In Nederland luidde Frank weekend op de vroege vrijdagmiddag altijd in met een vers pistoletje kaas bij de AH-To-Go op het Bijlmerstation. Gisteren hebben we bij de nieuwe supermarkt fresh&easy (op de hoek van Bird en Minnesota in Willow Glen) afbakpistolets van Il Fornaio gevonden die gewoon goed zijn.
Niet zoet, zout, zuur of papierig en niet vet zoals de French Bread van Pillsbury (de Amerikaanse Danerolles). Goudse kaas hadden we nog liggen, die komt bij de Costco vandaan. Lekker!
[Hier worden de broodjes overigens 'baguettes' genoemd, een 'pistolet' is een pistool]
donderdag 31 maart 2011
dinsdag 29 maart 2011
California Academy of Sciences
In het Golden Gate Park van San Francisco staat de California Academy of Sciences. Dit natuurhistorische museum huisvest onder andere een stuk regenwoud, koraalrif, het grootste digitale planetarium en het heeft een 'living roof'.
't Dak op
Ik wilde vooral het dak zien. Toen we nog in Nederland woonden, zagen we een documentaire over de bouw van dit museum. Het was nogal een project om alles duurzaam te bouwen en vooral het levende dak was een uitdaging. Door drie heuvels op het dak te bouwen onstaat er thermiek waardoor er vanzelf koele lucht naar de binnenplaats van het museum stroomt. Maar hoe buig je stalen balken in zulke rare bochten? Uiteindelijk is er een achtbanenfabrikant ingehuurd om dat te doen. Ook de dakbedekking heeft de gemoederen beziggehouden. De isolerende plantenlaag mocht niet te zwaar zijn en hoe zorg je ervoor dat de plaggen niet met de eerste de beste plensbui van de steile hellingen naar beneden komen glijden? De plantjes moeten tegen de wisselende weersomstandigheden van San Francisco kunnen zonder bijgesproeid of afgeschermd te worden. Op zo'n dak wilde ik weleens een kijkje nemen.
Kinky kikkertjes
In de regenwoud-'bol' zijn bewoners uit vier regenwouden te zien: uit Borneo, Madagascar, Costa Rica en de Amazone. Vlinders en vogeltjes vliegen los rond. Er kan zo maar een vlinder op je landen. Als je de 'bubble' verlaat moet je dan ook controleren of er geen vlinder op je meelift. De slangen, gekko's en kikkers zitten netjes achter glas. Er zaten flink wat kleurige kikkertjes bij. Eentje probeerde zich heel open en bloot verborgen te houden, maar hoe doe je dat als je een soort van latex pakje aan lijkt te hebben van zwart met rood met geel met groen en net halverwege de glazen wand van je terrarium bent geklommen... Ik durfde er geen foto van te maken, want sommige van de beestjes zijn lichtgevoelig.
En als je er dan toch bent, kijk dan ook even bij Claude, de albino-alligator. Hij is achter in het museum in het moerasgedeelte te vinden. Entree is $29.95 voor volwassene, $24.95 voor senioren, studenten en kinderen van 4-17 en gratis voor kinderen van 3 jaar en jonger. Dat is inclusief de film in het planetarium.
Kom je met openbaar vervoer, lopend of fietsend, dan krijg je $3 korting op de toegang.
Gratis parkeren
In het weekend en tijdens vakantiedagen kan het moeilijk zijn een parkeerplek te vinden voor de auto, vandaar dat ze alternatieven aanmoedigen. Als er plek is in de garage onder het museum, dan betaal je $3/uur (maximaal $30 per dag). In het park gratis langs de straat parkeren kan ook, maar let op de bordjes! Er rijdt in het weekend ook een shuttlebus vanaf Ocean Beach naar het Golden Gate Park. Parkeren op Ocean Beach is gratis, een dagpas voor de shuttle kost $2 per persoon. Er zijn 14 haltes in het Golden Gate Park.
't Dak op
Ik wilde vooral het dak zien. Toen we nog in Nederland woonden, zagen we een documentaire over de bouw van dit museum. Het was nogal een project om alles duurzaam te bouwen en vooral het levende dak was een uitdaging. Door drie heuvels op het dak te bouwen onstaat er thermiek waardoor er vanzelf koele lucht naar de binnenplaats van het museum stroomt. Maar hoe buig je stalen balken in zulke rare bochten? Uiteindelijk is er een achtbanenfabrikant ingehuurd om dat te doen. Ook de dakbedekking heeft de gemoederen beziggehouden. De isolerende plantenlaag mocht niet te zwaar zijn en hoe zorg je ervoor dat de plaggen niet met de eerste de beste plensbui van de steile hellingen naar beneden komen glijden? De plantjes moeten tegen de wisselende weersomstandigheden van San Francisco kunnen zonder bijgesproeid of afgeschermd te worden. Op zo'n dak wilde ik weleens een kijkje nemen.
Kinky kikkertjes
In de regenwoud-'bol' zijn bewoners uit vier regenwouden te zien: uit Borneo, Madagascar, Costa Rica en de Amazone. Vlinders en vogeltjes vliegen los rond. Er kan zo maar een vlinder op je landen. Als je de 'bubble' verlaat moet je dan ook controleren of er geen vlinder op je meelift. De slangen, gekko's en kikkers zitten netjes achter glas. Er zaten flink wat kleurige kikkertjes bij. Eentje probeerde zich heel open en bloot verborgen te houden, maar hoe doe je dat als je een soort van latex pakje aan lijkt te hebben van zwart met rood met geel met groen en net halverwege de glazen wand van je terrarium bent geklommen... Ik durfde er geen foto van te maken, want sommige van de beestjes zijn lichtgevoelig.
En als je er dan toch bent, kijk dan ook even bij Claude, de albino-alligator. Hij is achter in het museum in het moerasgedeelte te vinden. Entree is $29.95 voor volwassene, $24.95 voor senioren, studenten en kinderen van 4-17 en gratis voor kinderen van 3 jaar en jonger. Dat is inclusief de film in het planetarium.
Kom je met openbaar vervoer, lopend of fietsend, dan krijg je $3 korting op de toegang.
Gratis parkeren
In het weekend en tijdens vakantiedagen kan het moeilijk zijn een parkeerplek te vinden voor de auto, vandaar dat ze alternatieven aanmoedigen. Als er plek is in de garage onder het museum, dan betaal je $3/uur (maximaal $30 per dag). In het park gratis langs de straat parkeren kan ook, maar let op de bordjes! Er rijdt in het weekend ook een shuttlebus vanaf Ocean Beach naar het Golden Gate Park. Parkeren op Ocean Beach is gratis, een dagpas voor de shuttle kost $2 per persoon. Er zijn 14 haltes in het Golden Gate Park.
vrijdag 25 maart 2011
Winter in Wartime/Oorlogswinter
Vorige week is de Nederlandse film Oorlogswinter onder de naam Winter in Wartime in premiere gegaan in New York en Los Angeles.
De film is vanaf vandaag ook onder andere in San Francisco, Palo Alto en San Jose in de bios. Kijk op deze lijst om te zien in welke andere Amerikaanse steden de film wordt vertoond.
De verfilming van Jan Terlouws kinderboek is in het Engels ondertiteld.
De film is vanaf vandaag ook onder andere in San Francisco, Palo Alto en San Jose in de bios. Kijk op deze lijst om te zien in welke andere Amerikaanse steden de film wordt vertoond.
De verfilming van Jan Terlouws kinderboek is in het Engels ondertiteld.
dinsdag 22 maart 2011
Road trip van San Jose naar Boston
3447 mijl. Oftewel 5548 kilometer.
Dat is de afstand van San Jose, CA (waar we nu wonen) naar Boston, MA (waar we vanaf 1 juni wonen). Ter vergelijking: als je vanuit Groningen naar Gibraltar rijdt (het zuidelijkste puntje van Spanje) rijdt... en daar vandaan weer terug... dan is het 5146 kilometer. Of vanaf Amsterdam naar Athene en weer terug, dat is 5500 kilometer. Kortom... het is nogal 'n eindje.
En in de tweede helft van mei gaan wij met de auto dat eindje van San Jose naar Boston rijden. :-)
View Larger Map
In eerste instantie leek het me eigenlijk 'n beetje 'n dwaas idee. Maar nadat ik het er met wat vrienden over had gehad, begon het toch steeds reëler en leuker te klinken. Onze spullen zijn met de verhuiswagen toch 'n paar weken onderweg. En we willen onze RAV4 meenemen naar Boston. Dus of we die nou op 'n trailer laten laden of hem zelf naar Boston rijden... da's bijna hetzelfde toch?
Eigenlijk waren we er daarna al snel uit: we gaan het doen. We hadden het er eigenlijk al 'n tijdje over dat we best 'n keer 'n wat langere road trip willen maken. En dit is bij uitstek het perfecte moment om zo'n trektocht te maken. Ok, dit is misschien een wat langere afstand dan we in gedachten hadden: ruim 5500 kilometer. Maar zo zien we wel enorm veel van het land waar we nu al tweeënhalf jaar wonen. Kortom: tijd om te gaan plannen.
In eerste instantie vertelde Google Maps heel vrolijk dat de reis in twee dagen en twee uur te doen was. Nou weet ik dat de computers van Google geen slaap nodig hebben, maar mensen die op reis zijn hebben dat wel. Wat rondzoeken leert dat vijf of zes dagen toch wel het minimum is dat je ervoor nodig hebt. Maar ook dan doe je niet veel meer dan autorijden, eten en slapen.
Wij trekken er twee weken voor uit, zodat we ook nog kans hebben om langs wat toeristische attracties te rijden: Yellowstone Park, Mount Rushmore, Chicago en de Niagara-watervallen. Als het goed is staat de kilometerteller na de reis 5800 kilometer verder. En komen wij met 'n flinke nieuwe ervaring in onze nieuwe woonplaats aan: Boston!
Dat is de afstand van San Jose, CA (waar we nu wonen) naar Boston, MA (waar we vanaf 1 juni wonen). Ter vergelijking: als je vanuit Groningen naar Gibraltar rijdt (het zuidelijkste puntje van Spanje) rijdt... en daar vandaan weer terug... dan is het 5146 kilometer. Of vanaf Amsterdam naar Athene en weer terug, dat is 5500 kilometer. Kortom... het is nogal 'n eindje.
En in de tweede helft van mei gaan wij met de auto dat eindje van San Jose naar Boston rijden. :-)
View Larger Map
In eerste instantie leek het me eigenlijk 'n beetje 'n dwaas idee. Maar nadat ik het er met wat vrienden over had gehad, begon het toch steeds reëler en leuker te klinken. Onze spullen zijn met de verhuiswagen toch 'n paar weken onderweg. En we willen onze RAV4 meenemen naar Boston. Dus of we die nou op 'n trailer laten laden of hem zelf naar Boston rijden... da's bijna hetzelfde toch?
Eigenlijk waren we er daarna al snel uit: we gaan het doen. We hadden het er eigenlijk al 'n tijdje over dat we best 'n keer 'n wat langere road trip willen maken. En dit is bij uitstek het perfecte moment om zo'n trektocht te maken. Ok, dit is misschien een wat langere afstand dan we in gedachten hadden: ruim 5500 kilometer. Maar zo zien we wel enorm veel van het land waar we nu al tweeënhalf jaar wonen. Kortom: tijd om te gaan plannen.
In eerste instantie vertelde Google Maps heel vrolijk dat de reis in twee dagen en twee uur te doen was. Nou weet ik dat de computers van Google geen slaap nodig hebben, maar mensen die op reis zijn hebben dat wel. Wat rondzoeken leert dat vijf of zes dagen toch wel het minimum is dat je ervoor nodig hebt. Maar ook dan doe je niet veel meer dan autorijden, eten en slapen.
Wij trekken er twee weken voor uit, zodat we ook nog kans hebben om langs wat toeristische attracties te rijden: Yellowstone Park, Mount Rushmore, Chicago en de Niagara-watervallen. Als het goed is staat de kilometerteller na de reis 5800 kilometer verder. En komen wij met 'n flinke nieuwe ervaring in onze nieuwe woonplaats aan: Boston!
zondag 20 maart 2011
Hearst Castle
Na onze overnachting in Morro Bay zijn we 's ochtends vroeg naar Hearst Castle in San Simeon gereden. Ik had van tevoren online kaartjes besteld voor een rondleiding. Dat bleek uiteindelijk niet echt nodig, maar in het hoogseizoen is het wel aan te raden. Als je op de bonnefooi gaat, loop je het risico dat er geen kaartjes meer zijn of dat er alleen nog later in de middag plek is.
Casa Grande, het hoofdgebouw
Zelfs met het grauwe weer dat wij hadden, was het indrukwekkend om te zien. De hele Casa Grande is van beton, maar als je binnen loopt waan je je in een middeleeuws kasteel met zware houten plafonds en wandversieringen. Ik vind het ook bijzonder dat het hele complex is ontworpen door een architecte, Julia Morgan. In die tijd (1919-1947) waren er niet veel vrouwelijke architecten.
Tour 1: Rondleiding voor beginners
Hearst Castle biedt zes rondleidingen aan, zonder kom je er niet in. Wij hebben Tour 1 gedaan ($24 per persoon), een goed begin voor nieuwelingen. Bij deze rondleiding is de film 'Building The Dream' inbegrepen. Daarin vertellen ze bijvoorbeeld dat de steenrijke krantenmagnaat William Randolph Hearst elke dag een exemplaar van zijn kranten liet invliegen. De film kun je in de bioscoop van het bezoekerscentrum bekijken. Bijkomend voordeel is dat deze tour het minste aantal traptreden van het standaardaanbod heeft. Er is overigens een speciale rondleiding zonder traplopen voor mensen die moeilijk ter been zijn of een rolstoel gebruiken.
Je parkeert je auto bij het bezoekerscentrum. Vervolgens word je met een bus naar boven gebracht.
Bij de ingang van Hearst Castle staan twee gidsen te wachten. Een vertelt over de gebouwen en kunstwerken, de ander moet voorkomen dat toeristen tegen de marmeren pilaren bij het zwembad leunen, spullen aanraken, van de matjes in de vertrekken aflopen, binnen flitsen en wegdwalen van de groep.
Art, onze -bijna antieke- gids. Zoals hij zelf zei: "Spullen van 100 jaar en ouder worden als antiek beschouwd, dus dan heb ik nog 15 jaar te gaan". Als we het goed begrepen hebben, doet hij dit werk al 41 jaar.
Casa del Mar is een van de gasthuizen. Nee, zo zeg je dat niet in het Nederlands... Nou ja, logeerverblijf voor gasten dus. Gastverblijf!
Buitenzwembad, er is ook nog een schitterend binnenbad.
In de Casa Grande krijg je in de thuisbioscoop wat oude 'home videos' van mijnheer Hearst te zien. Je ziet onder andere Charlie Chaplin als gast voorbij komen.
Toch alleen
Er is wel een mogelijkheid om zonder gids door de tuinen te wandelen. Dan doe je de Gardens and Vistas Tour ($24 pp, inclusief film). Deze 'tour' is aan het eind van de middag, nadat de begeleide tours zijn afgelopen. Je mag dan tot 7:30PM blijven, dus dan kun je de zonsondergang mooi zien. Je mag alleen niet meer in de gebouwen. De informatie op de website van Hearst Castle is wat onduidelijk over de exacte dagen: vanaf maart tot en met september op de meeste vrijdagen en zaterdagen en vanaf 4 juli elke dag. Ergens anders staat dat het alleen kan op dinsdag-, woensdag- en donderdagnamiddag van half juni tot september. Informeer zelf dus even voor de precieze data.
Highway 1
Je kunt vanuit San Jose op twee manieren naar Hearst Castle rijden: via Highway 1 langs de kust (165 mijl) of via de 101 door het binnenland (193 mijl). Volgens Google Maps duren de ritten allebei ongeveer 3 uur en 15 minuten. Highway 1 is erg mooi, maar bedenk dat tussen Hearst Castle en Monterey geen mogelijkheid is om door te steken naar de 101. Het is dan 90 mijl doorrijden. Met slecht weer lijkt het me prettiger om vanaf Hearst Castle een stukje naar het zuiden te rijden en dan via de 46 (net ten zuiden van Cambria) door te steken naar de 101.
Casa Grande, het hoofdgebouw
Zelfs met het grauwe weer dat wij hadden, was het indrukwekkend om te zien. De hele Casa Grande is van beton, maar als je binnen loopt waan je je in een middeleeuws kasteel met zware houten plafonds en wandversieringen. Ik vind het ook bijzonder dat het hele complex is ontworpen door een architecte, Julia Morgan. In die tijd (1919-1947) waren er niet veel vrouwelijke architecten.
Tour 1: Rondleiding voor beginners
Hearst Castle biedt zes rondleidingen aan, zonder kom je er niet in. Wij hebben Tour 1 gedaan ($24 per persoon), een goed begin voor nieuwelingen. Bij deze rondleiding is de film 'Building The Dream' inbegrepen. Daarin vertellen ze bijvoorbeeld dat de steenrijke krantenmagnaat William Randolph Hearst elke dag een exemplaar van zijn kranten liet invliegen. De film kun je in de bioscoop van het bezoekerscentrum bekijken. Bijkomend voordeel is dat deze tour het minste aantal traptreden van het standaardaanbod heeft. Er is overigens een speciale rondleiding zonder traplopen voor mensen die moeilijk ter been zijn of een rolstoel gebruiken.
Je parkeert je auto bij het bezoekerscentrum. Vervolgens word je met een bus naar boven gebracht.
Bij de ingang van Hearst Castle staan twee gidsen te wachten. Een vertelt over de gebouwen en kunstwerken, de ander moet voorkomen dat toeristen tegen de marmeren pilaren bij het zwembad leunen, spullen aanraken, van de matjes in de vertrekken aflopen, binnen flitsen en wegdwalen van de groep.
Art, onze -bijna antieke- gids. Zoals hij zelf zei: "Spullen van 100 jaar en ouder worden als antiek beschouwd, dus dan heb ik nog 15 jaar te gaan". Als we het goed begrepen hebben, doet hij dit werk al 41 jaar.
Casa del Mar is een van de gasthuizen. Nee, zo zeg je dat niet in het Nederlands... Nou ja, logeerverblijf voor gasten dus. Gastverblijf!
Buitenzwembad, er is ook nog een schitterend binnenbad.
In de Casa Grande krijg je in de thuisbioscoop wat oude 'home videos' van mijnheer Hearst te zien. Je ziet onder andere Charlie Chaplin als gast voorbij komen.
Toch alleen
Er is wel een mogelijkheid om zonder gids door de tuinen te wandelen. Dan doe je de Gardens and Vistas Tour ($24 pp, inclusief film). Deze 'tour' is aan het eind van de middag, nadat de begeleide tours zijn afgelopen. Je mag dan tot 7:30PM blijven, dus dan kun je de zonsondergang mooi zien. Je mag alleen niet meer in de gebouwen. De informatie op de website van Hearst Castle is wat onduidelijk over de exacte dagen: vanaf maart tot en met september op de meeste vrijdagen en zaterdagen en vanaf 4 juli elke dag. Ergens anders staat dat het alleen kan op dinsdag-, woensdag- en donderdagnamiddag van half juni tot september. Informeer zelf dus even voor de precieze data.
Highway 1
Je kunt vanuit San Jose op twee manieren naar Hearst Castle rijden: via Highway 1 langs de kust (165 mijl) of via de 101 door het binnenland (193 mijl). Volgens Google Maps duren de ritten allebei ongeveer 3 uur en 15 minuten. Highway 1 is erg mooi, maar bedenk dat tussen Hearst Castle en Monterey geen mogelijkheid is om door te steken naar de 101. Het is dan 90 mijl doorrijden. Met slecht weer lijkt het me prettiger om vanaf Hearst Castle een stukje naar het zuiden te rijden en dan via de 46 (net ten zuiden van Cambria) door te steken naar de 101.
zaterdag 19 maart 2011
Morro Bay
Het was hoog tijd voor een weekendje weg. Hearst Castle stond hoog op ons lijstje en omdat er een chili- en bierfestijn niet ver ten zuiden van Hearst Castle was, had ik een motelkamer geboekt in Morro Bay. Dan konden we lopend naar de chili- en bierproeverij en de volgende dag in 40 minuten naar Hearst Castle rijden.
Onderweg hebben we geluncht in San Luis Obispo, een stadje met een leuke winkelstraat en een bekende missiepost uit 1772. En Bubblegum Alley, die hebben wij helaas (?) gemist.
Mission San Luis Obispo
Onze kamer in de Bay View Inn had uitzicht op de oceaan, gashaard en ontbijt inbegrepen voor nog geen $85. OK, de gashaard deed 't niet en het ontbijt bestond uit sinaasappelsap en koffie met een muffin, maar de kamer zelf was ruim en netjes.
Links: uitzicht vanuit onze motelkamer op Morro Rock en de oceaan. Rechts: Frank zet een stel koukleumende giebels op de foto.
Helaas waren we wat aan de late kant om eens goed chili en bier te proeven. Halverwege de middag waren de meeste deelnemers al door hun voorraad heen. Of in het geval van een van de biergiganten: door hun bekers heen.
Chili Cook-Off & Beer Fest (links een van de chili-kokers en rechts het scorebord van de publieksjury)
Als troost hebben toen maar een cheesecake-op-een-stokje genomen.
Dat was lekker, ja?
Via de Farmer's Market op Main en Harbor (elke zaterdag van 15 tot 18 uur) zijn we richting de Embarcadero gelopen waar veel restaurantjes en (souvenir)winkels zitten. Op Dutchman's Landing zit heel toepasselijk The Flying Dutchman, onze stek voor de rest van de middag. Onze serveerster Dorothy heeft ons kennis laten maken met Dutch Honey Blonde Grog van de tap, Pyramid Apricot Ale en een of ander donker bier dat ze net op tap hadden. Toen we op het punt stonden om weg te gaan, bleek ze een beetje Nederlands te spreken.
'De Winkel Shoes and Gifts' zit er nog wel maar heeft op dit moment opheffingsuitverkoop.
Een schoonheidsfoutje in Morro Bay is de energiecentrale met drie hoge pijpen. Ik weet niet of de centrale nog in gebruik is.
Lees verder in de volgende post over ons bezoek aan Hearst Castle.
Onderweg hebben we geluncht in San Luis Obispo, een stadje met een leuke winkelstraat en een bekende missiepost uit 1772. En Bubblegum Alley, die hebben wij helaas (?) gemist.
Mission San Luis Obispo
Onze kamer in de Bay View Inn had uitzicht op de oceaan, gashaard en ontbijt inbegrepen voor nog geen $85. OK, de gashaard deed 't niet en het ontbijt bestond uit sinaasappelsap en koffie met een muffin, maar de kamer zelf was ruim en netjes.
Links: uitzicht vanuit onze motelkamer op Morro Rock en de oceaan. Rechts: Frank zet een stel koukleumende giebels op de foto.
Helaas waren we wat aan de late kant om eens goed chili en bier te proeven. Halverwege de middag waren de meeste deelnemers al door hun voorraad heen. Of in het geval van een van de biergiganten: door hun bekers heen.
Chili Cook-Off & Beer Fest (links een van de chili-kokers en rechts het scorebord van de publieksjury)
Als troost hebben toen maar een cheesecake-op-een-stokje genomen.
Dat was lekker, ja?
Via de Farmer's Market op Main en Harbor (elke zaterdag van 15 tot 18 uur) zijn we richting de Embarcadero gelopen waar veel restaurantjes en (souvenir)winkels zitten. Op Dutchman's Landing zit heel toepasselijk The Flying Dutchman, onze stek voor de rest van de middag. Onze serveerster Dorothy heeft ons kennis laten maken met Dutch Honey Blonde Grog van de tap, Pyramid Apricot Ale en een of ander donker bier dat ze net op tap hadden. Toen we op het punt stonden om weg te gaan, bleek ze een beetje Nederlands te spreken.
'De Winkel Shoes and Gifts' zit er nog wel maar heeft op dit moment opheffingsuitverkoop.
Een schoonheidsfoutje in Morro Bay is de energiecentrale met drie hoge pijpen. Ik weet niet of de centrale nog in gebruik is.
Lees verder in de volgende post over ons bezoek aan Hearst Castle.
vrijdag 18 maart 2011
Zeeolifanten
Langs de kust kun je noordelijke zeeolifanten ('elephant seals') zien. De mannetjes hebben een rare neus, vandaar de naam.
Op dit moment zijn de meeste volwassen zeeolifanten al weer vertrokken en liggen er vooral babyzeeolifanten op het strand. Deze jongen leren zichzelf zwemmen.
Waar precies?
Eigenlijk langs de hele kust van Californie, maar 4,5 mijl ten noorden van Hearst Castle is een speciaal 'Sea Elephant Vista Point'. Toen wij er vorig weekend waren, liepen er vrijwilligers rond die uitleg gaven over de zeeolifanten.
Een andere locatie is het in Ano Nuevo State Park, tussen Half Moon Bay en Santa Cruz. Van december tot en met maart mag je alleen onder begeleiding het zeeolifantengebied in, omdat ze in die periode bevallen en paren. Vooral rond Valentijnsdag (14 februari) schijnt het spectaculair te zijn, omdat de mannetjes dan luidruchtig vechten om een vrouwtje.
Op dit moment zijn de meeste volwassen zeeolifanten al weer vertrokken en liggen er vooral babyzeeolifanten op het strand. Deze jongen leren zichzelf zwemmen.
Waar precies?
Eigenlijk langs de hele kust van Californie, maar 4,5 mijl ten noorden van Hearst Castle is een speciaal 'Sea Elephant Vista Point'. Toen wij er vorig weekend waren, liepen er vrijwilligers rond die uitleg gaven over de zeeolifanten.
Een andere locatie is het in Ano Nuevo State Park, tussen Half Moon Bay en Santa Cruz. Van december tot en met maart mag je alleen onder begeleiding het zeeolifantengebied in, omdat ze in die periode bevallen en paren. Vooral rond Valentijnsdag (14 februari) schijnt het spectaculair te zijn, omdat de mannetjes dan luidruchtig vechten om een vrouwtje.
vrijdag 11 maart 2011
Tsunami in San Francisco Bay
Wat een ellende in Japan, verschrikkelijk dat een aardbeving en tsunami zo'n verwoestend effect hebben... En wat is Moeder Natuur machtig dat we zelfs hier 'last' van hebben van de natuurramp.
Vanochtend zat ik even het lokale nieuws te volgen, want er was sprake van een 'tsunami watch' aan de kust van San Francisco, Half Moon Bay en Santa Cruz: de oceaan werd goed in de gaten gehouden. Later werd het wat serieuzer een 'tsunami warning': bepaalde stukken dicht bij de kust werden afgesloten, zoals de boardwalk in Santa Cruz, Ocean Beach in San Francisco en de stranden in Pacifica. Veel mensen uit Half Moon Bay hadden hun toevlucht gezocht in de bergen, ze stonden langs Highway 92 geparkeerd in afwachting van Het Water.
De nieuwsreporters hadden een continue verbinding met de studio en van elk golfje werd verslag gedaan. Er moest toch wel iets verschrikkelijks gaan gebeuren. Maar al met al viel het mee: geen metershoge golven, maar wel duidelijk inkomend water zoals hier goed te zien is:
Op dit filmpje zie je wat het effect is in smaller water (haven van Santa Cruz):
De schade aan boten en de haven wordt op $14 miljoen geschat. Moet je nagaan wat de schade moet zijn in Japan...
Vanochtend zat ik even het lokale nieuws te volgen, want er was sprake van een 'tsunami watch' aan de kust van San Francisco, Half Moon Bay en Santa Cruz: de oceaan werd goed in de gaten gehouden. Later werd het wat serieuzer een 'tsunami warning': bepaalde stukken dicht bij de kust werden afgesloten, zoals de boardwalk in Santa Cruz, Ocean Beach in San Francisco en de stranden in Pacifica. Veel mensen uit Half Moon Bay hadden hun toevlucht gezocht in de bergen, ze stonden langs Highway 92 geparkeerd in afwachting van Het Water.
De nieuwsreporters hadden een continue verbinding met de studio en van elk golfje werd verslag gedaan. Er moest toch wel iets verschrikkelijks gaan gebeuren. Maar al met al viel het mee: geen metershoge golven, maar wel duidelijk inkomend water zoals hier goed te zien is:
Op dit filmpje zie je wat het effect is in smaller water (haven van Santa Cruz):
De schade aan boten en de haven wordt op $14 miljoen geschat. Moet je nagaan wat de schade moet zijn in Japan...
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
