog wel eens verslappen.
WC-winkel
Toen ik in de Kalverstraat langs 2theloo liep, moest ik 't proberen. Het is een winkeltje waar je toiletartikelen kunt kopen, maar waar je ook naar de wc kan. En inderdaad, het ziet er schoon uit.
Toiletbezoek hier kost een euro, maar dan krijg je een bonnetje voor 50 cent korting op een aankoop in het winkelgedeelte.
Setje 2theloo-pleisters. Ik weet niet precies hoe dit nou 'wc-gerelateerd' is, maar OK. Nu zwerven er tenminste geen losse pleisters meer door m'n handtas.
Moderne wastafels en toiletten, met megamonden op de muur. Weet niet wat er bij de mannen te zien is.
Labels:
foto,
informatie
dinsdag 28 juni 2011
The MTA Song
Naar aanleiding van Cat's opmerking over de oorsprong van de naam CharlieCard ben ik op zoek gegaan naar een opname. En natuurlijk heeft YouTube er een paar, zoals deze:
Het liedje is in 1949 geschreven als reclame voor O'Brien, een politicus die burgemeester van Boston wilde worden. Hij had geen geld voor dure reclames op de radio, dus hij liet lokale folk-zangers liedjes zingen op een rondrijdende truck. Een van zijn speerpunten was het verlagen van de metrokosten door de 'uitstapstuiver' te schrappen.
Voor degenen die mee willen zingen:
Let me tell you the story
Of a man named Charlie
On a tragic and fateful day
He put ten cents in his pocket,
Kissed his wife and family
Went to ride on the MTA
Charlie handed in his dime
At the Kendall Square Station
And he changed for Jamaica Plain
When he got there the conductor told him,
'One more nickel.'
Charlie could not get off that train.
Chorus:
Did he ever return,
No he never returned
And his fate is still unlearn'd
He may ride forever
'neath the streets of Boston
He's the man who never returned.
Now all night long
Charlie rides through the tunnels
Saying, 'What will become of me?
How can I afford to see
My sister in Chelsea
Or my cousin in Roxbury?'
Charlie's wife goes down
To the Scollay Square station
Every day at quarter past two
And through the open window
She hands Charlie a sandwich
As the train comes rumblin' through.
As his train rolled on
Through Greater Boston
Charlie looked around and sighed,
'Well, I'm sore and disgusted
And I'm absolutely busted;
I guess this is my last long ride.'
Now you citizens of Boston,
Don't you think it's a scandal
That the people have to pay and pay
Vote for Walter A. O'Brien
And fight the fare increase
Get poor Charlie off the MTA.
Het liedje is in 1949 geschreven als reclame voor O'Brien, een politicus die burgemeester van Boston wilde worden. Hij had geen geld voor dure reclames op de radio, dus hij liet lokale folk-zangers liedjes zingen op een rondrijdende truck. Een van zijn speerpunten was het verlagen van de metrokosten door de 'uitstapstuiver' te schrappen.
Voor degenen die mee willen zingen:
Let me tell you the story
Of a man named Charlie
On a tragic and fateful day
He put ten cents in his pocket,
Kissed his wife and family
Went to ride on the MTA
Charlie handed in his dime
At the Kendall Square Station
And he changed for Jamaica Plain
When he got there the conductor told him,
'One more nickel.'
Charlie could not get off that train.
Chorus:
Did he ever return,
No he never returned
And his fate is still unlearn'd
He may ride forever
'neath the streets of Boston
He's the man who never returned.
Now all night long
Charlie rides through the tunnels
Saying, 'What will become of me?
How can I afford to see
My sister in Chelsea
Or my cousin in Roxbury?'
Charlie's wife goes down
To the Scollay Square station
Every day at quarter past two
And through the open window
She hands Charlie a sandwich
As the train comes rumblin' through.
As his train rolled on
Through Greater Boston
Charlie looked around and sighed,
'Well, I'm sore and disgusted
And I'm absolutely busted;
I guess this is my last long ride.'
Now you citizens of Boston,
Don't you think it's a scandal
That the people have to pay and pay
Vote for Walter A. O'Brien
And fight the fare increase
Get poor Charlie off the MTA.
Labels:
openbaar vervoer
zondag 26 juni 2011
Vliegen van Amsterdam naar Boston
Vorige week zijn we voor het eerst van Boston naar Amsterdam gevlogen. In vergelijking met de vlucht van San Francisco naar Amsterdam is het natuurlijk 'n kippeneindje. Dus we konden die dag nog lekker van alles doen en 's middags om iets voor drieen met de metro naar het vliegveld van Boston: Logan International. We kwamen om kwart voor vier aan op het vliegveld, dus ondanks de onverwachtte drukte ruim op tijd voor onze vlucht van zeven uur.
Omdat inchecken thuis online niet gelukt was, sloten we aan in de lange rij bij de "assisted check-in"-balie, terwijl ik even in het bevestigingsmailtje ons vluchtnummer opzocht.
"Hey, dat is raar. Hier staat dat we de vlucht van 5 over 5 hebben."
"Wat?!!?!?"
"Oh oh..."
M'n telefoon laat weten dat ik 'n SMS'je heb. Het is van de collega die ook meevliegt. Of we wel in hetzelfde vliegtuig zitten, want... ook hij heeft net ontdekt dat er 17:05 op zijn bevestiging staat.
De stress breekt ons uit. Met dit bijltje hebben we nog nooit gehakt. Ik probeer tevergeefs bij wat grondpersoneel hulp bij voordringen te krijgen, maar zonder succes en de klok tikt. Dan maar inchecken bij 'n zuil. Dat is met vijf minuten gedaan. Het is intussen 5 voor 4. Nog 70 minuten en ons vliegtuig vertrekt. Met of zonder ons.
We sluiten ons aan bij de lange rij wachtenden voor de "bagage drop". Ook hier heeft het grondpersoneel geen medelijden met onze domheid en moeten we wachten in de tergend langzaam bewegende rij.
Ha gelukkig, sommige mensen staan in de verkeerde rij. Dat schiet even lekker op. We hebben samen ook maar 1 koffer, dus om 10 over 4 lopen naar de volgende rij.
De security check is erg lang vandaag. De bewaker aan het begin verontschuldigt zich voor de drukte, maar kan ons echt niet bij de "silver/elite security" binnen laten. Maar "geen nood, jullie halen je vlucht echt nog wel". Optimist. De klok tikt door.
Tien voor half 5 zijn we de "paspoort+boarding pass"-meneer voorbij en staan we achteraan de lange rij van "mensen die hun schoenen uittrekken". Of eigenlijk: "mensen die niet altijd doorhebben dat ze hun schoenen moeten uittrekken". Normaal kan ik er wel om lachen, maar vandaag sta ik me op te vreten. Elke naïeveling kost weer 'n minuut meer en de rij lijkt wel gevuld met dit soort types.
Om kwart voor 5 zijn we eindelijk vooraan de rij. Nee he! We hebben 'n flesje drinken in onze rugzak laten zitten. Gelukkig lachen ze erom en is de her-scan binnen 'n paar seconden gedaan. Maar Manon's insulinepomp zorgt er uiteraard wel weer voor dat zij aan 'n persoonlijk onderzoekje wordt onderworpen. En daarvoor moet eerst 'n vrouwelijke beveiliger worden opgetrommeld. Duurt dit altijd zo lang?!?!?
Om 5 voor 5 is de beveiligingsmevrouw tevreden. Manon schiet haar schoenen aan en we rennen naar de lift. Ook al zo'n langzame ervaring.
Rennend komen we om klokslag 5 uur bij de gate aan. Er staat nog 'n korte rij van zo'n 5 mensen voor ons, maar nu kan het niet meer misgaan.
Precies 5 over 5 lopen we door de deur van het vliegtuig. Gelukkig zijn we niet de enige late instapper, dus wordt er niet al te boos naar ons gekeken. Maar oh wat voelen we ons opgelaten. En tegelijk opgelucht dat we het hebben gehaald.
Alles lijkt het afgelopen uur in slow motion te zijn gegaan, behalve de klok.
Wachtend op ons vertrek, bel ik nog snel even met m'n collega. Hij heeft het bij lange na niet op tijd gehaald, dus we spreken even snel af wat hij vandaag moet doen. De rest regelen we wel als ik de volgende ochtend op kantoor in Amsterdam ben. Nu eerst een biertje, want dat hebben we wel verdiend.
Omdat inchecken thuis online niet gelukt was, sloten we aan in de lange rij bij de "assisted check-in"-balie, terwijl ik even in het bevestigingsmailtje ons vluchtnummer opzocht.
"Hey, dat is raar. Hier staat dat we de vlucht van 5 over 5 hebben."
"Wat?!!?!?"
"Oh oh..."
M'n telefoon laat weten dat ik 'n SMS'je heb. Het is van de collega die ook meevliegt. Of we wel in hetzelfde vliegtuig zitten, want... ook hij heeft net ontdekt dat er 17:05 op zijn bevestiging staat.
De stress breekt ons uit. Met dit bijltje hebben we nog nooit gehakt. Ik probeer tevergeefs bij wat grondpersoneel hulp bij voordringen te krijgen, maar zonder succes en de klok tikt. Dan maar inchecken bij 'n zuil. Dat is met vijf minuten gedaan. Het is intussen 5 voor 4. Nog 70 minuten en ons vliegtuig vertrekt. Met of zonder ons.
We sluiten ons aan bij de lange rij wachtenden voor de "bagage drop". Ook hier heeft het grondpersoneel geen medelijden met onze domheid en moeten we wachten in de tergend langzaam bewegende rij.
Ha gelukkig, sommige mensen staan in de verkeerde rij. Dat schiet even lekker op. We hebben samen ook maar 1 koffer, dus om 10 over 4 lopen naar de volgende rij.
De security check is erg lang vandaag. De bewaker aan het begin verontschuldigt zich voor de drukte, maar kan ons echt niet bij de "silver/elite security" binnen laten. Maar "geen nood, jullie halen je vlucht echt nog wel". Optimist. De klok tikt door.
Tien voor half 5 zijn we de "paspoort+boarding pass"-meneer voorbij en staan we achteraan de lange rij van "mensen die hun schoenen uittrekken". Of eigenlijk: "mensen die niet altijd doorhebben dat ze hun schoenen moeten uittrekken". Normaal kan ik er wel om lachen, maar vandaag sta ik me op te vreten. Elke naïeveling kost weer 'n minuut meer en de rij lijkt wel gevuld met dit soort types.
Om kwart voor 5 zijn we eindelijk vooraan de rij. Nee he! We hebben 'n flesje drinken in onze rugzak laten zitten. Gelukkig lachen ze erom en is de her-scan binnen 'n paar seconden gedaan. Maar Manon's insulinepomp zorgt er uiteraard wel weer voor dat zij aan 'n persoonlijk onderzoekje wordt onderworpen. En daarvoor moet eerst 'n vrouwelijke beveiliger worden opgetrommeld. Duurt dit altijd zo lang?!?!?
Om 5 voor 5 is de beveiligingsmevrouw tevreden. Manon schiet haar schoenen aan en we rennen naar de lift. Ook al zo'n langzame ervaring.
Rennend komen we om klokslag 5 uur bij de gate aan. Er staat nog 'n korte rij van zo'n 5 mensen voor ons, maar nu kan het niet meer misgaan.
Precies 5 over 5 lopen we door de deur van het vliegtuig. Gelukkig zijn we niet de enige late instapper, dus wordt er niet al te boos naar ons gekeken. Maar oh wat voelen we ons opgelaten. En tegelijk opgelucht dat we het hebben gehaald.
Alles lijkt het afgelopen uur in slow motion te zijn gegaan, behalve de klok.
Wachtend op ons vertrek, bel ik nog snel even met m'n collega. Hij heeft het bij lange na niet op tijd gehaald, dus we spreken even snel af wat hij vandaag moet doen. De rest regelen we wel als ik de volgende ochtend op kantoor in Amsterdam ben. Nu eerst een biertje, want dat hebben we wel verdiend.
Labels:
Massachusetts,
niet doen,
openbaar vervoer,
visum
vrijdag 24 juni 2011
Publiek transport
Oh nee, 'openbaar vervoer' heet dat. In Boston heeft de oplaadkaart in elk geval een leukere naam dan in Amsterdam: CharlieCard. In Bostonees spreek je dat uit als [TjaalieKaat].
Labels:
foto,
informatie,
openbaar vervoer
woensdag 15 juni 2011
Onze spullen zijn er!
Wow, maar liefst een dag eerder dan verwacht -maar een week later dan in eerste instantie afgesproken- zijn onze spullen afgeleverd.
De 'rig' van Brian, waarmee hij van Californie via Colorado naar Boston is gekomen. Onze lading zat in het achterste gedeelte, de rest had hij onderweg al afgeleverd.
De paklijst met wat stickertjes die op de dozen zaten. Bij aankomst moet je afvinken welke stukken de verhuizers naar binnen hebben gebracht.
We waren een beetje bang dat onze eettafel niet zou gaan passen, maar dat gaat prima. De sjouwers waren er minder blij mee, ze moesten 't gevaarte twee trappen op zeulen. Ze hebben medelijden met degenen die 'm ooit weer naar beneden moeten krijgen ;)
De 'rig' van Brian, waarmee hij van Californie via Colorado naar Boston is gekomen. Onze lading zat in het achterste gedeelte, de rest had hij onderweg al afgeleverd.
De paklijst met wat stickertjes die op de dozen zaten. Bij aankomst moet je afvinken welke stukken de verhuizers naar binnen hebben gebracht.
We waren een beetje bang dat onze eettafel niet zou gaan passen, maar dat gaat prima. De sjouwers waren er minder blij mee, ze moesten 't gevaarte twee trappen op zeulen. Ze hebben medelijden met degenen die 'm ooit weer naar beneden moeten krijgen ;)
Labels:
foto
zaterdag 11 juni 2011
Onze achtertuin
In een sjieke winkelstraat wonen was erg leuk, maar het is toch ook wel lekker als je zo het bos in kan lopen. We moeten alleen weer even wennen aan ... muggen. In Santa Clara en San Jose kwamen we eigenlijk niet tegen. Te droog? Te veel wind?
Aha, hier komen de muggen vandaan (en van het moeras iets verderop).
Gelukkig had ik Autan in mijn bodemloze schoudertas zitten, dus we konden het nog even volhouden.
Voordeel van zoveel muggenspul is dat er genoeg te eten is voor vogels, dus die zijn er hier ook plenty.
Aha, hier komen de muggen vandaan (en van het moeras iets verderop).
Gelukkig had ik Autan in mijn bodemloze schoudertas zitten, dus we konden het nog even volhouden.
Voordeel van zoveel muggenspul is dat er genoeg te eten is voor vogels, dus die zijn er hier ook plenty.
Labels:
flora en fauna,
foto
Abonneren op:
Posts (Atom)