Pismo Beach

Nu we in Californië zijn aangekomen, zit onze trip naar San Francisco er bijna op. Vandaar dat we vandaag 'n dagje zonder lange autorit hadden en in Pismo Beach zijn gebleven.

Pismo Beach

Pismo Beach is 'n plaatsje in San Luis Obispo County in Californië. Het stadje heeft ruim zevenduizend inwoners en drijft voornamelijk op toerisme. De toeristen komen voornamelijk naar Pismo Beach vanwege het grote strand dat vanuit het stadje naar het zuiden loopt: het Pismo Beach State Park.

In het centrum van het stadje Pismo Beach ligt 'n pier. Op deze pier vind je veel vissers en is in de zomer veel activiteit. Rondom de pier vind je veel surfers. Je vindt op veel plekken afbeeldingen met 'n typisch 50'er-jaren-tafereel: 'n auto met 'n surfplank.

Als je verder naar het zuiden gaat op het strand, kom je langs 'n groot kampeerterrein. Vooral 's zomers is dit 'n geliefde plek voor kampeerders (vooral met campers) uit zowel Noord- als Zuid-Californië. Maar ook nu, de laatste week van februari, was het er al flink druk.

Sand Dollar

Wij kwamen op het strand 'n raar soort schelp tegen.

Ik vind het er 'n beetje uitzien als 'n platte schelp die 'n kauwgombel aan het blazen is.

Rijden op het strand

Nog iets zuidelijker is het favoriete stukje strand van menige ATV-bezitter: Oceano Dunes State Vehicular Recreation Area. Op dit stuk strand van vijfeneenhalve mijl lang mag je met allerlei voertuigen en op allerlei beesten rijden. Elk jaar trekt dat zo'n 2-miljoen bezoekers; het is dus niet zo gek dat er ook op deze mooie, doordeweekse dag 'n hoop te zien was.

'n Oude kever, omgebouwd tot strandracer

'n Stel in de bak van hun pickup-truck bij de watergrens

'n Man op paard, deze cowboy is 'n beetje verdwaald vanuit Texas

De duinen bij Pismo Beach

Nog verder naar het zuiden werden de duinen langs het strand nog hoger. Dit gebied staat vooral bekend vanwegen z'n natuur en is ook erg geliefd bij bezoekers. Maar wij moesten nog wennen aan die Californische zon en onze benen begonnen wat moe te worden. Dus we zijn teruggelopen naar de auto en verder gegaan naar de volgende stop.

Arroyo Grande

Arroyo Grande is 'n klein plaatsje 'n paar mijl ten westen van Pismo Beach. Het is vooral bekend vanwege het schattige dorpscentrum, met z'n vele leuke restaurantjes en winkeltjes. Sommige van de panden stammen uit het begin van de vorige eeuw, de nieuwe panden zijn in dezelfde stijl opgetrokken.

Wankele brug

Midden in het stadje ligt 'n hangende voetgangersbrug. De oorspronkelijke brug werd in 1875 gebouwd om de twee helften stukken land van 'n familie met elkaar te verbinden. De brug is in 1995 verwoest en toen herbouwd. Over de brug lopen gaf mij 'n erg Disney-gevoel.

Doc Burnstein's Ice Cream Lab

Deze winkel viel ons gelijk op: Doc Burnstein's Ice Cream Lab.

Dit blijkt 'n moderne keten van (3) ijswinkels te zijn die hun ijs op ambachtelijke wijze bereiden. Wij vielen vooral voor het klassieke uiterlijk van de winkel en de ongebruikelijke smaken: vandaar de naam Ice Cream Lab.

Ik had de smaak "Motor Oil", wat 'n chocolade-marshmallow-variant is. Manon had 'n Merlot... jawel ijs met wijnsmaak. En het was nog lekker ook!

Spookstadje

In Californië werd niet alleen goud gedolven, maar ook zilver. Bijvoorbeeld in Calico, in de buurt van Barstow. In 1881 ontdekten ze daar zilver in de bergen van de Mojavewoestijn en binnen no-time was er een stadje rond de mijnen ontstaan. In 1890 woonden en werkten er 3500 mensen in Calico. In datzelfde jaar werd er een wet aangenomen waardoor de prijs van zilver aanmerkelijk daalde. Het was niet meer rendabel om de zilvermijnen open te houden en de inwoners trokken weg. In 1907 was het stadje compleet verlaten.


Dik veertig jaar later kocht meneer Walter Knott (rijk geworden met het telen van boysenbessen, zeg maar 'brambozen') het stadje en knapte het op. Hij had er als kind veel tijd doorgebracht en hij had er blijkbaar goede herinneringen aan. Calico Ghost Town is te bezoeken. Veel van de gebouwen zijn replica's, maar er staan een zestal originele bouwwerken. Entree is $8 per volwassene.


Toen wij er waren, was het echt een spookstadje. Er waren welgeteld vijf bezoekers. Gelukkig kwam er net een schoolklas aan voor een rondleiding toen we weggingen. Gezien het aantal souvenirwinkeltjes en eettentjes in het spookstadje, komen er in het hoogseizoen veel meer bezoekers.


De mijnen.


Schoolgebouw (replica maar wel op dezelfde locatie).

Hoe herken je Californië?

Gisteren zijn we eindelijk in Californië aangekomen. Na 10 dagen en ruim in totaal 2800 mijl, stond ons hotel gisteren in Barstow, CA.

Vandaag ging de rit vanuit Barstow naar Pismo Beach, zodat we eindelijk de Pacific weer konden zien. En tijdens die eerste honderden kilometers in Californië, vielen ons wat dingen op die typisch Californisch zijn.

Staatsbord

Manon probeert altijd 'n foto te maken van de borden die je bij de grens van elke staat ziet staan: "Welcome to , ". Niet elke staat blijkt zo'n bord te hebben. Californië maakt het wat dat betreft niet zo bont als Missouri. Maar het verdient ook geen prijs.

Benzineprijs

De goedkoopste bezine tankten wij in Virgina, namelijk $2.09 per gallon. Maar die prijs hebben we in wel meer staten betaald. Maar naarmate we westelijker kwamen, leek de prijs hoger te worden. En vandaag in Californië spande het de kroon en betaalden we $2.85 per gallon.

Blauwe lucht, bergen en palmbomen

Het begon ons in West-Arizona al op te vallen. We waren de (zoveelste) sneeuwstorm eindelijk uit en de lucht werd steeds blauwer; en de bergen werden ook weer anders. En op de parkeerplaats van ons hotel werd het plaatje afgemaakt met palmbomen. Een blauwe lucht met bergen en palmbomen (en soms ook wat wolken), ook typisch Californië (voor mij in elk geval).

Oranje klaprozen / California Poppies

De staatsbloem van Californië is de klaproos. Maar dan niet de rode soort, zoals je die meestal ziet. Nee, de Californische klaproos is oranje. Zo knaloranje dat koning Willem-Alexander 'm zo in z'n borstzak zou kunnen dragen.

Pacific Ocean

In goed Nederlands heet'ie volgens mij de Grote Oceaan. Maar wij noemen hem altijd bij z'n lokale naam: the Pacific. Ik weet niet wat mij aan deze oceaan zo trekt. Misschien is het dat hij enorm fotogeniek is met die blauwe achtergrond en z'n meestal witte golven. Hoe dan ook: voor mij is de Pacific Coastline 'n typisch Californisch plaatje.

Fietsen langs de Grand Canyon

Eén van de eerste dingen die op ons To See-lijstje kwam toen we onze roadtrip planden, was de Grand Canyon in Arizona. En omdat het zo'n magnefiek natuurspektakel moet zijn, hadden we twee dagen ingepland.

Good Old RandMcNally-kaartenboek met jaarpas voor de NPS-natuurparken. De jaarpas kost $80 en geeft gratis toegang tot de meeste natuurparken van NPS.

Kloof
De Grand Canyon is een diepe kloof die door het noorden van Arizona loopt. De Coloradorivier stroomt een mijl (1,6 km) lager door de kloof. Wetenschappers schatten dat de onderste laag die daar zichtbaar is, 2 miljard jaar oud is... Het is de fundering voor de tien hoofdlagen die er bovenop liggen (er zijn er nog meer). Het is één megagrote en megaoude spekkoek.

De bovenste laag is 'slechts' 270 miljoen jaar oud. Zonder gekheid, met dit soort hoogtes en getallen in het achterhoofd voel ik me wel een ieniemienemensje.



Hoe is dit landschap ontstaan? Onze gids vertelde tijdens de fietstocht (kom ik zo op) dat er vier belangrijke factoren zijn. Deze zijn makkelijk te onthouden door het ezelsbruggetje 'DUDE':

Deposition (neerslaan; minerale stoffen komen op een vaste ondergrond terecht en blijven liggen en inklinken als de volgende laag er op terecht komt).
Uplift (omhoogduwen; terwijl oceanen en zandduinen boven de grond lagen neerlegden, duwde de aarde van binnenuit het Colorado Plateau omhoog).
Down cutting (doorsnijden; de Coloradorivier snijdt met de snelheid van één papierblaadje per jaar heel langzaam door de lagen van de aarde heen).
Erosion (wegslijten; door wind, regen slijten de zijkanten van de kloof uit. Als water in spleten bevriest, duwt het ijs de zijden uit elkaar waardoor er stukken rots afbrokkelen).

Fietstocht
Toen we ontdekten dat we konden fietsen langs de South Rim (de Zuidrand), wisten we wat we zeker zouden gaan doen in het Grand Canyon National Park! Bright Angel Bicycles is de fietsverhuurder in Grand Canyon Village. Ze bieden ook fietstochten met gids aan. Deze starten vanaf maart, de Sunset-tour begint zelfs pas in mei. Prijs varieert tussen $48-$58 per persoon. Op dit moment hebben ze een winterfietstocht, die hebben wij gedaan. Met 'sleet' (tussen sneeuw en hagel in) maar dat maakte ons niet uit. Je fietst grotendeels op de South Rim Trail, een mooi geasfalteerd pad en op veilige afstand van de afgronden.


De fietstocht ging oostwaarts naar Yaki Point. Tussendoor een aantal stops gemaakt om foto's te maken en om te luisteren naar onze gids. Echt een aanrader!

Zonsondergang
Tripadvisor noemt Mather's Point als mooie plek om naar de zonsondergang te kijken, en dat geloof ik graag maar wij hoorden dat het bij het uitkijkpunt Hermits Rest nog mooier was. Daar staat namelijk niks in de weg en zie je een strakke zonsondergang. Een ander goed punt is Hopi Point, daar kun je beide kanten opkijken. Op een heldere dag kun je dan 1/7e van de Canyon zien.

Vlak voor zonsondergang en tijdens (Hermits Rest).

Grand Canyon Village
Wij wilden in het Grand Canyon Park overnachten, maar veel van de hotels zaten al vol. Gelukkig konden we nog een kamer krijgen in de Maswik Lodge. Tien minuutjes lopen en je bent bij de South Rim, niet verkeerd. Buiten het park zijn er in Tusayan (6 mijl vanaf parkingang) nog een flink aantal hotels. Er rijden shuttles van de hotels naar de uitkijkpunten. Dat is in het hoogseizoen wel aan te raden, want de parkeerplaatsen raken best snel vol. En als je een stuk gewandeld hebt op de South Rim Trail of op één van de wandelpaden die naar beneden de kloof in gaan, dan is het fijn dat je op de bus kunt stappen als je te moe bent om verder te lopen.

Eerste stuk van het South Kaibab-wandelpad. Deze loopt naar het enige hotel helemaal beneden in de kloof, de Phantom Ranch.

Albuquerque naar Flagstaff en hoe zuinig rijdt je auto op 5000 voet hoogte

Vandaag ging onze rit van Albuquerque in New Mexico naar Flagstaff in Arizona. Flagstaff is op zich 'n stadje van niks, maar het stond toch hoog op mijn lijst voor deze reis. Waarom?

Lees hier de originele strip

Nu weten jullie het dus allemaal: de zon gaat onder in de buurt van Flagstaff, Arizona. Wij hebben de zonsondergang vandaag in de gaten gehouden en het klinkt plausibel. :-)

Arizona

Arizona ligt net links van New Mexico (waar we vandaag kwamen vandaag) en net rechts van Californië (waar we overmorgen naartoe gaan) en Nevada. De staat is bijna 300-duizend vierkante kilometer groot, 7 keer groter dan Nederland, en had in 2014 6.7 miljoen inwoners.

Wat ons vandaag tijdens de rit vooral opviel, is dat Arizona veel geleidelijker glooit dan New Mexico en Texas. De rit ging vandaag ook weer flink omhoog, maar zonder continu op-en-neer te gaan. De automaat in onze auto schakelde heuveltje op dan ook minder ver terug en de auto maakte aanzienlijk minder toeren.

Een mooi moment om het brandstofverbruik 'ns in kaart te brengen.

Benzineverbruik bij rijden op hoogte

We rijden deze rit met Manons auto. Nou ja... voor deze verhuizing was het Manons auto, nu is de Toyota Matrix van ons samen, want we hebben mijn auto verkocht. We schatten dat de Matrix in Manons normale gebruik ongeveer 22 miles per gallon (mpg) reed. Volgens Google is dat ongeveer 1 op 9,4 in de Nederlandse meetwijze (kilometers per liter), maar daar gaat het nu even niet om.

De eerste dagen van onze roadtrip, reden we door redelijk vlak land. En zodra het kan, zet ik de cruise-control aan. Toen we op dag 2 ergens tankten, bleek het verbruik in de 250 voorgaande mijlen ongeveer 28 mpg te zijn geweest. Toegegeven: ik had die dag bewust vrij rustig gereden (55-60 mijl per uur), wat het verbruik positief beïnvloedt. Maar dan nog: ruim een kwart meer mijlen uit je gallons.

Vandaag kwam echter de klap op de vuurpijl. We weten allemaal dat auto's meer benzine verbruiken om heuveltje op te rijden. En misschien weet je ook wel dat je juist minder benzine verbruikt als je op grotere hoogte rijdt (iets met lagere luchtweerstand, als ik het goed heb). Hoe verhouden die twee zich tot elkaar? Heft de besparing van het op hoogte rijden de klim op?

Het antwoord is "ja". Ik begon me vandaag wat zorgen te maken over de benzinemeter, want hij zakte langzamer terug dan normaal. En dat terwijl we er meer de sokken in hadden (65-70 mijl per uur): we moesten tenslotte voor de zonsondergang in Flagstaff zijn. Toen ik ging tanken, bleek de benzinemeter prima in orde en paste er 9.25 gallon in de tank, terwijl we 282 mijl hadden gereden. Dat is dus ongeveer 30.5 mpg. Het is nog altijd geen Nederlands verbruik, maar het komt toch wel meer in die richting.

Zo leer je nog 'ns wat als je in korte tijd veel rijdt: cruise-control aan en op grote hoogte rijden, zijn prima voor je brandstofverbruik!

Rotstekeningen in New Mexico

Inmiddels zijn we aanbeland in New Mexico.


Nederland past bijna acht keer in deze staat. De slogan van New Mexico is Land of Enchantment (land van betovering) en dat klopt wel hoor, wat een mooie rooie rotspartijen (kliffen? bergen?) hebben ze hier!



Nadat we Old Town Albuquerque hadden bezocht en daar op een terrasje hebben gegeten (dat hadden we een week geleden nooit bedacht met al die nare kou en sneeuw!), zijn we naar het Petroglyph National Monument geweest.

Met 'monument' wordt in een aantal staten 'natuurpark' bedoeld, niet een herdenkingsmonument.

Rotstekeningen
Petrogliefen zijn tekeningen die in rotsen of stenen zijn gekerfd. In Petroglyph National Monument zijn er in totaal 25 duizend te vinden... Het gesteente van de West Mesa is ook uiterst geschikt om in te kerven, het is vulkanisch gesteente. Sommige rotstekeningen zijn drieduizend jaar oud, maar de meeste zijn vier- tot zevenhonderd jaar geleden gemaakt. In die tijd kwamen steeds meer mensen in deze Rio Grande-vallei wonen (want vruchtbare grond). De tekeningen van dansende mensen, dieren, handen en voeten en geometische vormen komen uit deze periode.




Church Rock bij Gallup NM. In deze omgeving zijn veel westernfilms opgenomen.


Een pueblo langs de I-40 (Laguna).

Windmolens, Route 66 en Cadillacs tussen Oklahoma City en Amarillo

Vandaag ging onze trip van Oklahoma City (in Oklahoma) naar Amarillo in Texas. Elke keer als die plaatsnaam langskwam in de auto, zat Manon vandaag "Is this the way to Amarillo?" te zingen. Heel schattig... vooral de eerste 10 keer.

Windmolens

Het eerste deel van onze route ging nog door Oklahoma. Het viel ons op dat er tussen alle akkerbouw ook steeds meer windmolens stonden. Waren we altijd al onder de indruk van de lange rij windmolens langs de IJsselmeerpolders, dit leken wel eindeloze velden te zijn. Even nalezen leert dat de westelijke helft van Oklahoma en de bovenkant van Texas precies in de "windtunnel" van Amerika liggen en dus perfect geschikt voor het opwekken van zonne-energie.

De windmolencapaciteit in Oklahoma groeide van 176MW in 2004 tot 2007MW in 2011. Ter vergelijking: het grootste winmolenpark in Nederland ligt in Eemshaven en levert 156MW, de molens langs de dijk bij Biddinghuizen leveren 34MW en in totaal is er in Nederland (volgens Wikipedia) 434MW. Respectabel natuurlijk, maar probeer je dus voor te stellen hoeveel molens er hier staan. Nee wacht... hier stonden, want sinds 2012 zijn ze hier in Oklahoma bezig met 'n nieuwe reeks windmolenparken. Het doel is om in 2017 minstens 7000MW op te wekken. En de rekenmeesters hebben bepaald dat er genoeg wind en ruimte is om 517.000MW aan windturbines te plaatsen: genoeg om 1/3 van de stroombehoefte van de VS te leveren. En dan hebben we het dus alleen over de staat Oklahoma.

Texas maalt ook aardig wat energie bij elkaar: de totale capaciteit in Texas is 12.212MW uit in totaal 40 windmolenparken.

Route 66 museum

Route 66 is waarschijnlijk de meest beroemde snelweg van de VS, misschien wel van de hele wereld. Route 66 werd in 1926 als een van de eerste snelwegen van het US Highway System geopend en liep van Chicago in Illinois naar Los Angeles in Californië. Vanaf de jaren '30 was het 'n belangrijke snelweg voor mensen die naar het westen migreerden. Bestaande stadjes waar route 66 doorheen kwam, groeiden in die tijd snel en er ontstonden ook vele stadjes.

De route van Route 66 (bron: wikipedia)

Hoewel Route 66 nog altijd enorm tot de verbeelding spreekt, is de snelweg in 1985 officieel van de kaart verdwenen. De route was toen ingehaald door het veel grootschaligere Interstate Highway System, de wegen met 'n I- ervoor. Sommige van die Interstates lopen over de voormalige route van Route 66. Zo hebben wij de afgelopen dagen op de I-44 en I-40 flink stukken over de oude route 66 gereden. Nou ja... niet echt meer over de oude route 66 natuurlijk, want die weg is verdwenen...

Gelukkig zijn er genoeg mensen die 'n stukje van dat "route 66 gevoel" in stand willen houden. Wij zijn langsgegaan bij het National Route 66 Museum in Elk City, Oklahoma. In dit complex zijn 'n aantal gebouwen uit de periode van Route 66 in stand gehouden en het geeft 'n goed beeld van stadjes in die tijd. Het klopt ook met een van de vele bijnamen van Route 66: Main Street USA. Ik moet bij die naam altijd aan Main Street in Disneyland denken; en eerlijk gezegd heeft Disney zich qua uiterlijk redelijk gehouden aan de werkelijkheid van de typische Amerikaanse stadjes in de jaren 50 en 60.

Het National Route 66 Museum heeft in de verschillende gebouwen, verschillende onderwerpen uit die periode bewaard. Zo is er 'n gebouw met oude auto's, 'n oude school, 'n oud dokterskantoor en natuurlijk 'n gebouw met objecten die rondom Route 66 hoorden. Veel bewegwijzeringsbordjes, veel neonreclame en veel geluidsopnames van mensen die over Route 66 vertellen. Als je het zo bekijkt, is Route 66 misschien wel meer mythisch in iedereens hoofd. De weg heeft natuurlijk echt bestaan, maar we zien hem toch ook grotendeels als een afspiegeling van de Amerikaanse droom in de jaren 50 en 60.

Texas

Texas is de op een na grootste staat van de VS, alleen Alaska is groter. Ook qua inwoneraantal is Texas nummer twee, Californië heeft meer inwoners. In totaal is de staat bijna 700-duizend vierkante kilometer groot, hoekig met 'n "dunne" uitstulping (in goed Amerikaans een "panhandle" oftewel pannensteel) bovenin waar wij er doorheen rijden.

Om 'n beeld te krijgen: Nederland is bijna 42-duizend vierkante kilometer; Texas is dus ruim 16 keer groter! Texas had bij de laatste volkstelling in 2014 bijna 27 miljoen inwoners.

Cadillac Ranch

Zoals al even gezegd overnachten wij in Amarillo, de grootste stad in de "Texas Panhandle". Maar downtown Amarillo was niet zo boeiend. Gelukkig had Manon ergens gelezen over de Cadillac Ranch: een veld vlak bij Amarillo waar 9 Cadillacs met hun motorkap de grond in zijn gestampt. Alsof ze ergens in de hoogte uit 'n vliegtuig zijn gegooid en zo hun neus de grond in hebben geboord. Dat is niet echt zo hoor: in werkelijkheid zijn de Cadillacs in 1974 door 'n groep artiesten in tweeën gezaagd en daarna rechtop gezet.

Als je 'n museum verwacht, is de Cadillac Ranch een beetje saai. Maar als je weet dat het gewoon 'n megagroot standbeeld is waar je op en in mag klimmen, dan is het 'n leuke stop als je in de buurt bent. De toegangsprijs helpt mee: het is gratis. Als je er naartoe gaat, ga dan vooraf even langs bij 'n doe-het-zelf-winkel in de buurt en haal wat goedkope spuitbussen verf. Je mag de Cadillacs namelijk ook met Grafiti volspuiten, volkomen legaal, dat maak je niet vaak mee.

Zie ook:

• http://en.wikipedia.org/wiki/Wind_power_in_Oklahoma
• http://en.wikipedia.org/wiki/U.S._Route_66
• http://en.wikipedia.org/wiki/Texas
• en.wikipedia.org/wiki/Cadillac_Ranch