Hoe Virginia begrensd werd

Ik had al eerder verteld dat Virginia, de eerste Engelse kolonie, aan het einde van de 16e eeuw/begin 17e eeuw een stuk groter was dan tegenwoordig: 'Virginia' liep van wat nu Noord-Carolina is (ter hoogte van Cape Fear) naar Acadia, Maine tot een stuk in het huidige Canada. Op de kaart hieronder zie je dit gebied groen aangeduid.

Na de dood van koningin Elizabeth I nam koning James I het over. In 1606 gaf hij de London Company (vergelijkbaar met de Verenigde Oostindische Compagnie) het exclusieve recht om zich te vestigen in Virginia. Het leverde waarschijnlijk zoveel geld op dat ook de volgende koning bleef doorgaan met ophakken van het grondgebied. Zo konden meer avonturiers zich in Noord-Amerika vestigen om geld te verdienen voor de Britse koning.


Het groene stuk was in Engelse handen, geel in Franse en rood was Spaans gebied. Het gebied binnen de blauwe lijn was sinds 1614 van Nederland (tot 1674 toen de Engelsen de macht overnamen).

Noord- en oostgrens: Water
Zo ontstond Maryland in 1632, Virginia's noorder- en oosterbuur. De Potomac-rivier is de natuurlijke grens in het noorden (vanaf de Chesapeake Bay langs Washington DC en boven Leesburg langs), maar omdat deze rivier vertakt in het noordwesten, was er tot 1910 onenigheid over welke tak nu de grens moest zijn.

Ook de grens aan de oostkant van Virginia met Maryland leverde problemen op. De Britse koning had bedacht dat het schiereiland bij Maryland moest horen. Daar waren de bewoners het niet mee eens, want zij waren protestants en Maryland was katholiek. Dat vond de koning reden genoeg, waardoor er een los stukje Virginia is gebleven aan de overkant van de Chesapeake Bay.


Zo ziet Virginia er tegenwoordig uit.

Recht in het zuiden
In 1663 gaf koning Charles II toestemming om de Carolina-kolonie ten zuiden van het huidige Virginia te beginnen. Voor het gemak werd de 36e breedtegraad aangehouden. Alleen bleek deze net door een baai te lopen, waar Virginia exportbelasting vroeg aan al het scheepsverkeer van Carolina. Om verder geruzie te voorkomen heeft de koning de grens in 1665 iets naar het noorden laten verplaatsen.

En hoekig in het westen
Inmiddels hadden de dertien Engelse kolonies zich afgescheiden van Engeland en waren de Verenigde Staten van Amerika geworden (1776). De staten die grondgebied ten westen van de Appalachen hadden, hadden beloofd grond vrij te geven om nieuwe staten te stichten. Zo is Kentucky in 1792 'geboren' als 15e staat. Virginia had dit gebied minder nodig dan het toekomstige West-Virginia waar de Ohio-rivier doorheen loopt. Deze sluit aan op de Mississippi die weer naar de Golf van Mexico stroomt, handig voor de handel. De rand van de Appalachen vormt voor een groot deel de grens tussen zuidwest-Virginia en Kentucky.

Bijna een eeuw later komt het laatste stuk grens tot stand, tussen Virginia en West-Virginia. In Virginia is een tweedeling tussen arm en rijk ontstaan: het oostelijke deel met de plantages wordt steeds rijker en het westelijke deel (in onbebouwbare Appalachen) blijft achter. De inwoners kunnen zich geen slaven veroorloven, zoals in het oostelijke deel van de staat wel het geval was. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog (1861) scheidden de westelijke Virginianen zich af van het oosten. Het gebied wordt officieel de staat West-Virginia en sluit zich aan bij de noordelijke staten (de Unionists). Daarbij kregen ze drie counties cadeau, waardoor die gekke hap 'tussen' Winchester VA en Leesburg VA is ontstaan.