Geef het tijd

Toen we nog in Nederland woonden en ons voorbereidden op ons vertrek naar Californië, kregen we veel goede tips van een tante van de buurman. Zij en haar gezin zijn ervaren expatters en kennen de Bay Area/Silicon Valley goed. Ze wees ons onder andere op de goede en minder goede buurten (die heel dicht bij elkaar kunnen liggen), wat voor Nederlandse netwerken er waren. Ze raadde ons aan om toch wat meubels, schilderijen, fotolijsten uit Nederland mee te nemen als dat kon, zodat je je direct thuis voelt en niet in een 'anoniem' IKEA- of Crate & Barrel-interieur begint.

Grote bedrijven met veel expats hebben zelfs speciale cursussen voor hun medewerkers die naar het buitenland gaan. Wij moesten het zelf uitvinden, maar dat heeft ook zo z'n voordelen moet ik zeggen. Samen met de twee andere stellen die ongeveer gelijk naar de Bay Area vertrokken, hebben we veel ontdekt. En de tips van Tante waren erg waardevol.


Ik moet dit boek nog lezen hoor, maar vond vooral het plaatje leuk om bij deze post te zetten. Geschreven door Andrea Martins en te koop via Amazon.

Wenperiode
Een belangrijke tip -of meer waarschuwing- die Tante me gaf, was dat ik er zeker 6 tot 9 maanden voor uit moest trekken om te wennen aan de nieuwe situatie. Dat geldt niet alleen voor de verhuizing van Nederland naar het buitenland, maar in onze situatie ook voor een verhuizing naar een andere staat merk ik.

In de meeste gevallen zitten de mannen na de verhuizing redelijk snel in hun nieuwe werkritme. Maar hoe zit het met de aanhang? Ex-patvrouwen mogen bijvoorbeeld geen betaald werk doen, dus moeten op een andere manier zorgen voor invulling. Ik ben geen expat-vrouw, maar moest wel een paar maanden wachten tot mijn werkvergunning rond was toen we net in de VS waren aangekomen. En nu in Boston mag ik wel werken, maar kan ik geen geschikte baan vinden. Geen ramp, in beide gevallen had ik in het begin genoeg te doen: huis inrichten, omgeving verkennen en mensen leren kennen.

Vakantiegevoel
Zeker in zonnig Californië met de palmbomen overheerste de eerste weken/maanden het vakantiegevoel. Na een dag speuren naar de juiste stofzuiger - wil je het Hollandse model, zoek dan naar het 'canister'-model -, is het helemaal niet vervelend om even het zwembad in te duiken die de meeste appartementencomplexen wel hebben.

Maar na een tijdje -ongeveer die zes maanden- gaat 't speciale gevoel er vanaf en begint het gewoon te worden. Je gaat je familie en vrienden in Nederland missen en wilt ze graag opzoeken. Probeer dan toch de verleiding nog even te weerstaan om een ticket te boeken. Als de heimwee te groot is en je gaat terug, dan loop je de kans dat je vervolgens niet meer weg wilt uit Nederland. Misschien kunnen ze jou komen opzoeken in dat eerste jaar? Skypen brengt Nederland ook wat dichterbij.

Structuur
Als je (schoolgaande) kinderen hebt, wordt je agenda al snel gevuld: school en sportclubs dicteren de dagindeling. Ben je -zoals ik- kinderloos, en merk je dat je je draai niet kunt vinden, probeer dan toch echt afleiding te zoeken. Zoek vooral naar terugkerende activiteiten waarbij je onder de mensen komt. Dat ene uitstapje naar het Museum of Fine Arts gaat 'm niet worden. Sluit je aan bij een sportschool en ga elke week naar Zumba of bootcamp, zoek een Adult Education Center of Community Center en volg die cursus waar je in Nederland nooit aan toe kwam, zoek (vrijwilligers)werk en voel je weer nuttig. Kijk ook eens of er een leuke Meetup-groep in de buurt zit. Het is misschien even doorbijten, maar doordat je bezig blijft en nieuwe mensen ontmoet, wordt je wereld weer groter en een stuk leuker.

Resultaten van mijn Ceramics class (klinkt toch sexier dan pottenbakken) en foto van een van de Beading Workshops die ik heb gegeven in Santa Clara. Deze week begin ik met vrijwilligerswerk als klassenassistent bij Engelse les voor immigranten.