Sneeuwwandelen in New Hampshire

Deze maand zijn we een weekje met vrienden naar een skigebied in New Hampshire geweest. Nou zijn Frank en ik geen skiërs, dus keken we ook naar andere activiteiten. Eén van de alternatieven was de Canopy Tour: van tokkelbaan (zipline) naar hangbrug (suspension bridge) naar abseilpunt (rappel) lopen. En dan de oversteken ook maken hè.



Natuurlijk moet je van tevoren allerlei waivers invullen, dat je weet dat er iets mis kan gaan, dat de organisatie niet aansprakelijk is voor schade, dat je geen medische conditie hebt waardoor je de anderen in gevaar kunt brengen enzovoort. Het standaardwerk dus. Toen we zeker waren dat we warm genoeg aangekleed waren -we waren al in laagjes gekleed: pyamabroek, skibroek, dikke sokken, thermoshirt, shirt met lange mouwen, fleecetrui, ski-jack en balaclava maar we konden daar nog winterlaarzen, donsjassen en mutsen lenen-, was 't tijd om verder opgetuigd te worden: onze twee gidsen hielpen ons in onze 'harnassen' en om 't af te maken kregen we ook gevoerde, leren werkhandschoenen, een helm en skibril aangemeten. Ik had 't spaansbenauwd in dat hutje, maar toen we richting skilift liepen, voelde ik me al gauw beter en best stoer met al die kabels en karabijnhaken om m'n nek. En toen hadden we nog niks gedaan...

Bij de oefenzipline op de berg leerden we hoe we moesten hangen in de tuigen, hoe we met onze handen moesten remmen en hoe we ons eventueel naar binnen moesten trekken als je de overkant niet zou halen want te weinig snelheid. Het parcours was goed opgebouwd, eerst kort en laag en steeds hoger en verder. De langste zipline die we hebben gedaan was geloof ik 240 meter lang en 50 meter boven de grond. We hebben uitgerekend dat we met zo'n 45 km/u naar de overkant zipten. Geweldig!